Güzel Taktik [Tamamlandı✔]

62.Bölüm: Kız Kaçırma

62.Bölüm: Kız Kaçırma

..1 Saat Önce..

"Alo! Alo! Şükürler olsun Ece! Sonunda açtın." diye karşıdan çaresiz bir ses yükselmişti.

"Müzikten duymamışım. Ne oldu, bir sorun mu var?" diye hemen sormuştum korkuyla. Uzun zamandır konuşmamıştık onunla. Bu geceye onu da davet etmiştim ama çok istese de gelememişti. Şimdi böyle arayınca endişelenmeden edememiştim.

"Var Ece. Hem de çok büyük bir sorunum var. Bana etsen etsen sen yardım edersin. Ne olur, şu an sana o kadar ihtiyacım var ki. Tek çıkış yolum sensin." derin derin nefes alıyordu. Sanki bir şeyden ya da birinden saklanıyormuş gibi tedirgindi.

"Tamam tamam, önce bir sakin ol ve bana sorun ne anlat. Dinliyorum seni." onu daha iyi duyabilmek için boşta kalan elimle kulağımı kapatmıştım.

"Bana yardım edeceksin değil mi? Lütfen, lütfen senden başka kimsem yok şu anda."

"Elimden geldiğince edeceğim. Söz veriyorum."

**

"Beni gelip buradan alman lazım Ece. Acele etmelisin ve özellikle kimseye görünmemen gerekiyor." bunları söylerken birden sesi kısılmıştı ve bu beni daha fazla germeye başlamıştı.

"Neden? Ne oldu Fulya? Bana anlatmazsan sana nasıl yardım edeceğimi bilemem ki?" konuyu bilmeliydim. Bilmeliydim ki yanlış bir şey yapmama engel olabilirdim.

"Haklısın. Of nasıl anlatsam ki, çok zamanım da yok! Bak şimdi, ailem bir süre önce Giray'la olan ilişkimi öğrendi." bunu tahmin etmiştim aslında.

"Ne? Olamaz!" bildiğim kadarı ile onun anlattıklarından yola çıkarsak, ailesinin bu ilişkiye onay vereceklerini sanmıyordum.

"Evet. Kesinlikle istemediler. Bir süre tartıştık ama bir sonuca varamadık. Beni çok zorluyorlar. Onu bırakmayacağımın da farkındalar. Bu yüzden kendi aralarında bir karara varmışlar. Az önce duydum, bu gece bana söylemeden alelacele gönderecekler beni buradan. Biletimi almışlar. Fikrimi bile sormadan yolcu edecekler beni." sesi sona doğru o kadar çaresiz çıkmıştı ki beni de üzmüştü.

"Bunu yapamazlar. Sen reşit ve kendi ayakları üzerinde duran bir kadınsın. İstemediğin bir şeye seni zorlayamazlar." çocuk gibi karışamazlardı ki hayatına.

"Babamı tanısaydın, böyle söylemezdin! Kafasına koyduğunu yapar o. Eğer beni göndermeye karar verdiyse, bugün olmaza bile yarın yollar. Onun için yeter ki Giray'dan uzak kalayım. Peşime korumalarını da taktı. Onlarsız adım attırmıyor bana. O yüzden bu gece son şansım Ece. Ne olur bana yardımcı ol. Kaçmama yardım et. Lütfen!" onu dinlerken elim ağalım birbirine dolanmaya başlamıştı.

"Nasıl yaparım bilmiyorum ki! Giray abiye söylesen. O bu işin üstünden daha iyi gelmez mi?" tamam, ilişkilerini bilen aileden bir ben vardım ama insan böyle bir durumda ilk önce sevgilisinden yardım istemez miydi?

"Arıyorum, arıyorum ama telefonu kapalı. Ulaşamıyorum. Hem eminim Giray öğrense babamla konuşmak ister. Daha öncede de denedi ama işe yaramadı. İkan etmek için uğraşır ve bunu yaparken biz geç kalırız, biliyorum. Şimdi gitmem gerekiyor Ece. Sana buranın konumunu atarım. Ailecek bir davetteyiz şu anda. Düşün ve kararını ver. Güvenebileceğim bir tek sen varsın." eğer Fulya böyle büyük bir karar vermişse, kesinlikle önünü arkasını düşünmüş olmalıydı. Başka bir yol bulamadığı için kaçmak istiyordu.

"Tamam Fulya. Ben ne yapabilirim diye biraz düşüneyim, seni ararım." beynim şu an çalışmıyordu. Biraz zamana ihtiyacım vardı.

"Sen arama! Ben seni on dakikaya geri ararım." karşı çıkmıştı hemen. Anlaşılan yakalanmak istemiyordu.