Sevmek Zor İş [ZeyKer]

6.Bölüm - Ben Burdayım.

-Multimedia-'da Kerem var.

Aylin karakteri için uzun zamandır düşündüğüm kişi "Kristen Stewart" Aslında Rose için düşünmüştüm ama tekrar vazgeçtim. Sıkıntı olacağını düşünmüyorum.

Bölümü beğenirsiniz umarım.

Keyifli okumalar. :))

-Zeynep-

Güneş ışıkları yatak odamdan sızıp, yüzüme vurmasıyla yerimde hafif kıpırdanıyorum. Sıcacık yatağımı bırakmak istemiyorum. Elimi komidinin üzerinde duran saate uzanıyorum. Saatin 07.00 olduğuna seviniyorum. 9'da okulda olmam gerekiyor ve yeni Zeynep için 2 saat yeterli. Yeni halime alışmam uzun sürecek ama artık ağlayan taraf ben olmayacağım!

***

Aynada ki halime şaşırmadım desem yalan olur. Mini eteğim, beyaz şifon gömleğim ve düzleştirilmiş saclarla oldukça iyiydim. Gardrobu mu bastan sona değistirmistim. Aynada ki güçlü kız benim ve bundan sonra da gardımı indirmeyecektim.

Evden çıkacakken apartmanın girişinde Serpil ve Özgeyi görmemle duraksıyorum. Eve bir kaç parça eşyalarını yerleştireceklermiş. Yedek anahtarımı onlara vererek arabama geçiyorum. Arabadan inerken yolda fazla zaman kaybettigimi düşünüyorum. Çantamdan telefonu çıkardığımda saatin 08.55. Amfiye dogru ilerliyorum. Hayri Doğanın dersi ve geç kalırsam kesin almayacak.  Adımlarımı hızlandırmışken bacaklarıma dökülen sıcak kahvenin verdigi acıyla bağırıyorum.

"Ah! Aylin!!!"- resmen tıslamıştım.

"Aa Zeynepcim göremedim seni. Kusura bak olur mu?"-  üzerine gelmese de bacakları da bir başarı.

""Aylin şuan seni burada mahvetmemem için 1 dakikan var!"- hiç akıllısı beni bulmazdı ki zaten.

"Ne 1 dakikası. Gitmezsem ne olur?"- suratıma gülümsememi takarak sormuştum.

""Hukukta okuyan Gökhan'ı kütüphaneye çağırıp, o geldiğinde de üstünü başını kendin yırttığını görüntülerle okula yaymam 1 dakika tatlım. "- lüzumsuz zamanda olmamam gereken yerdeydim ve fırsatı değerlendirdim tabi ki de.

"Lanet olsun. Bu olay burada kapanmadı, kapanmayacak Zeynep'cim!"

"Her zaman her yerde! Özür dilemene de gerek yok. Bu seferlik affettim!"- lafı ağzına tıkıp lavaboya doğru ilerliyorum.Bacaklarım ya off.

Zaten derse geç kaldım almayacak beni. Gidip en azından ders bitimine kadar  kendime çeki düzen vereyim.

Lavaboya girdiğim an çantamdan ıslak mendil çıkarıp bacaklarıma dökülen kahveyi siliyorum. Hafif kızarmış tenim ama fark edilmiyor.

Eteğim kısaydı ve üzerine gelmedi iyi ki. Kendimi toparlayınca rahat bir sekilde kafeteryaya ilerliyorum. Kimsenin olmaması huzur verici.

Masaya oturup kahve mi içiyorum. Her şey planladığım gibi gidiyor. Gökhan ile bir anlaşma yaptım ve görüntü karşılığında benimle bir süre takılacak. Kabul ettirmek hiçte zor olmadı çünkü Gökhanda Kerem'in okulda tek rakibi. Eminim kuduracak. Kimsenin ne düşündüğü gram umurumda değil artık!

-Gökhan-

Zeynep sayesinde Aylin belasından kurtulmuştum. Zeynep her zaman güzel ve güçlüydü. Ve Zeynep benden Keremi çıldırtmamı istemişti. Hiç düşünmeden kabul etmistim. Düşünmem hataydı!

-Kerem-

Her yerde gözüm Zeynep'i arıyor. Arabası burada derse de girmemiş. Nerede bu kız? Ali yanıma geliyor.

"Kafeteryaya bak istersen. Hatta gel benimle abiciğim."- Kerem çıldıracak iyisi mi bende onunla gidiyim.

"Niye herkes bir noktada sabitlenmiş, ne oluyor lan!"- kalabalığın içinden geçerek ilerliyorum. Bu ne lan böyle hep erkek. Kime ba- diyemeden Zeynep'i görüyorum. Yaktım çıranı Gökhan!

