BAŞHEKİM (TAMAMLANDI)

BŞHKM17

Körü körüne beklemek,boşu boşuna ümit etmek nedir bilir misiniz? Olmayacağından emin olduğunuz bir işi büyük bir umutla beklemek. Bu insana zarar vermekten başka hiçbir şey kazandırmaz.

Peki bu umut bazı insanlar için yaşama sebebi ise. Mesela Fidan için. Yıllarca sevdiği adama abimdir deyip açılamamış,daha sonra da o adam evlenmiş o da düğüne güler yüzüyle katılmış tebrik etmişti. Ve tekrar sevdiği adam sevdiği kadını kaybedince onun üzülüşüne kahrolmuştu.

Şimdi nasıl cevap verecekti böyle bir cümleye.

"Ben hep aynı Fidanım."

Murat sigarasını tekrar dudaklarına götürdü ve derin bir nefes çekti ciğerlerine. Bu dumanın ciğerlerini yakışı,yaşadığı acıların yüreğini yakışının yanında bir hiçti.

"Sen,Zehra'nın aksine hep sakin bir kızdın,ya da belki de sadece benim yanımda öyle davranıyordun."

Fidan'ın söylemek için çırpındığı o kadar çok şey vardı ki,ama söylediğinde kanayacak yüreğinin hesaba katarak susmayı tercih ediyordu.

Hiçbir cevap vermemeyi tercih etti.

"Çayın biterse seslen,ben tazelerim."

Adeta koşarcasına çıktı balkondan dışarıya. Mutfaktan çıkar çıkmaz yaşlandı kapıya ve öylece nefesinin düzene girmesini bekledi. Kucağına bastığı çay tepsisini olağan gücüyle bastırıyordu göğsüne.

Sadece soru sormuştu değil mi? Cevap vermek o kadar zor olmasa gerek.

Neden dönmüştü bu adam? Gittiği yerde kalsaydı da, Fidan'ın sevdasının yüreğinin derinliklerinde gömülü kaldığı gibi. Toparlanmalıydı hemde en hızlı şekilde. Yıllarca nasıl süregeldiyse şimdi de aynı devam edecekti.

Kız kardeş Fidan,abi Murat.

Zehra son kez derin bir nefes çekti ciğerlerine, yaka yaka ilerlese de o nefes içinde. Şimdi içeri gidip sessizce oturmalıydı.

Murat balkonda biten sigarasının arkasına birini daha eklemişti. Kaçarak giden Fidan'a anlam veremese de üzerinde çok fazla düşünmemişti. Fidan hep öyleydi ona karşı,çok muhabbet etmezdi ya da göz teması kurmazdı.

İçeride Hamza'nın ona ve ailesine karşı tavırlarına her ne kadar sinir olsa da huzursuzluk çıkarmamak için çok fazla o ortamda bulunmamış her zaman ki gibi yalnız kalmayı tercih etmişti.

Aslında Zehra ve Hamza'yı bir arada görünce içi burkulmuştu, özenmişti hani birazda.Kendi karısı geldi aklına,cennet yüzlü karısı,sevdasına doyamadan yanına yavrusunu da alıp ahirete göç eden karısı. Şimdi yaşasalardı hayat Murat için çok daha farklı olacaktı.

Baba olacaktı Murat,bir kız babası olacaktı. Cennet yüzlüsü ve küçük kızı ile mutlu bir hayatı olacaktı. O da nasip olmamıştı işte.

Herkesin derdi başkaydı bu gece. Kimisi kavuşamadığı sevdasına yanıyor. Kimisi kavuştuğunu sansana aralarına koca uçurumlar koyuyordu.

Hamza giderek sıkılmaya başladı. Babasının tedirgin halinin farkındaydı. Sanki her an sorun çıkaracağından emin gibi gözünü Hamzadan ayırmıyordu.
Zehra ise içindeki kırgınlığı ile zor bir akşam geçiriyordu. Kocasına öyle kırgındı ki yüreği bunu kaldıramıyordu.

Fidan kenarda bir an önce bu gecenin bitmesini diliyordu.

Bu akşam herkes için çok zordu.

π'π'π'π'π'π'π'π'π'π'π'π'π'π'π

Sonunda misafirler uğurlanmış herkes sorunsuz bir akşam geçtiği için derin bir nefes almıştı.

Fidan misafirler gider gitmez odasına çekilmişti. Yılların acısı yine nüksetmişti yüreğinde ama o kaldıracak gücü kendisinde bulamıyordu artık.