1 NUMARA

30 | Kırıklıklar

*****

Birini sevmek, birini kalbine yerleştirmek büyük bir riskti. Belki de zaaf.. Güzel yanları fazlasıyla olsa da bazen kötü sonuçları olabiliyordu. Bu hem sizinle hemde karşınızdaki insanla alakalıydı.

Özellikle benim gibi karmaşık bir durumun içerisindeyseniz hata yapma olasılığınız çok yüksekti.

Hep söylüyordum. Sadece kendimi düşünerek hareket edemezdim. Sorumluluğum olan grup arkadaşlarım ve bağlı olduğum insanlar vardı.

O insanlara şimdi biri daha eklenmişti: Adana ateşim, 1 numaralı Sarp Karabulut.

Pelin beni neyle itham ettiğinin farkında değildi. Başlarda bu durumun sadece Sarp'ın geçmişi ile alakalı olduğunu düşünmüştüm, bu nedenle beraber anılmamızı istemiyor sanıyordum.

Büyük yanılmıştım.

Tek derdi bendim. Emre'ye aşıktı ve bu nedenle benden nefret ediyordu.

Belki de bütün yaptıklarının nedeni de buydu?

"Bakma öyle, cevap ver!" diye bağırdı.

Gözlerindeki öfkenin üzerine çıkan yaşları gördüm. Belki sinirden belki kırgınlığından ağlıyordu, ama hiçbiri beni itham ettiği şeyin ağırlığını yok sayamazdı.

"Ne saçmalıyorsun sen?" dedim nihayet kendime gelebildiğimde. "Sen beni neyle suçladığının farkında mısın? Arkadaşımdı Emre benim!"

Başını iki yana sallarken gözlerinden bir yaş düştü. Düşen damla yanağına doğru bir çizgi halinde inerken sinirle araladı dudaklarını.

"Arkadaş öyle mi?" diye sordu imayla. "Bu yüzden mi hep yan yanaydınız? Turne boyunca ben neler yaşadım, haberin var mı senin? Sırf seni unutsun diye ben..."

Pelin'in boğazından bir hıçkırık firar etti. Nefesi kesilir gibi olduğunda başını eğip yüksek sesle soluklandı. Ona yardım etmek isteyerek bir adım attığımda başını kaldırdı.

"Ben seni unutsun diye Emre'yle.."

Yine sonunu getiremedi cümlesinin. Ama ben ne olduğunu biliyordum. Emreyle yatmıştı.

Tekrar hıçkırdığında onu ilk defa bu kadar şeffaf pencereden görmenin şaşkınlığını yaşıyordum.

Emre...

Bana aşıktı?

Ondan şüphelendiğim zamanlar çok olmuştu. Bu nedenle bir keresinde ona aramızda hiçbir şey olmayacağını kibar bir dille belirtmiştim. Emre ise benimle aynı fikirde olduğunu, beni arkadaş olarak gördüğünü söylemişti.

O gün ne kadar utandığımı hâlâ hatırlıyordum. Kendimi ciddi anlamda ilgi manyağı olup herkesin ona aşık olduğunu zanneden kızlar gibi hissetmiştim.

Ama Emre'nin aşırı ilgili halleri beni bu düşünceye itmişti. Berfu'nun da bu işin sonunun kötüye gideceğini söylemesi onunla bu konuyu konuşmaya mecbur etmişti beni.

Oysa şimdi...

Belki de Müge Anlı haklıydı.

Hissediyorsam doğruydu.

Onu izlemeyi kesip kendime geldiğimde düz bir ifadeyle baktım Pelin'e.

"Bir erkek yüzünden bunları konuştuğuma, bu kadar tantana yaşadığıma inanamıyorum." dedim. "Her şeye rağmen yaşadığın ilişkiye de saygı duyuyorum. Ama şunu anla artık; Emre'nin beni sevmesini ben istemedim, ama onunla birlikte olmayı sen istedin.. Tercihlerin yüzünden kimseyi suçlayamazsın."