The Boy Next Door (Completed)

Chapter 17 (Part 1)

 

 

 Copyright © ScribblerMia, 2012

Stars filled the sky. A soft breeze touching my skin. It's dark yet peaceful.

Nakaupo lang kami ni KJ sa may bench malapit sa monumento ni Rizal.

Nandito kami ngayon sa plaza. Nagpapahangin. Nobody is talking.

Nagmamasid lang kami sa mga dumadaan at paminsan-minsan ay nakikinig sa usapan ni Manong na nagtitinda ng balot at isa pang manong na nagtitinda ng penoy at itlog ng pugo. Kesyo malakas daw ang benta ng balot paggabi, lalo na at may maanghang na suka. Tapos may Manong daw na lasing na bumili sa kanya, muntik na siyang bugbugin, buti raw at nakatakbo siya. 

Chismosa much? Hehehe.

Hay. Hindi ko alam kung bakit sumama itong si yabang.

Bigla na lang kasing sumusulpot eh. Parang kabute talaga. May pagka epal din ang character nito. Obvious naman 'di ba?

Sinulyapan ko siya.

Nakapikit lang siya habang nakasandal ang ulo sa headboard ng bench. Nakadekwatro at nakahalukipkip.

He looks like an angel. Grabe. Sana forever na lang siyang nakapikit. Hehe.

Ang perfect ng face niya. Kahit laging gulo-gulo ang buhok niya.

Tulog na kaya ito?

"Stop staring," he said.

Yikes! Biglang nagsalita ang lolobelles!

"I'm not." I said, sabay iwas ng tingin.

"Yes, you are." Nagmulat ito at ngumiti ng nakakaloko.

"Did you see me staring at you? Your eyes were closed. So, stop accusing me." Sabay irap. Ano siya? May super powers?

"Well, I just assumed. Masyado kasi akong gwapo. Sanay na akong titigan lagi ng mga babae." Sabay smirk.

KTHNXBYE. Wala na. Bastusan na po ito. Naglolokohan lang yata kami dito eh.

"Alam mo, hindi ka rin hambog." I said sarcastically.

"Hindi talaga. Gwapo lang ako." Sabay lagay ng kamay na nakapang-pogi style sa mukha niya.

"Ewwwwww. Gross. Let's go." Tumayo na ako at nag-inat.

30 minutes din kasi kaming nakaupo sa bench. Hindi naman kami nag-usap. We just sat there silently.

Tumayo na rin ito.

Nauna na akong naglakad ng biglang...hinawakan na naman nito ang kanang kamay ko.

"H-hoy. OA ka na! Makahawak ka ah!" Nagpumiglas ako pero hindi niya talaga binibitiwan ang kamay ko.

Sumama ang tingin nito. "Masama ba, Oleya Astrid? Kamay lang ang hinahawakan ko, 'wag kang OA rin. Parang pangalan mo lang na kakaiba, OA ang pagkakaisip doon."

Sabay kaming natigilan.

Nagtitigan.

Ah.

Eh.

Ih. Oh. Uh. Syetness you, KJ.

 "What the hell!" Sabay naming sabi.

Ang pinagkaiba lang, inis ako ng sinabi ko iyon. Tapos siya ay tawang-tawa noong binigkas iyon.

"Oleya Astrid, OA. Tama!" He snapped his fingers. "Bakit ba hindi ko pa naisip iyon dati pa?" Sabay hagalpak niya ng tawa.

Watdapak!

"Die, KJ!" I shouted. Wala akong pake kahit nakatingin sina Manong Balot at Manong Penoy sa amin.

Galit ako! Wafakels lahat! Anong OA ang pinagsasasabi niya?!

That's my effin' name we are talking about here! Ayoko ng ginagago ang pangalan ko! Tarantado ito ah!

"Hoy! Putek! Tumigil ka kakatawa diyan! Nakakapikon ka na!" Bumitaw ako sa pagkakahawak ng kamay niya sabay suntok sa braso niya.

Tawa pa rin ito ng tawa. 

"Hoy! Stop laughing!" Suntok ulit.

Wala. Tawa pa rin siya ng tawa.

Bahala ka! I decided to leave him. I started to walk.

"Hey, OA. Wag mo naman iwanan si KJ."

Anak ng fufu talaga oh.

Pwedeng pumatay? Sige na. Isang tao lang. Si KJ lang. Please?