Sevmek Zor İş [ZeyKer]

24.Bölüm - Anladım Güzelim.

Merhaba arkadaşlar. Evet bilinen üzere bugün hikayenin yeni bölüm günü.  Şuan her ne kadar hastalıktan ölüyor olsamda sözümde durmak istiyorum. Bronşitim ve yakında Zatüreye çevirecek diye korkuyorum. Gölzerimi dahi zor açıyorum gerçekten. Elimde hazır 3 bölüm var. Eğer bu bölüme vote yüksek gelirse yarın 2 bölüm yükleyeceğim. Hastayım ve biraz olsun motivasyona ihtacım var. İleri ki bölümler mutlu ZeyKer var haberiniz olsun.  Sizi seviyorum. ^^ Final şimdilik oldukça uzaklardaaaa. :D

Keyifli Okumalar. :)

"Anladım güzelim. Artık bu düşüncelere kapılıp sana karşı ikinci bir hata yapmayacağım. Bu korku içimde hep olacak ama sana, kendime ve aşkımıza inandığım için böyle kuruntulardan uzak duracağım."

"Tamam o zaman. Sen bir şeyini falan mı unuttunda geri geldin?"

"Evet unutmuşum. Eve gittim sonra bir baktım aklımıda, kalbimide burada unutup gitmişim."

"Hem aklınızı hem kalbinizi unutacak ne yaşandınız beyefendi?"

"Kapıdan çıkınca üst kattan güzel bir kız iniyordu. Sonra sağa geçip merdivenlerde yer verdim.  O andan beri ikiside kayıp."

"Kerem!"

"Efendim hayatım."

"Ne kızı ya ne kızı. Tanıyor musun o kızı yoksa doğru söyle. Ben gidip bakacağım kimmiş.  Gelince de  seninle görüşeceğiz."

Hızla kapıya doğru giderken arkamda duyduğum kahkalarla çakılı kalıyorum. Arkamı dönüp Kerem'e bakıyorum. Gözlerimi kısıp dikkatlice düşündüğümde kafam dank ediyor. Üst katta sadece  Lamia Teyze oturuyor.

"Keremm!"

 Yanına gidip sahte kızgınlıkla koluna vuruyorum. O ise hala yüksek sesle gülmekte.

"Sus artık sus. Aklım gitti burda. Ne biçim şaka bu."

"Bak gördün mü ne kadar  birbirimize güvensekte, o kaybetme korkusunu, kıskançlığı bir yerlerde hissediyoruz. Sen daha olmayan kızı görmeden tepki verdin. Şimdi anladın mı güzelim."

"Çok güzel anladım hemde canım. Özür dilerim."

"Düz özür kabul etmiyoruz. Öpücük alıyım."

"Ya Kerem. Kızlar iner şimdi."

"O zaman affetmiyorum."

"Ama..."

"Aması yok. Öpersen affederim yoksa yok."

Dün öpüşmüştük. O her ne kadar ilk öpücüğüm olduğunu bilmesede onu öpmek güzeldi. Yani en azından dün güzel hissetmiştim. Tam öpmeyi düşünürken kızlar aşağı iniyor. Olduğum yere siniyorum. Kerem onu öpmeyeceğimi düşünüp alındı galiba.

"Kızlar Halo nerde?"

"Serpil'in odasına yatırdık. Kanepede uyumasına dayanamadık. Zaten hasta birde beli falan tutulur. Ben yatarım koltukta."

"O kadar hasta olmayı nasıl başardı merak konusu. Doktor olacak birde. Hava soğuk kendini korumalıydı."

"Serpil sen bugün Zeynep'in yatağında yatabilirsin. Zeynep'i bir süreliğine bize götüreceğim. Sorun olmaz demi?"

"Yoo. Olmaz."

"Benim neden haberim yok. Banada fikrimi sorsaydın hani bitanem."

""Ne yani gelmeyecek misin?"

"Geleceğim ama böyle ani söyleyince yani..."

"Kızlar evde rahatınıza bakın. Zeynep'in ne zaman döneceği belli değil."