Win ကသူကို မပြောလို စိတ်ကောက်နေ၊tay နဲ့ king ဘွဲ့ယူပြီး win တို့နဲ့နေလယ်စာ သွားစားကြ၊Tay တို့စားရင်း သောက်ရင်းဘဝရှေ့ရေး အတွက်စကားပြောပြီး ဆွေးနွေးကြ၊fong က
"အကို tay တို့ဘွဲ့ရပြီး ဆိုတော့ရှေ့ဆက် ဘယ်လိုအစီစဥ်တွေ များချထားသေးလည်း"
"အကိုကတော့ ဘက်စကတ်ဘော ပဲပြန်ကစားချင်တာ၊ဒါပင်မဲ့ အဖေကခွင့်မပြုဘူး အဲ့ဒါကြောင့်စီးပွားရေးပဲ စောက်ချလုပ်ဖို့ပဲ စိတ်ကူးထားတယ်"
"အကို king ကရော "
"အကိုကတော့ စီးပွားရေးလုပ်ဖို့ပဲ အစီစဥ်ရှိတယ်၊အကိုဝါသာနာပါတဲ့ ဒီဇိုင်းပညာရပ်နဲ့ ပေါင်းစပ်လို့ရမယ် ပစ္စည်းတစ်ခုထုတ်ဖို့ အစီစဥ်ရှိတယ်"
"Fong နဲ့ phuak ကရောဘာအစီစဥ်တွေရှိလည်း"
"ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ကတော့ ဝါသာနာပါတဲ့ ဓာတ်ပုံပညာရပ်ကိုပဲ စိတ်နှစ်ပြီးတော့ ကြိုးစားနေတယ်၊ပညာရှင်တွေ ဆီမှာသွားသင် ဖို့လည်းရှိတယ်"
"ကောင်းတာပေါ့....ညီတို့သင်တန်း တွေပြီးရင်အကိုဆီမှာပဲ အလုပ်လုပ်ရမယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့....အလုပ်တောင် မရှာရသေးဘူး အလုပ်ပေးမယ် သူကအဆင့်သင့် ရှိနေပြီ"
Fong က
"Win မင်းက ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊စကားလည်းမပြောဘူး"
"အချစ်က အခုထိ စိတ်ဆိုးမပြေ သေးဘူးလားမသိဘူး"
"ပြေစရာလား မိန်းလုပ်ပုံကရော ကောင်းလို့လား"
King က bright ကိုစချင်တာနဲ့ပဲ........
"ညီကပညာတော် သင်သွားမလို့ဆို ...... win ကိုရောခွဲနိုင်လို့လား"
အဲ့စကားကြားပြီး bright တစ်ယောက် ပြန်မဖြေနိုင်ပဲ ဆွံအသွားသည်
*ငါတစ်ကယ်ပဲ win ကိုခွဲသွားနိုင် လို့လား* ဆိုတဲ့အတွေးက သူရဲ့စိတ်ကို ဆောက်တည်ရာ မရဖြစ်သွားစေတယ်၊တွေးရင်း bright မျက်လုံးထဲကမျက်ရည်စိုင်တွေပြိုကျလုဆဲဆဲဖြစ်နေစဥ် win နဲ့တကယ်ပဲ ခွဲခွာရရင် ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့တင် ရင်ထဲမှာ အသက်ရှူမရလောက်အောင် ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံး မွန်းကြပ်သွားသည်။
