Güzel Taktik [Tamamlandı✔]

69.Bölüm: Aile Resmi

69.Bölüm: Aile Resmi

"Çilek! Sizin burada ne işiniz var?" bende ona sarılmıştım ama şoktan başka ne söyleyebileceğimi bilememiştim.

"Seni çok merak ettik Ece abla. İyi misin?" geri çekilmişti.

"İyiyim güzelim, iyiyim." derken pamuk gibi olan saçlarını okşuyordum.

"Geçmiş olsun." demişti Giray abi. Onu son gördüğüm halinden baya bir farklıydı. Biraz yorulmuş ve zayıflamış gibiydi ama bunlara zıt olarak gözlerinin içi parlıyordu. Mutluydu.

"Teşekkür ederim."

"Biz de size sürpriz yapalım diye doğum gününe geliyorduk ama sonra haberi alınca direk buraya geldik. Gerçekten iyi misin Ece?" Fulya da ondan farklı değildi. Bunlarda bir şeyler vardı.

Fulya'yı o gece Giray abiye teslim ettiğimizden beri sır olup gitmişlerdi. Şimdi, böyle bir anda karşıma çıkmaları karşısında dilim tutulmuştu.

Bunca zaman tek bir haber alamamıştık ikisinden de. Aileler dört koldan aramıştı ama kimse bir ize rastlayamamıştı. Gerçi Muhsin Baba mutlaka neler olduğunu biliyordu, bu yüzden bizim karışmamızı söylediğinde kimse üstüne söz söyleyememişti. Sadece Fulya'nın babası biraz ortalığı dağıtmış, ilk haftalarda ateş gibi parlamıştı. Çok üzerimize gelmişti ama zamanla durulmuştu.

"Her şey yolunda. Bir sorun yok." derken gülümsemiştim onlara. Bu kadar iyi olmaları beni de mutlu etmişti.

"E peki biz sadece sen bayıldın diye duyduk ama Uğur...?" dediğinde Giray abi bir anlık Uğur'u unuttuğumu fark etmiştim, hemen endişeyle ona dönmüştüm.

"Bilmiyorum. Tam siz gelmeden konuşuyorduk. Gözüm karıncalanıyor falan bir şeyler dedi ve bayıldı." diye açıklamaya çalıştığımda Giray abi gülmeye başlamıştı ve Uğur'un yanına gelip durmuştu.

"Desene bizimki yine heyecandan bayıldı. E tabi baba olmak da fazlası ile heyecanlanılacak bir şeydir. Doğal yani, şaşırmadım." konuşurken bir yandan da Uğur'un ayaklarını tutup kaldırmış ve yatmasına yardım etmişti.

Onun böyle davranması biraz içimi rahatlatmıştı. Bendeki panik halinin aksine eğleniyormuş gibiydi. Bu da merakımı cezbetmişti.

"Yine dereken?"

"A tabi, sen bilmiyorsun! Uğur heyecana, strese falan dayanamaz. Çocukluğundan beri ne zaman önemli bir sınavı, gösterisi, ödevi falan olsa fenalaşırdı. Gerçi büyüyünce iyileşti, alıştı stresini yönetmeyi öğrendi sanmıştım ama demek ki huylu huyundan vazgeçememiş. Korkma, beş dakikaya kendine gelir." anlatırken yüzündeki gülümseme iyice yayılmıştı. Bu yeni bilgi benim de hoşuma gitmişti.

"Bu arada tebrik ederim Ece. Çok mutlu olduk. Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin inşallah." deyince Fulya, ona dönmüştüm.

"Amin. Teşekkür ederim."

"Tebrikler."

"Sağ ol abi. E sizden ne haber, şu gördüğüm şey tahmin ettiğim şey mi yoksa?" Fulya'nın sol elindeki yüzük parmağında gördüğüm kocaman pırlantanın anlamını hepimiz biliyorduk.

"Evet, biz evlendik." derken elini kaldırmış ve mutlulukla gülümsemişti.

"Ben ve Fulya gelin olduk Ece abla. Çok güzeldik." Çilek'in gözleri ışıldıyordu.

"Öyle mi? Eminim çok tatlı bir gelin olmuştursun. Bende sizi tebrik ederim." diyerek Çilek'in çenesini tutup sıkmış, sonra da onlara dönmüştüm.