Elimi farkında olmadan yumruk yapmışım ve çenem gerilmiş bir şekilde, gözlerimi de kısmışım. Kesinlikle farkında değilim. Ah lanet olası sinirlerim olmadık yerde tavan yapıyor.

-Zeynep-

Erkeklerin bana yiyecekmişim gibi bakmasından rahatsız olsam da, olmamış gibi davrandım. Gökhanla kahkaha atarken giriste  sinirden gerim gerim gerilmis Kerem SAYER görüş alanıma girdi. Hı bekle sen bekle!

Gökhan'a kalkmasını söyledim. Yan yana oturuyorduk zaten. Ayağım takılınca Gökhan'ın kucağına düştüm. Oda yere düşüyorum sanıp sıkı sıkı tutmuş birbirimize bakıyorken birinin bileğimden tutup çekmesiyle suratım degişti. Kerem!

"Zeynep!"- ne yapmaya çalışıyordu bu kız.

"Ne yapıyorsunuz, bırakır mısınız kolumu?"- bekle sen daha bunlar başlangıç.

"Kerem yavaş olur musun? Kolunu koparacaksın kızın!"- gökhanda karıştı olaya.

"Yürü gidiyoruz Zeynep! Sabahtan beri seni arıyorum. Konuşacağız!"- emrediyordu resmen.

"Ben hiçbir yere gelmiyorum sizinle Kerem Bey. Gökhan yabancı değil. Konuşun ve gidin!"- resmiyet! İgrençti.

"Konuş ve git Kerem uzatma. Zeynep gelmiyor seninle!"- hadi bakalım Kerem SAYER görelim sabrını.

"Öylemi o zaman izninle!"- yumruğu çenesine indirmem ile yere seriliyor. Ali etraftaki insanları dagıtırken Zeynepi tuttugum gibi cıkışa sürüklüyorum. Gücü yetecekmis gibi direniyor birde.

"Kolumu bırakın!"- o değil de Gökhana yazık oldu. Düşecegim neredeyse!

" Yürü! Konuşacağız sadece."- ne konuşacaktık sahi. Akıl mı bıraktı beyfendi.

"Benim sizinle konuşacak konum yok. Bırakın!"- bağırıyorum ama umrunda mı? Uyuz!

"Bana siz ve bey demekten vazgeç önce!"

"Siz benim neyimsiniz ki?"- böyle kıvranırsın iste!

"Arkadaşınım."- sıç Kerem sıç aferin oğlum!

"Ah, doğru arkadaş! Nasıl unuturum doğru ya!"- küfür eder gibi hala arkadaş diyor ya.

"Zeynep yapma lütfen"

"Ne Zeynep ne? Konuş artık kimse yok burada!"

"Ben çiftlikte yaptıklarım ve evine girdiğim için özür dilerim."

"Ah tabi sevgilini görünce beni unutman normal. Kasma bu kadar. Tıpkı benim şuan seni unutacağım gibi."- efe geliyordu. Zamanlaması süper!

"Anlamadım?"- Şuan beni basından atmak istiyordu Zeynep Hanım.

"Sevgilim geliyor ve şuan umurumda değilsin. Anladın mı şimdi?"- bozuldu valla.

"Beni dinleyeceksin Zeynep kimin geldiği umurumda değil! Ben seninde dediğin gibi görünmez değilim. Şuan söyleyeceklerimi bir defa da söyleyeceğim. Ben buradayım Zeynep! Ve- cümlemi tamamlayamadan Efe Zeynep'i kucaklayıp döndürüyor. Lanet olsun!!

"Sevgilim?"- Kerem bey yine Zeynep'in yanında bitmiş anlaşılan.

"Efecim."- bu çocukta dünden razı sevgilim olmaya. Kerem ne diyecekti acaba?

"Ne yapıyorsunuz burada? Merhaba isim neydi?"- bilmiyormuş gibi yapınca insan bozuluyor.

"Kerem!"- siktir git artık efe. Cesaretim olmayacak bir daha biliyorum. Şimdi söylemek istediklerimi bir daha söyleyemeyeceğim.

"Memnun oldum kerem. Sevgilim gidelim mi? Sana bir süprizim var."-  Zeynep'e süpriz yapacaktım. Onun için gelmiştim.

"Tamam gidelim. Görüşürüz Kerem arkadaşım."- kalbim burada kalmak isterken ayaklarım gidiyordu.

-Kerem-

Zeynep ile Efe giderken Zeynep arkasına baktığında fısıltı seklinde konuştum.

"Cesaretim gitti ama ben buradayım! Görüşürüz." (multimedia).

#Bölümsonu.

Umarım beğenirsiniz. :)) Görüşürüz.