KURTULUŞ (+18)

Bölüm-16

"Ne kadar koşsam da varacak bir yer yoktu zaten ben koştuğumla kaldım..."

Yerimde hafifçe kıvrandım. Ömer'e baktığımda filmi izliyordu. "Canım sıkıldı." Dediğimde gözlerime baktı. "Beğenmedin mi?"

"Hayır." Dedim. Aksiyon filmi izliyorduk. Hiç benlik değildi. "Romantik film mi izlemek isterdin?" Diye sordu alay ederek.

"Ben sevmem romantik filmleri." Dedim. Yalan söylemiştim. Severdim hemde çok. Kendimi hayal ederdim hep. Derin bir aşk yaşamak isterdim. Bana pek inanmadığını belli etmişti. Kapının açılmasıyla Minel içeri girdi. Hafif sendeliyordu. Toparlanıp ona baktım.

"Oo çifte kumrulara bak sen. Romantiklik falan vay be.." dedi gülerek. Sarhoştu. Ömer yerinden kalkıp oturdu. "İyi misin?" Diye sormuştu.

"Çok iyiyim Ömer." Dediğinde gülmeye devam ediyordu. "Hemde o kadar iyiyim ki anlatamam sana."

"Gel sen şöyle." Diyerek Ömer yerinden kalktı. Kolundan tutup koltuğa oturttu. "Sana kahve yapalım." Dediğinde ben aldırmadım. Birde kalkıp kahve yapıcak halim yoktu. Ömer mutfağa gittiğinde Minel bana döndü. "Çok şanslısın."

"Neden?" Diye sordum. "Ömer gibi biriyle birlikte olduğun için." Cevap vermedim.

"Hayatım boyunca hep onu istedim ama sana kısmetmiş." Dedi arkasına yaslanırken. Ömer'e karşı bir şeyler hissettiği belliydi. "Ama her şey bitmiş değil." Dediğinde Ömer içeri girmişti. Neyi kastettiğini tam anlamamıştım. Ömer yanına gidip oturdu. Kahveyi içmesine yardımcı oldu.

"Teşekkür ederim." Diyip elini tuttu. Ömer'de geri çekmedi. "Ben uyumaya gidiyorum!" Diyerek hızla yerimden kalktım.

Ömer "Asel!" Diye seslendiğinde bakmadım. Hemen yukarı çıkıp pijamalarımı giyip yatağa yattım.
Gerçekten bu kıza sinir oluyordum. En kötüsü Ömer hiçbir şey yapmıyordu. Her şeyi anlayan, hisseden Ömer bu kızı anlamıyordu.

(2 saat sonra)

Ömer'in gelmesini beklerken canım sıkılmıştı zaten sinirimden uyuyamıyordum da. Aşağıda neler yaptıklarını merak ediyordum. Sessizce yerimden kalkıp merdivenlerden aşağı indim ama aşağıda yoklardı. Yukarı çıkıp Minel'in kaldığı odaya doğru ilerledim. Oda'nın kapısı açıktı ancak oda da görünmüyorlardı. Seslerini duyduğumda balkonda olduklarını anladım.

"Ne yaparsam yapayım olmuyor Ömer." Demişti Minel. "Senden vazgeçemiyorum." Duyduğum şeyle şok olmuştum. "Keşke bir şansımız daha olsa." Diye ekledi. "Evliyim Minel."

"Biliyorum yüzüme vurup durma bunu." Ağlamaklı konuşmuştu. "Seninle sadece dört sene önceye dönmek istiyorum." Ömer sessiz kalıyordu.
"Seni istiyorum." Ne yaptıklarını göremiyordum. Kısa bir sessizlik oldu. "Bu konuları konuşmamız yanlış." Ömer cevap vermişti.

"Yanlışı doğruyu ne zaman düşünür olduk ki?"  Kısa bir süre bekledi ardından ekledi. "O kızı seviyor musun, ya da aşık mısın?" Ömer cevap vermemişti.

"Neden susuyorsun?"

"Aşık değilim." Söylediği şeye şaşırmamıştım. Aramızda aşk yoktu ama kırılmıştım. Kırılma sebebimde bunu Minel'e söylemiş olmasıydı.
"Evliyiz sadece." Diye ekledi.

"Biliyordum Ömer. Bana baktığın gibi bakmıyorsun ona. Bana dokunduğun gibide dokunmuyorsun. O çok küçük. Senin isteklerini karşılayamaz ki."

"Minel hadi uyu." Dediğinde hafifçe toparlandım.

"Ben şimdi uyurum Ömer, o sorun değil ama ne zaman istersen ben buradayım. Biliyorsun biz birbirimizi tamamlıyoruz." Yavaşça odadan çıkıp odamıza geçtim. Yatağa girip gözlerimi kapattım.
Demek ki sadece çocukluk değildi. Dört sene öncede bir şeyler yaşamışlardı ve Ömer bunu bana söylememişti. Gerçi bana ne söylüyordu ki! Ömer odaya girdiğinde uyumuş numaramı yapmaya devam ettim.