1 NUMARA

4 | Champion

*****

Üzerimi son bir kez kontrol ettim. Berfu elindeki champion yazan tokayı kısa saçlarımın kenarına tuttururken geri çekildi ve memnuniyetle beni süzdü.

"Ben hâlâ 1 numaralı  Beşiktaş forması giymen fikrindeyim."

1 numara. Sarp Karabulut.

Onun imalı sözlerine göz devirdim. "Çok beklersin."

Omuzlarını küçük bir çocuk gibi silkti. "Aman iyi be, iyilikte yaramıyor sana!"

Onu umursamadan, "Hadi söyle. Nasıl olmuşum?" dedim ve aynadaki aksime baktım.

"Çok hoş," dedi aynadaki aksime sırıtırken. "Grubumuzun esmer fırtınası Bensu Sonay!"

Güldüm ve ona döndüm. "Sende sarışın bomba mı oluyorsun?"

Başını salladı. "Aferin öğreniyorsun."

Aşağı inerken konuşmaya devam ediyordu. "Şarkını söyleyip ineceksin zaten. Sürekli gülümse. Sana çok yakışıyor. Tribündeyken kendini çok kaptırıp tezahürat falan yapma sakın."

Zaten sabah Pelin'den bin defa dinlediğim şeyleri ondan bir kez daha dinledim. Sıkıntıyla yerlerde yuvarlanmama az kalmıştı.

Merdivenlerin sonuna gelmemizle hâlâ konuşan Berfu'ya  ters ters  baktım. "Ne saçmalıyorsun?"

Mavi gözlerini bana dikerek sırıttı.

Cebimde titreyen telefonla elimi atıp telefonu çıkardım. Ömer abinin gelmiş olduğuna dair attığı mesajı okuduktan sonra Berfu'ya döndüm.

"Sen evde mi kalacaksın?"

"Yok Hande'ye geçerim. Bade de ailesinin yanına Bursa'ya gitmiş, biz de beraber oturup seni izleyeceğiz. Çıkışta sen de oraya gel."

Başımla onayladım ve kollarımı benden uzun olmasına karşın boynuna doladım.

"Şans dile."

O da bir iki saniyeliğine bana sarılmış daha sonra itmişti. "Yılışık mısın kızım? Git artık," derken gülüyordu.

"Görüşürüz," deyip çıktım evden.

*

Ömer abiyle beraber bindiğimiz araba Vodafone Park'ın önünde durdu. Camdan bile görebildiğim kalabalık alışkın olmama rağmen her seferinde ürkmeme sebep oluyordu. Zira insanların nefretini ne şekilde üzerinize çekebileceğiniz belli olmuyordu.

Siyah-beyaz renk cümbüşünün içerisinde insanların bulunduğu uzun bir kuyruk hâkimdi sokağa. Filmli camlara gözlerimi dikip kalabalığı inceledim. Maçın başlamasına daha vakit olduğu için bilet kontrolünün yavaş yavaş ilerlediğini tahmin etmiştim.

Sonunda sadece protokol ve futbolcuların kullanabildiği kapının önünde durduk. Ömer abiyle birlikte seri adımlarla  indik arabadan.

Bizden önce gelmiş ve önümüzde duran arabadan inen korumalar, polis ekibiyle birlikte anında etrafımızı sarmıştı. Kalabalığın görüş açısına girdiğimiz için beni fark eden taraftar "Yol ver!", "Bensu Sonay!" diye bağırmaya başlamıştı.  Küçük boşluklardan gördüğüm kalabalığı engelleyen polislerdi.

Kapıdan içeri sorunsuz  girdiğimizde  burasının elbette kapının önüne nazaran daha sakin olması şaşırtmıştı.  Lakin burada da derbi öncesi bir koşuşturma hâkimdi.

Derbi maçı oynanacağını, maçın sonucunda ise sahne  alacağımı söylemişti Ömer abi. Beşiktaş'ın şampiyon olmasını istiyordum elbette çünkü  buraya Beşiktaş için gelmiştim. Eğer Beşiktaş şampiyon olursa birkaç hafta içerisinde Gala gecesi yapılacağını da eklemişti Ömer abi.