little follower

30//Anne Sıcaklığı

İyi geceler yine👋🏻👋🏻👋🏻

Çok, sevimli olduğunu düşündüğüm bir bölümle geldim? Umarım siz de beğenirsiniz🥺👉🏻👈🏻

İyi okumalar dilerim~~

.............

    Öğleden sonra, hava henüz yeni yeni kararırken, Taehyung iş bulmadan önce ellerinde kalan son parayla aldığı hazır ramenleri pişirmekle meşguldü. Kalçası, içinde bulunduğu mutfakta tezgaha yaslıyken başını da boyunun yetiştiği üst dolap kapaklarına yaslamış, kapalı gözleriyle bundan sonra ne yapacağını düşünüyordu. Parası bitmişti. İş bulamıyordu. Okulunun taksiti yaklaşmıştı, Yeonjun'un öğretmeninin istediği okuma kitaplarını alması gerekiyordu ve en kötüsü de, eve yiyecek bir şey getirecek kadar bile paraya sahip olmamasıydı. Şu an pişirdikleri, elinde kalan son hazır yiyeceklerdi. Buzdolabı tabiri caizse tam takırdı ve kapağı açıldığında bile Taehyung'un üzerine can sıkıcı bir çaresizliğin çöreklenmesine sebep oluyordu. 

Yan tarafında kalan ocakta kaynayan suyun sesi kulağına ulaşırken iç geçirip, "Belki." diye mırıldandı kendi kendine. "Belki, Ya Eun noonadan iş bulmadan önce biraz borç isteyebilirim." Tatil için gereken parayı da onlar verdiği için, son zamanlarda kendisini onlara karşı mahcup hissettiği inkar edilemez bir gerçekti ancak elinden bir şey gelmiyordu. Sanki, koca şehirde eleman arayan bütün dükkanlar yer yarılmış da içine girmiş gibiydi. Bir haftadır sokak sokak gezmesine rağmen, nasıl tek bir ilana bile rastlamazdı!

Gerçi, okulunu da göz önünde bulundurunca bu kadar zorlaşıyordu her şey. Yoksa istediği gibi günlük çalışabileceği bir işe girebilir, önceki işinden bile daha çok para kazanabilirdi. Fakat Taehyung, on yedi yaşında bir genç olarak üniversite olamasa da, liseden mezun olması gerektiğinin farkındaydı. İki dönem daha dişini sıkmalıydı. Daha sonra rahat bir nefes alıp doğru düzgün, tam zamanlı bir işe girebilirdi. O anda, evi çekip çevirme zorunluluğu aklındaki tek düşünce olduğu için, birkaç hafta önce Sungmin'in söylediği üniversite fikri bile aklından çıkmıştı. 

Yeonjun'un, kısa bir süre sonra evde olacağının bilincinde olduğu sıralarda düşündüğü bunaltıcı gerçekleri bölen şey, evin kapısının art arda çalması olmuştu. Gelen kişiyi, ya da kişileri tahmin edebildiği için uzanıp piştiğini görebildiği ramenin altını kapattı ve elleriyle uzun saçlarını geriye atarken mutfaktan çıkıp koridordaki dış kapıya yöneldi. Çelik kapıyı zorlanmadan ve kimin geldiğine bakma ihtiyacı hissetmeden içeriye doğru açtığında, tam tahmin ettiği gibi kardeşinin gülümseyen yüzüyle karşılaşmıştı. Bir de, onun arkasındaki Ya Eun ile. 

Genç çocuğun gözleri, bakışlarını direkt olarak yüzüne sabitlemiş olan kadında fazla oyalanmadan kardeşinin elleri arasında sıkı sıkı tuttuğu pakete döndü. Ve o paketi gördüğü anda, göz ucuyla ilk başta fark edemediği ancak fark ettiğinde nefesinin kesilip gözlerinin yanmaya başlamasına sebep olan alışveriş poşetlerini de gördü. Geriye doğru savsak bir adım atıp kardeşinin her zamanki gibi neşeyle cıvıldayarak ayakkabılarını çıkartıp eve girmesini izlerken, dolmaya yer arayan gözleri ağzına kadar dolu alışveriş torbalarından ayrılmıyordu. 

"Sizin için alışveriş yaptık biraz. Yeonjun şirinliğini kullanıp birkaç abur cuburu da sepete ekledi. Umarım sorun etmezsin." Ya Eun, gözlerinin önünde omuzları çöküp bakışları hüzne bulanan çocuğu izlerken yumuşak bir sesle açıklama yapıp elindeki poşetleri gösterdiğinde, içeri girmek gibi bir hamlede bulunmuyordu. Sonuçta, burası onun evi değildi. Kafasına göre içeri dalamazdı. Taehyung'un onu davet etmesi gerekiyordu ki bu da sıklıkla yaptığı bir şey değildi genç çocuğun. 

Üç yıldan uzun süredir onların hayatlarında kendisine bir yer edinmeye çalışsa da, Taehyung'un ona kendi isteğiyle bir adım attığını hiç görmemişti. Belki yaşı, belki de yaşadıkları. Kimin umurundaydı ki! Önemli olan tek ve yegane şey, onun kendisi gibi bir yabancıya yakın davranmadığıydı. Ya Eun'un attığı onca adıma rağmen hem de. Genç kadın bu genç çocuğu kazanmanın Yeonjun'u kazanmaktan çok daha zor olduğunu ve çabalarının sonuç vermediğini ilk fark ettiğinde, üzerine gitmeyi bırakmaya ve onun kendisine gelmesini beklemeye karar vermişti. Hala daha da bekleme sürecindeydi.