Sevmek Zor İş [ZeyKer]

23.Bölüm - Anladın mı beni?

Merhaba canlar. ^^ Nasılsınız? Evet bugün yeni bölüm günü. Eğer bu bölüme vote ve yorumlar yüksek gelirse cumartesi ve pazar birer bölüm yükleyeceğim. Benim için hava hoş. İster 2 gün içinde 2 bölüm, istersenizde o bölümleri okumanız haftanızı alır. Seçimi size bırakıyorum. İthaf isteyenler söyleyebilirler. İthaf için kişi bekliyorum. İlk isteyen kişiye vote yüksek olursa yeni bölümü ithaf edeceğim. 

SINIR : 17 vote, 8 yorum! Çok değil gerçekten. Sadece emeğimin karşılığını almak istiyorum, anlayın benide.

Keyifli Okumalar. :))

-Kerem-

Zeynepten ayrıldıktan sonra gülümseyerek arabama ilerliyorum. Mutluyum! Dahası var mı? Artık vazgeçişlerim, kaçışlarım yok. Ne yaşarsak yaşayım artık inkar etmekte yok. Zeynep var, ben varım, biz varız. Islık çalarak arabayı kullanıyorum. Direk eve sürüyorum arabayı ; Ali akşamdan beri haber beklyor. Merak etmiştir. Aslında biraz oyundan bir şey olmaz derken plan hazırlıyorum. :D

"Kerem."

Benim kardeşim." 

"Nerdesin sen dün geceden beri. Aradım telefonun kapalı. Ne yaptın? Ne oldu?"

"Bir şey olmadı abiciğim. Ben yine aynı Keremim. Zeynep'i değil Rose sevdiğimi anladım. Gecede Rose yanındaydım."

"Sen... Sen kafayı mı yedin.Beynimi siktin lan 1 hafta Rose hamileyse Zeynep'in yüzüne nasıl bakarım diye. Bir ağlamadığın kalmıştı o zaman. Şimdi Rose mu diyorsun. Eğil  bir kafanı."

"Ne var kafamda?"

"Bende ona bakıyorum. Ne var kafanda. Darbe mi aldın kafana, beynin mi sulandı bilmiyorum ama Rose ile sevgili olup Zeynep'i 2. kez harcamana izin vermem kardeşim. Lan kız seni aldatmış, yetmemiş adamın çocuğunu senin çocuğun diye kakalıyor. Ne çabuk unuttun, pes!"

"Waow. Yavaş lan. Şaka yapayım dedim, ben sıçtım sende hemen sıvadın. Bir sakin ol."

"Şaka mı? Şaka mı? Hiç komik değil."

"Zeynep artık yengen." :D

"Harbi mi? Buda şakaysa sıçarım ağzına."

"Zeynep affetmeseydi böyle sırıtıyor olabilir miydim sence?"

"Doğru söylüyorsun. Pişmiş kelle gibisin şuan."

"Gerizekalı." :D

-Zeynep-

Sürekli olarak sırıtıyorum. Sanki bu olanlar, Keremle yaşadıklarımız rüya gibi. İnanmakta güçlük çekiyorum. Uyumanın sadece dinlenmek olduğunu düşünürken, sevdiğim adamın kollarında uyumak, dinlenmekten hariç; huzuru ve güveni hissettirdi.  İçimden hep böyle kalmak geçti. İlk defa uykumdan hiç ama hiç uyanmak istemedim. Sonsuza kadar kalabilirdim kollarında. Koltukta gülümseyerek otururken kızlar bana hala inanamıyormuş gibi bakıyorlar. Sabah ki şok olmuş ifade hala suratlarında. Bu kadar mı imkansızdık gözlerinde.

"Hey! Kızlar kendinize gelin."

"Senin kriz geçirdiğinde apartmandan inen kaslı çocuk ve beni lisede görmeyişin olan kişi Kerem bu Kerem mi?"

"Serpil sakın bu bana bahsettiğin lisede herkesin ağzını açıp seyre daldığı ve senin o zamanlar hoşlandığın çocuk deme."

"Valla o."

"Bu kadar tesadüf, pes!"

Ne yani senlerdir aşık olduğum; arkasından gözyaşları döktüğüm, aşkından kıvrandığım adamdan Serpil demi hoşlanıyordu? Şaka gibi.