1 NUMARA

22 | İzmir'de Bir Gece

**

Selam, elli milyon takipçim.

Böyle bir giriş yapsam nolurdu ki o acaba?

Instagram'ın story kısmını açmış öylece ekrandaki yansımama bakarken Pelin'in söylememi istediği cümleler aklımda dönüyordu.

İzmir'e dönmeden önce bir açıklama yapmamı uygun gören Ömer Abi Pelin'i üzerime salmıştı. Pelin'in gönderdiği uzun İngilizce açıklama metni samimiyetten uzak ve tamamen bir robot hissiyatı veren cümlelerdi.

Havaya kaldırdığım telefonu indirerek mesaj kısmına girdim. Ömer Abi'yle olan mesajlaşmamıza girerek, "Bu metin aşırı samimiyetsiz ve kurgu dolu Ömer Abi. İçimden geldiği gibi konuşmak ve kendimi anlatmak istiyorum. Senin için de uygun mu?" yazıp gönderdim.

Ayağa kalkıp odada gezinirken aynadaki yansımamı fark edip durdum.

Her zaman alışık olduğum yüzümün solukluğu herhangi bir makyaj olmadığı için belliydi. Saçlarımın iki tutamını geriden tokayla tutturmuş üzerimdeki beyaz askılı body ile sıradan bir görüntü sunuyordum.

Elime pudramı alarak yüzümün birkaç yerinde gezdirdiğimde sesliye aldığım telefonumun mesaj sesi odamda yankılanmıştı.

Pudranın etkisiyle eski görüntüme farkla daha sağlıklı bir izlenim verdiğimi düşünerek telefonu elime aldım ve Ömer Abi'nin cevabını okudum.

Ömer Abi, "İçinden geldiği gibi konuşsan daha plansız ve samimi olur, haklısın. Özür metinini boşver, özrünü nasıl istersen öyle dile." diye cevap vermişti.

Yüzümde memnuniyet dolu bir ifade oluşurken odamın en aydınlık kısma sahip olan pencere kenarındaki mavi koltuğa oturdum. Telefonumdan tekrar story kısmına girerken elimi havaya kaldırarak düzgün açıyı  ayarlamaya çalıştım.

Kendimi tam şu an makyaj yapıp canlı yayında vitamin içerek intihar eden İrem Orhun gibi hissediyordum.

Neden olmasındı?

Türk bir sanatçı olsam da takipçilerimin bir çoğu yabancı olduğu için elbette bu açıklamayı İngilizce yapmam gerekiyordu. Kafamda cümleleri toplamaya çalışırken derin bir nefes aldım ve kaydı başlattım.

Türkçe düşünürken İngilizce konuşmak zor olabiliyordu.

Berfu gibi rüyalarımı da rusca görseydim ya.

"Merhaba," diye giriş yaptım. "Bu açıklamayı bana hakaret eden insanlara cevap vermek için değil, beni seven insanlara bir açıklama borçlu olduğumu hissettiğim için yapıyorum."

Kamerayı yüzümden biraz uzakta tutarken, "Bazen olaylar bizim istemediğimiz şekilde gelişir ve biz sadece seyretmek zorunda kalırız..."

Bakışlarımı kısa bir anlığına pencereden dışarıya çevirdim.

"Çünkü ne söylerseniz söyleyin insanları inandıramayacağınızı bilirsiniz."

Omuzlarımı kaldırıp indirirken sertçe yutkundum ve devam ettim.

"İnsanlar bize genellikle robot muamelesi yapıyorlar, sanki bizim  hislerimizi yokmuş ve hiç kırılmazmışız gibi."

"Bu zamana kadar yaptığım açıklamaların hepsinin arkasındayım, hepsi doğruydu." dedim. "En başından beri bir ilişkim olmadığını söylediğim hâlde malesef tam aksini iddia eden bir gürûh hep vardı."