Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
———
Eziyet gibi geçen hafta sonundan sonra nihayet ilk iş günüm gelip çatmıştı. Yanımda çok fazla kıyafetim olmadığı için mağazadan bir kaç bir şey almıştık. Zar zor aldırdığım eteğimi ve kırmızı üstümü giydim. Altına her ne kadar istemesemde topuklu ayakkabı giydim. Saçlarımı düzleştirmiştim. Hafif bir makyaj yaptım. Kabanımıda üzerime aldığımda Ömer'in banyodan çıkmasını bekliyordum. Ömer çıktığında beni süzdü. Kendiside hazırdı.
"Hazır mısın?" Kafamı olumlu anlamda salladım. Eliyle kapıyı gösterdi. Ben önden o arkamdan aşağı indik. Aşağıda sadece Minel vardı. Bize baktığında onu aldırmadık. "Günaydın Ömer." Yanımıza gelmişti.
"Günaydın." Soğuk bir şekilde cevap vermişti.
"Nereye böyle?"
"İşe."
"Asel?" Parmağıyla beni gösterdi.
"O da çalışıyor." Ömer eliyle kapıyı gösterdi. "Hadi sevgilim geç kalmayalım." Sevgilim demesine şaşırıp kalmıştım. Minel'e baktığımda o da aynı şekildeydi. İkimizde Ömer'e baktığımızda Ömer tekrardan kapıyı gösterdi. Kapıya doğru ilerledim.
"Minel anlasın diye dedim." Dedi kendini açıklamaya çalışırken. Cevap vermedim. Aramızdaki bu evlilik nasıl bir boyuttaydı hiçbir fikrim yoktu. Aşık mıydık bilmiyordum. Bunları düşünmekte istemiyordum. Şu an birbirimize iyi geliyorduk bunu biliyordum sadece. Arabaya bindiğimizde yola koyulmuştuk.
——- Hayal ettiğimden daha büyük bir iş yeriydi. İçeride ki insanları görünce bu tarz giyinmemim yanlarında az bile olduğunu anlamıştım. Asansörün önüne geldiğimizde bindik. İnsanlarda bizimle birlikte bindiğimizde oldukça kalablıktı. Ömer arkamdaydı. Belimden tutup beni kendine çekti ve kendini bana sürttü. Kulağıma eğilip "bugün benim için zor bir gün olucak." Demişti. Hafifçe ondan uzaklaşmaya çalıştım ama başaramamıştım. Daha çok bastırdı. Beni zor günler bekliyordu!
Asansörden indiğimizde Ömer bana masamı gösterdi. "Burası senin, şurasıda benim odam." Eliyle odasını işaret etti.
"Elif!" Diye seslenmesiyle esmer, orta boylu bir kız yanımıza geldi.
"Buyrun Ömer Bey."
"Asel'in ilk iş günü ona yardımcı olmanı istiyorum."
"Tabi merak etmeyin." Ömer bana göz kırpıp odasına geçti.
Karşımdaki kız elini uzatıp "Elif." Dedi sıcacık gülümsemesi içimi ısıttı. "Asel." Dedim aynı samimiyetle.
"İlk iş günleri biraz zor geçer ama hemen alışırsın." Beni rahatlatmaya çalışıyordu.
"Zaten çok basit ben sana öğretirim. Bir sorun olduğunda da yardımcı olurum."
"Teşekkür ederim." Bana telefonları nasıl bağlamam gerektiğini ve Ömer'in ajandasını tutmam gerektiğinden bahsetmişti. Oldukça yoğun geçiyordu. Ömer'i geldiğimizden beridir hiç göremiyordum. Bu sırada bir çok kişiyle tanışmıştım. Oldukça samimiydiler.
