Sevmek Zor İş [ZeyKer]

32.Bölüm - Onu Görmek İster Misin?

Merhaba arkadaşlar. Lafı çok uzatmadan yeni bölüme geçmek istiyorum. Artık uzun uzun bölüm öncesi kelimeler yazmayacağım. Değişen bir şey olmuyor anladım ki. Yarın sinemaya gitmezsem 2 bölüm yükleyeceğim. Haberiniz olsun.

Keyifli Okumalar. :))

"Ne Kerem'i canım, ne oluyor? Ne bu halin?"

"Efe bizi kaçırdı. Ben kurtuldum ama Kerem yok. Efe ona zarar verecek. Yalvarırım polise gidelim."

"Nereye götürdüğünü biliyor musun?"

"H-hayır b-bilmiyorum."

Yanağımdan sessizce akan giden yaşlar hızını arttırıyor. Hıçkırıklarım bedenimi sararken vücuduma aldığım darbeler kendini yeni yeni belli ediyordu. Kasıklarıma dolan sızı istemeden ağzımdan çıkıyordu. Serpil yanıma gelip sarılırken Özge yanaklarımı siliyordu.

"Şişt ağlama. Bulacağız onu."

"Benim yüzümden."

"Saçmalama lütfen. Harap ettin kendini, yapma!"

"İyi olup olmadığını bile bilmiyoruz. Nasıl harap etmeyeyim kendimi."

"Hastaneye gidelim önce, ordan da emniyete gideriz."

"Hayır hayır ben iyiyim. Önce polise gidelim."

"Emin misin?"

"Evet."

Kızlar kollarımdan tutup koltuktan kaldırırken kasıklarımda hissettiğim sancıyla olduğum yere çivileniyorum. Ellerimle baskı yapıp ağrının azalmasını istiyorum ama azalmıyor. Kızlar endişeyle etrafımda dolaşırken gözlerimi kapatıyorum.

Acının geçmesini bekliyorum ama olmuyor. Uzandığım koltuktan bir anda havalanmamla gözlerimi açıyorum. Halo kucağına almış giderken kızlar hemen arkamızdan geliyorlar.  İtiraz etmeyi bırak, sesimi bile çıkartamıyorum. Apartmandan çıkıp arabaya götürüyorlar. Sürücü koltuğuna Halo otururken yanına Serpil, arkaya ben ve Özge oturuyoruz.

Acıdan kıvrım kıvrım kıvranırken artık içimde tutamıyorum çığlıklarımı. Vücudumun acıdan uyuştuğunu hissediyorum. Yanaklarımın, ellerimin, dizlerimin sızısı ara ara kendini hatırlatıyor. Yorgunluk  bedenimi esir alırken zorlanıyorum. Özge'nin bacaklarına kafamı koyuyorum.  Kısa olan yol bana saatler gibi geliyor. Gözlerim her an kapanabilecek durumda. Halo hastanenin önüne park ediyor arabayı. Bedenim uyku haline bürünürken dayanamayıp uykunun bedenime hükmetmesine izin veriyorum.

****

"Nasıl anlamam. Ahh! Aptal kafam. Kasıklarındaki ağrıdan bile kendi alanımla ilgili olduğunu anlayabilirdim."

"Ne diyorsun Halo. Bir şey anlamıyoruz. Neyi var Zeynep'in?"

"Bir kaç test yapıp emin olmam lazım. Sıra yoksa hemen çıkar zaten."

"Kendine gelmedi daha."

"Bedeni yorgun düştü. Dinlenmesi için iğne yaptım. En erken 2 saate uyanır."

"Halo sen hazır Zeynep'in başındayken biz Serpille polise gidelim ve olayı anlatalım. Daha da geç olmadan Kerem'i bulalım."

"Zeynep bu gece müşade altında kalacak zaten. Birkaç test ve ultrasona girecek. Siz gidin hadi, ben burdayım."

"Uyanmadan burda oluruz heralde."