1 NUMARA

36 | Özgürlük

Medya: Kızların performans stilleri😻 (Sırasıyla Bensu-Bade-Hande-Berfu)

Yine medya: Bölümde geçen performansları.

Sınır: 380 oy 200 yorum

****

Özgürlük.

Bir insanın veya herhangi bir canlının kendi kişisel hakları için savaşması ne büyük külfetti.

Kadın olmak biraz da bu demekti aslında. Bütün dünyayla savaşmak zorunda kalmak demekti. Her daim toplumun baskısı altında ezilmek, insanların yargılayıcı bakışlarına maruz kalmak demekti.

Ama ben bunların hiçbirini yapamazdım.

Hiçbir kadın baskılara boyun eğmemeliydi.

"Kızlar," dedi Paul, saniyeler sonra ilk defa sakin bir sesle. Bir tarafları tutuşmuştu çünkü... "Oturun sakince konuşalım."

Şu an dördümüzde yan yana duruyorduk, Hande otururken üçümüz tepesinde ayakta dikilmiştik. Paul'un cümlesi üzerine hiçbirimiz sesimizi bile çıkarmadan onlara dik dik bakmaya devam ederken odada derin bir sessizlik vardı.

Çenemi dikleştirdim, ellerim göğsümde bağlıyken Pelin'le göz göz geldim. Tedirginliğini gözlerinde bir kitap gibi okuyabiliyordum, alt edeceğim derken alt üst olmuştu.

Ona üstten aşağılayıcı bir bakış atarken bizim yerimize Ömer Abi konuştu. Bakışları Pelin'deydi.

"Konuşacağız," dedi Pelin'e bakarak. "Biz konuşacağız, Pelin çıkıyor."

Cümlesi üzerine Pelin'in bakışları hızlıca Ömer Abi'yi buldu. "Ne?"

Ömer Abi yaslandığı yerden doğruldu. Gözleriyle kapıyı işaret etti. "Çık dışarı. Artık bu şirketin bünyesinde değilsin, bu nedenle toplantıda da bulunmayacaksın."

Pelin'in bembeyaz teni yavaş yavaş kırmızıya dönerken rujlu dudaklarını birbirine sımsıkı bastırarak Ömer Abi'ye baktı.

"Abi bunu yapamazsın," dedi. Normalde bizim yanımızda bile Ömer Abi'ye resmi bir dille hitap ederdi, ama şu an o resmiyeti de aradan kaldırmıştı. "Ben şirketin menfaatini düşündüm, olması gereken buydu!"

"Senden böyle bir şeyi istemedim," dedi sertçe Ömer Abi. Herkes susmuş ikisini izliyordu.

Ömer Abi'nin bakışları ağır ağır beni bulurken ellerimi birleştirdiğim göğsümden yavaşça indirip sandalyenin yumuşak yüzeyine bastırdım. Bana neden pişman bir ifadeyle baktığını saniyeler içinde anladım, onu henüz birkaç hafta önce Pelin konusunda uyarmıştım.

Onun bakışları nedeniyle Pelin'in de gözleri beni bulmuştu. Sanki bir anda aydınlanmış gibi yerinden fırladı. Ani ve sert hamlesiyle oturduğu sandalye geriye düşerken Nicholas yanında oturduğu için irkilerek ona döndü.

"Onun yüzünden değil mi!" diye bağırdı, bir sorudan çok suçlamaydı. Gözleri tekrar bana döndüğünde Türkçe konuşmaya başlamıştı. "Nefret ediyorum senden Sen benim her şeyimi elimden aldın!"