"Ne ger-" susturdu beni.
"Birazdan çıkıcaz." Eliyle kapıyı gösterince dışarı çıktık. Yürüyeceğim zaman Cihangir kolumu tuttu.
"Deden ve baban çok farklı. "
"Kıraçlar'ız biz. Aynı olsak herkes tarafından tanınmazdık." Kolumu çekip odama girdim. Beyaz crop ve gri eşofman giydim. Beyaz oversize sweatshirt giydim ve fermuarını çektim. Ayağıma da bilekli pumalarımı giydim. Saçlarımı açtım ve siyah küçük camlı güneş gözlüklerimi saçıma taktım. Odamdan çıkıp aşağı indim. Rümeysa annenin odasına girdim. Kenarda duran ikimizin resmini aldım. Resmin üzerinden yüzünü okşadım. Ufak bir öpücük kondurdum. Odanın anahtarını alıp kilitledim. Silahları koyduğum çantayı açtım. Resmi oraya koydum.
"Çıkalım mı çocuklar?" Dedemin sesiyle koltuktan kalkıp telefonu cebime koydum. Kulaklığımı da cebime koydum.
"Uçakla mı gidicez?" Cihangir'in sorusu ile sırıttım.
"Özel jetiniz hazır paşam." Dedem de sırıtıp sırtımı sıvazladı.
"Arabayla gidicez." Cihangir şaşırarak bana baktı.
"Otobüsle mi gidelim Cihangir niye öyle bakıyorsun?"
"Hayır yani. Kaç saatlik yol yorucu olmaz mı?" Annem ve babam arabanın yanında bize bakıyorlardı.
"Uyursun Cihangir. Dede motorumu alsak olmaz mı?"
"Ben sana sıfırdan diyorum. Sen motor diyorsun." Babamın elini öptüm. Sarıldık.
"Baba kızım sana emanet."
"Emanet değil lan. Benim canım o." Gülüp dedeme sarıldım. Annemin de elini öptüm.
"Dikkat et kendine." Yanaklarımdan öptü. Vitonun kahverengi deri koltuğuna oturdum. Dedem öndeki arabaya gitti. Cihangir karşıdaki koltuğa oturdu. İyiyce yayılıp kulaklıklarımı taktım.
Gazapizm-Alem-i Fani
Gözüme gelen güneşle kırpıştırarak gözlerimi açtım. Kulağımda çalan şarkıyı durdurup doğruldum. Sıcak olduğu için ceketi çıkarıp kenara koydum. Kafamı çevirip Cihangir'e baktım. Hala uyuyordu. Araba durunca camdan dışarı baktım. Etrafta gecekondular vardı. Kapı açıldı.
"Günaydın" dedeme baktım. Baya dinç gözüküyordu.
"Günaydın dede." Ceketimi kenardan alıp indim. Güneş gözlüğünü gözüme taktım.
"Cihangir'i de al gel. Güzel bir kahvaltı yapalım." Başımı salladım.
"Cihangir." Omuzuna dokunup uyandırmaya çalıştım.
"Cihangir uyan." Daha çok kıvrıldı.
"Cihangir uyansana."
"Off biraz daha uyumak istiyorum."
"Cihangir" gözlerini açtı.
"Dedem bekliyor." Tekrar arabadan çıkıp dedemin yanına gittim. Bir evin bahçesine girdi.
"Burası kimin evi?" İçeri gidicekken önümde bir kadın durdu. Bana ters ters baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
|Benim Babam|
Literatura Feminina"Geldik." İzmir F tipi cezaevi.. çocukluğumun geçtiği yer. Yavaş adımlarla içeri girdim. "Işıl gidiyorsun." Babam içeri girince ayağa kalktım. "Baba hiçbir yere gitmiycem ben. Yeter her yerde sürekli siyah takımlı zorba adamlar görmek istemiyorum...
