1 NUMARA

41 | Kaygı

Sınır: 400 oy 200 yorum

****

Derin bir nefes al.

Sakin ol.

Sen Bensu Sonay'sın. Yüz binlerin önünde sahne aldın, panik durumunu çok iyi yönetebilirsin.

Yani alt tarafı kaynananla tanışacaksın canım, ne var bunda?

Şimdi bir adım önümdeki Sarp'ı durdurup, 'ben yapamayacağım, git anana başka gelin bul' deyip kaçmama ramak kalmıştı.

Elbette bunu demeyecektim.

Başkası olabilir miydi ya?

Kendi kendine de kafanda kurup yükselmezsin be kızım!

Kafada kurma konusunda Aygün Aydın bir, ben iki malesef...

"Güzelim,"

Sarp'ın sesi ve hemen akabinde çıplak tenime dokunan eliyle kendime gelirken bakışlarım onu buldu.

Bakışlarıyla bahçe kapısı açık olan evi işaret etti. "Hazırsan girelim mi?"

Alayvâri bir ses tonuyla sorduğu soruya karşılık kaşlarımı çattım.

Bir de gerginliğimi Sarp'a belli etmediğimi falan düşünüyordum ya... Güzel hayal.

Önünde durduğumuz müstakil ev, beklediğimden daha sade ve sıradandı. İki katlı, rengârenk çiçeklerin bulunduğu bir bahçeye sahip; küçük ebatlarda samimi bir evdi.

Acaba Sarp'ın çocukluğu burada mı geçmişti?

Sarp elimi avuçları arasına alırken güven vermek ister bir ifadeyle gülümsedi. Gözlerim onun elalarını bulurken elimin ayasını kaldırıp dudaklarına bastırdı.

Elimin üzerine kokulu bir öpücük bırakırken gözlerini bir an olsun gözlerimden ayırmadı. Usulca konuştuğunda, hâlâ dudaklarının üzerinde tuttuğu tenime değen dudaklarını hissediyordum.

"Endişelenme," dedi. "Dünya üzerinde seni tanıyıp hayran olmayacak bir insan evladı yok."

Elimi dudaklarından uzaklaştırırken ellerimiz birleşerek ortamıza düştü.

Sarp yüzünü buruşturarak devam etti. "Bu durum her ne kadar benim hoşuma gitmese de..."

Son kurduğu cümle dudaklarımın gerilmesine neden olurken alt dudağımı içe büküp gülmemi bastırdım.

"Kıskanç," dedim gözlerimi kısarak. "Geri kafalı!"

Sarp'ın gözleri sanki ona küfür etmişim gibi şokla açıldı.

Sanırım Sarp Karabulut lügatında bir küfürdü.

Boşta olan eli inanamaz bir ifadeyle göğsünü buldu. "Ben mi?" dedi şokla kendini göstererek. "Lan ben mi geri kafalıyım?"

Şu an kahkahalarla gülmek istiyordum!

Sırf onu sinirlendirmek için elimi elinden çekerken kollarımı göğsümde birleştirdim. "Evet," dedim ciddi bir tonla. "Sen."

Bir boşta kalan eline, bir de birleştirdiğim kollarıma ve ciddi ifademe baktı. Gözleri baştan aşağı beni süzdü, süzdü... Nihayetinde üzerimdeki büstiyerde durdu.

"Ben kıskancım yani öyle mi?" derken sesi son derece tehditvariydi.

Kaşlarımı kaldırıp onaylar bir ifadeyle yüzüne bakarken bana doğru bir adım attı. Aramızdaki mesafeyi yavaşça azaltırken gözleri tehlikeli bir ifadeyle kısıldı.