"Hiç kuşkum yok; bu çekilen acılar İleride konuşacağımız tatlı anılar olacak..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
———-
Ömer Asel diye bağırdığında üst kattan aşağı inmişti.
"Mutfaktayım." Diye seslendiğimde nefes nefes yanıma geldi. Yere çöktüğünde ellerini yüzümün arasına aldı. " iyi misin?"
"İyiyim."
"Tamam sen dur burada kendini koru." Dediğinde tam ayağı kalkıyordu. Kolundan sıkıca tuttum. "Hayır hayır gitme." Gözlerime bakıp olduğu yere çöktü. Kendini üzerime siper etti. Ne kadar süre orada durduk hiç bilmiyordum. Bildiğim tek bir şey vardı saatler geçmiş gibiydi. Nihayet silah sesleri kesildiğinde ikimizde nefes nefeseydik.
"Gittiler sanırım." Ellerim Ömer'in kolunu sıkıyordu. Ömer cebinden telefonu çıkarıp birini aradı. Kimi aradığını göremiyordum.
"Ali hemen adamları toplayıp buraya gelin. Evi taradılar." Karşı tarafı dinlemeden telefonu kapattı. Ali en yakın koruması ve şöförüydü. Aynı zamanda Ada'nın sevdiği adamdı. Etrafa son kez bakıp bana döndü. Elleriyle vücudumu kontrol etti. "Bir yerinde bir şey var mı?"
"Hiçbir şey hissetmiyorum. Yaralanmadım."
"Şoktasın." Dedi tekrar kontrol ederken.
"Bir şeyin yok." Dedi. Olduğumuz yerden kalktı. Elini bana uzattığında tuttum. Bacaklarım titriyordu ayakta durmakta zorlanıyordum. Halimi anlamış gibi ona yaslanmamı sağladı. "Geçti, korkma." Fısıldamıştı.
Kısa bir süre sonra Aliler gelmişti. Etraf adamlarla dolmuştu. Ömerle Ali konuşurken ben kapının orada bekliyordum. Olayın etkisindeydim. Ne konuştuklarını duyabiliyordum.
"Sence kim yaptı abi?"
"Bilmiyorum Ali. Aklıma tek bir isim bile gelmiyor. Biliyorsun uzun zamandır ters bir işe bulaşmadık bu yüzden koruma bile getirmedim evin etrafına."
"Biliyorum. Sizi daha güvenli bir yere yerleştirelim abi." Dediğinde Ömer Ali'nin kolunu sıktı. Görüş açıma Arda ve Yiğit girmişti. İkiside endişeyliydi. Ardından Ada ve Minel gelmişti. Hepsi Ömer'in yanına ilerledi. Ben onları izliyordum.
"İyi misin abi?" Arda endişeli bir şekilde Ömer'e baktı.
"Sıkıntı yok." Dedi onu rahatlatmak amacıyla ardından ekledi. "Siz nereden öğrendiniz?"
"Ali haber verdi." Demişti Ada. Çekinerek söylemişti. Yiğit sessizdi ama gözlerinde endişe görünebiliyordu. Minel Ömer'in koluna elini koydu. "Çok korktuk sana bir şey oldu sandık." Demişti. Ömer hafifce arkaya bir adım atıp kolundan kurtuldu. Yüz ifadesini göremiyordum cevap vermedi.
