Güzel Taktik [Tamamlandı✔]

12.Bölüm: Arkanı Dönüp Git

12.Bölüm: Arkanı Dönüp Git

Kendimi huzursuz hissediyordum. 

Gözlerim kapalıydı ama bilincim hafif açıktı. Nedense uyanmak istemiyordum. Yeni bir gündü ama bugün yaşanacak olaylar, bundan sonraki hayatımı belirleyecekti ve ben itiraf etmek istemesem de bundan biraz korkuyordum.

Huzursuzca sağ tarafıma döndüğümde elim bir şeye çarpmıştı. Daha doğrusu birisine çarpmıştı. 

Hızla gözlerimi açmıştım.

"Günaydın tatlım. Bir an, hiç uyanmayacaksın sandım." olduğum yerde doğrulurken şok olmuş bir şekilde Melek'e bakıyordum. Yan yatmış, ellerini başının altına koymuş ,gülümseyerek bana bakıyordu.

"Sen... senin burada ne işin var? Ne zaman geldin?" o kadar şaşırmıştım ki doğru düzgün konuşamıyordum bile.

"Yarım saat falan oluyor. O kadar derin uyuyordun ki rahatsız etmek istemedim. Bu gün yeterince yorulacaksın zaten." derken göz kırpmıştı.

Bu durum bir tek bana mı tuhaf gelmişti, yoksa normal miydi? Daha dün tanıştığım kadınla bu gün koyun koyuna uyanıyordum. Tövbe Yarabbim ne kadar saçmaydı.

"Saat kaç?" aklım gitmişti birden. Gece kendimi yatağa bıraktığım gibi uyumuştum. Üzerimde bir battaniye vardı ama onu da muhtemelen Melek bırakmıştı.

"Maalesef kahvaltı etmeye vaktimiz yok. Hemen hazırlanıp aşağı inmemiz gerek. Sefer ve Uğur bizi bekliyor." Melek üzülmüş gibi  yataktan yavaşça kalkmıştı. Fazla değişik bir insandı.

Üzerinde uzun siyah bir etek ve ekru renkli boğazlı bir kazak vardı. Siyah tokalı kemeri ve dağınık topuzu ile oldukça hoş görünüyordu.

"Tamam gidelim. Zaten hazırım ben." koltuktaki çantamı alıp boynuma takmıştım. Bir an önce her şey olsun bitsin istiyordum.

"Aaaa böyle olur mu? Üzerini değiştirmen lazım. Bedenlerimiz neredeyse aynı. Bak sana kendi kıyafetlerimden getirdim." yerde duran çantayı kaldırıp bana uzatmıştı.

"Teşekkür ederim ama gerek yoktu." şu an kendimde kıyafet çıkarıp giyecek enerjiyi bile bulamıyordum.

"Olmaz öyle. Bu gün senin en mutlu günün. Hadi gel, bak bu kot pantolonu ve kazağı giy. Hem tüm gün koşturacaksın böyle daha rahat edersin." kabul etmeliydim ki gerçekten ince bir düşünceydi.

"Tamam o zaman." çantayı aldığımda, bana gülümsemişti. Otomatik olarak bende ona.

"Dışarıda bekliyorum ben seni." demiş ve hızlıca odadan çıkmıştı.

Üzerimdekiler çıkarıp Melek'in kıyafetlerini giydiğimde gerçekten kendimi daha iyi hissetmiştim. Getirdiği kot pantolon ve buz mavisi kazak gerçekten de bana olmuştu. Üstelik o kadar rahatlardı ki insan içinde yumuşacık, sıcacık hissediyordu. Gerçi buna şaşırmamak gerekirdi, ikisi de ünlü markaların ürünleriydi.

Demek, insan böyle bir dünyada yaşasa bile modayı takip edebiliyordu. Buna şaşırmamam gerekirdi aslında. Konu Melek olunca bu saatten sonra her şeyi beklerdim ben.

Kapıyı açıp odadan çıktığımda Melek bana siyah bir mont vermişti. Dışarıda yağmur yağıyordu ve havanın düne göre daha soğuk olduğunu anlamamak mümkün değildi.

Beraber dışarı çıktığımızda kalbim yerinden çıkacak gibi atmaya başlamıştı. Birden heyecanlanmıştım. Tabi bunda Uğur'u görmemin de etkisi büyüktü. Her zamanki gibi çok yakışıklıydı.