1 NUMARA

1 | #BensucometoBesiktas

Kitaba yeni başlayanlar yorumlarda kendilerini belli etsin lütfen 👀

****

Haziran'ın sonlarında olmamızın verdiği aşırı sıcaklık ve saatlerdir esnemekten alev almak üzere olmam sebebiyle olduğum yerde duraksadım. Saniyeler içerisinde bedenimi gürültüyle zemine bırakırken aynadaki sarı kafaya gözlerimi kısarak baktım ve huysuzluk modumu açarak söylenmeye başladım.

"Nerde bu Berfu?"

Bacaklarını demirlere doğru uzatırken söylendi. "Geliyorum dedi bir saat önce, Allah bilir nerde?"

Bade içli bir soluk çekerken terden alnına yapışmış saçları dağıttı.

"Ben yaptım provamı, kendi düşünsün gerisini valla. Sahnede rezil olursak gebertirim onu!"

Bade'yi bile delirten Berfu'ya bir dakikalık saygı duruşu.

Onu başımla onaylarken geriye doğru yaslandım. Başım ve bedenim sert parkeyle buluşurken biraz dinlenmek adına gözlerimi yumdum. Fakat bu saniyeler sürmüştü çünkü  duyduğum topuk tıkırtısıyla gözlerimi açmak zorunda kaldım. Dibimde ayakta dikilmiş duran Pelin, beni memnuniyetsizce süzdü.

"Ne bu hâl kızlar?" derken bakışları Bade ve Hande'de dolaştı.

"Ne varmış?" diye hemen diklenme moduna geçti Hande.

Onun bu tavrına uzandığım yerde hafifçe kıkırdarken dikkatleri tekrar üzerime çekmiştim. Pelin'in memnuniyetsiz bakışları bende dururken çerçeveli gözlüğünü düzeltti.

"Doğrul Bensu."

Yavaş hareketlerle uzandığım yerde doğrulurken  zeminden destek almayı ihmal etmemiştim.

Bir süredir içerisinde bulunduğumuz bu koşuşturma hepimizi yormuş, benim gibi üşengeç birisine ise hiç iyi gelmemişti. Bundan sadece iki sene önce olan monoton hayatımı düşünürsek bu gayet normaldi.

Pelin prova odasındaki sandalyelerden birini çekip otururken ellerini çırptı ve gülümsedi.

"Evet kızlar.. Biliyorsunuz ki turnemizin son haftasındayız. Ülkemize gururla dönmek istiyorsanız bu son günleri lütfen iyi değerlendirin."

Baygınlıkla onun bir aydır sürekli tekrarladığı cümleleri dinledim. O ise aklına bir şey gelmiş gibi bakışlarını teker teker hepimizin üzerinde gezdirdi.

"Berfu nerde?"

Sıçma modu açılmıştır.

Sertçe yutkundum. Kızlarla birbirimize baktığımızda, prova odasını derin bir sessizlik kapladı. Tam o an açık kapıda duyduğum ayak sesleriyle başım ümitle kapıya döndü, fakat içeriye giren kişiyi görmemle omuzlarım tekrar çöktü.

Kareografi hocamız Alex bizi süzerken bakışları Pelin'de durdu. "Pardon, özel miydi?"

İngilizce sorusunu karşılık Pelin gülümsedi. "Turneyle ilgili konuşuyorduk tatlım, zaten kızlar biraz dinlensin. Akşam devam edersiniz. Tamam mıdır?"

Alex başıyla onayladı.  Ama içinden sevinç naraları attığına emindim, zira sabahtan beri zaten ezbere bildiğimiz bütün kareografileri çalışmış ve ayakta duramayacak hâle gelmiştik. Alex bir baş selamı verip odadan çıkarken Pelin yüzündeki otoriter ifadeyle bize döndü.

"Berfu'nun nerede olduğunu bilen yok mu?" diye sorusunu değiştirerek tekrar sorduğunda, kafamızı olumsuz anlamda salladık. Pelin sakin olmaya çalışarak derin bir nefes aldı.