Güzel Taktik [Tamamlandı✔]

65.Bölüm: Mucizemiz

Bir önceki bölümde yaptığım uyarıdaki koyduğum sınır geçilmemesine rağmen kıyamadım okurlarıma ve yeni ve uzun bir bölümle geldim.

Ama siz bana kıymaya devam edin. Alıştık sanırım artık...

*

*

*

65.Bölüm: Mucizemiz

"Ay çok heyecanlıyım. İnanamıyorum. Ben şimdi ne oluyorum? Ama bu çok güzel.." diye yerimde zıplıyor, bir o yana bir bu yana gidiyordum ki doktor;

"Ece Hanım, siz de biraz sakin olun. Dikkat edin isterseniz." diye beni durdurmuştu.

"Neden, ne oldu ki?"

"Burada gördüğüme göre sizin de beta HCG hormonunuz yükselmiş. Yani siz de hamilesiniz, tebrik ederim."

Hani dizilerde olur ya, karakterler donar ve birbirlerine baka kalırlar. Kamerada bir ona bir diğerine gidip gelirken sanırsın yarım saat geçmiş. Ama aslında iki saniyeyi izlemiştirsin sadece.

İşte, aynen öyle doktorla birbirimize bakıyorduk. Gözümü bile kırpmadan öylece sabit. Sonra bir aynı şekilde Melek'le de bakışmıştık.

"Ne dediniz?" benden bir tepki alamayacağını anlayınca yerime Melek devreye girmişti.

"Ece Hanım da sizin gibi hamile. Sanırım beklemiyordunuz. Biraz ani oldu..." diye konuşmaya devam ediyordu ki ben araya girmiştim.

"Yooo ben değilim! Hamile olan Melek. Ben nasıl... bilmiyorum!" diye kendi kendime saçmalamaya başlamıştım.

Elim ayağım boşalmıştı sanki. Daha fazla ayakta durabileceğimi sanmadığım için kalktığım yere geri, kendimi bırakırcasına oturmuştum.

"Ekranımda duran sonuçlara göre ..." diyecekti ki yine devreye girmiştim.

"Ama bende hiç belirti yok ki. Melek gibi kusmadım hiç. Midem de bulanmadı. Başım da dönemedi. Eğer hamileysem böyle belirtilerimin olması gerekmez mi?" bize böyle öğretmemişler miydi? Ben mi yanlış biliyordum.

Bu söylediklerim komik gelmiş olacak ki gülmüştü bana.

"Doğru söylüyorsunuz aslında ama bunun kalıplaşmış bir algı olduğunu da bilmelisiniz. Her insanın vücudu ve vereceği tepkiler farklıdır. Melek Hanım'ın göstermiş olduğu belirtiler sizde ortaya çıkmayabilir ya da ilerleyen dönemlerde kendini gösterebilir, bunu bilemeyiz."

Kalbim ağzımda atıyordu. Biraz sıcakta basmaya başlamıştı. Saçımın tenime değen yerleri yanıyordu sanki.

"Yani, şimdi siz diyorsunuz ki ben hamileyim öyle mi?" söylerken bile mümkün değilmiş gibi geliyordu.

"Tıp yalan söylemez ama hormon seviyeniz bazı farklı durumların sonucunda da yükselmiş olabilir. En iyisi hastanemizin jinekologuyla görüşmeniz. Bizim hipertansiyonunuzla ilgili yapmamız gereken bir durum gözükmüyor zaten. Siz üçüncü kata çıkan, ben de geldiğinizi haber vereyim. Böylesi daha iyi olacak sanırım." dalgın dalgın bakmaktan başka bir şey yapamıyordum bu sözler üzerine. Beynimde milyon tane soru vardı ama bir tanesi bile dilimin ucuna gelmiyordu.

"Tamam, Doktor Bey. Teşekkür ederiz." diyen Melek ayaklanmış ve koluma girerek beni de kaldırmıştı.

"Biz gidelim." derken, beni kapıya doğru sürüklüyordu. Bir robot gibi onu takip ediyordum.

"Ece! Hey! Ece iyi misin?" bir elini gözümün önünde sallıyordu. Farkındaydım ama bana bir şey ifade etmiyordu.

"Kız gitti ya! Ece! Kendine gel! Kendine gel kızım!" derken iki kolumdan da tutup beni sarsmıştı. Sonunda ağzımdan;