KURTULUŞ (+18)

Bölüm-31

"Yarım bıraktığınız insanların âhı sizi eksiltecek."

Gözümü açtığımda telaşla araba süren Ömer'e baktım. "Ömer.." diye seslenmiştim ama sesimi ben bile zor duydum. Hafifçe yerimden doğruldum. Ömer aynadan bana baktığında "Asel iyi misin?" Diye sordu. Sesi oldukça telaşlıydı. Camı hafifçe açtım. Temiz havayı içime çektim. "İyiyim."

"Nereye gidiyoruz?" Arka koltukta oturuyordum anlık bana döndü. "Doktora." Dediğinde "gerek yok." Demiştim. "Nasıl gerek yok Asel? Az önce bayıldın." Dedi. Sessiz kaldım. Hastanenin önünde durduğumuzda Ömer arabadan inip kapımı açtı. Elini uzatırken "gel" demişti uzattığı eli tuttum ve içeri girdik.

Biraz bekledikten sonra doktor beni çağırmıştı. Ömer midemin bulandığını ve bayıldığımı doktora söyledi. "Gelin şöyle." Dediği yere uzandım. "Karnınuzı açın, bir ultrasonla bakalım." Gömleğimi yukarı çektim. Ömer dikkatle bizi izliyordu. Karnıma sıvı gibi bir şey döküp ultrasonla bakmaya başladı. Anlamadığım ekranı izlemeye devam ediyordum. Bir süre sonra işini bitirip doğruldu doktor. "Tebrik ederim, altı haftalık hamilesiniz." Dediğinde şok olarak Ömer'e baktım. "Ama.. biz test yaptık negatif çıktı." Doktor sıcak bir şekilde gülümsedi. "Bazen testlerde yanılmalar olabilir." Ömer sessizdi. Gözlerindeki şaşkınlığını görebiliyordum. "Midenizin bulanması, başınızın dönmesi çok normal şeyler bu dönemde." Dedi karnımdaki sıvıyı silip doğruldum. Ömer yanıma gelip bana yardımcı oldu. Üzerimi düzelttim. "Şu anlık bir sorun görünmüyor. Bir ay sonra tekrar kontrol ederiz." Dediğinde onayladık. Dışarı çıktığımızda Ömer'de bende konuşmuyorduk. Bahçeye ilerleyip banklardan birine oturdum. "Çok şaşkınım." Konuşan kişi Ömer'di.

"Gerçekten çok şaşkınım." İnanmıyormuş gibi kafasını iki yana salladı. Elini karnıma koydu. "Şimdi burada bizden bir parça mı var?" Gözlerindeki sevinç içimdeki endişeyi bir nebze almıştı. "Mucize sanki" konuşmaya devam ediyordu. Aklımdaki düşünceleri yok edip Ömer'e sarıldım. Anında karşılık vermişti. "Bebeğimiz olacak." Kulağıma fısıldadı. Ondan ayrıldığımda omuzuna yattım. Şu an tek istediğim bu anın tadını çıkarmaktı.

🌿

Arda karşımda oturmuş sınavının nasıl geçtiğinden bahsediyordu. Gülerek onu dinliyordum ama aklım başka yerdeydi. Ömer ile Karan bahçede oturuyorlardı. "Yani yakında şirketteyim." Dediğinde anlamayarak ona baktım. "Sen beni dinlemiyorsun." Dedi. Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Dalmışım." Dediğimde yanıma geldi. "Bir sorun mu var, eğer varsa bana anlatabilirsin."

Elimi karnıma koydum ve Arda'ya döndüm. "Arda.." dedim heyecanla. Anlam veremeyerek bana baktı. "Ben anne oluyorum." Dedim. Dediğim şeyleri anlamaya çalıştı. "Abim hamile mi?" Dediği şeye gülmeye başladım. "Arda.." dedim elimle ağzımı kapatırken. "Ciddi misin sen?" Diye eklediğimde saçlarını dağıttı. "Şu an şok içindeyim Asel."

"Hamilesin yani?"

"Evet Ömer değil ben hamileyim." Dedim gülerek. Beni ellerimden tutup ayağa kaldırdı. Sarılıp döndürmeye başladı. "Ay Arda dur." Dedim gülerken o da kahkaha atıyordu. "Lan dayı oluyorumm." Diye bağırıyordu. Ömer ile Karan görüş açıma girdi. Arda beni bıraktığında hafif başım dönüyordu. "Dayı oluyorum." Dedi bir kez daha elleriyle kolumu tutuyordu. "Amca oluyorsun." Ömer konuştuğunda ona döndük. "Hayır ben kız tarafıyım." Dedi Arda beni kendine çekerken.

"Hamile misin Asel?" Karan inanmayarak bana baktığında onu onayladım. "Çok sevindim." Dedi dişlerini göstererek gülerken. "Tüm keyfim yerine geldi." Dedi Ömer'e dönerek. Ömer'de ona gülümsediğinde Arda bana sarılmaya devam ediyordu.

🌿

Bahçede oturmuş çay içiyorduk. Hava hafif estiğinde yerimde kıpırdadım. "Üşüdün mü?" Ömer koluma dokunmuştu. "Biraz."