Zwakte

Zwakte - Deel XV

Ik had getracht langs hem heen te kijken. "Tot in de week, eh?!" had ik nog geroepen, al had ik geen teken van geen enkel van hen gezien. Hoofdschuddend had ik mij net willen omdraaien om te vertrekken toen Fleur in de deuropening verschenen was.

"Mama, maakt alstublieft ne Insta aan. Da is vele gemakkelijker."

Ik had gezucht. Vooral zij maar eveneens de andere kinderen hadden me de voorbije weken gepord om een Instagramaccount aan te maken om met hen beter in contact te blijven. Instagram leek de nieuwste rage. Blijkbaar hadden ze hun vader reeds overtuigd om met de rage mee te zijn. Een Facebookaccount had ik niet ondanks het zeuren van mijn kinderen, maar een Messengeraccount had ik ooit wel eens aangemaakt en gebruikte ik nog geregeld om foto's en andere dingen met de kinderen te delen. "Ik zal wel zien," had ik gezegd. Ik had haar al vaak hetzelfde antwoord gegeven en er was nooit iets van gekomen, maar ik had mezelf beloofd dat ik er die avond echt zou naar kijken en er misschien wel eentje zou aanmaken. En nu zat ik daar op de zetel met mijn gsm in mijn handen terwijl ik geduldig wachtte tot de applicatie geïnstalleerd was.

Ik nam een slok van mijn mok warme thee met honing en settelde me wat beter onder het dekentje. Het was intussen begin december en het was reeds danig koud buiten. Ik was niet het soort persoon dat de koude niet per se kon verdragen, maar ik hield van de gezelligheid van warme chocolade of thee en een dekentje. Ik vroeg mezelf af waar ik mee bezig was terwijl ik mijn informatie ingaf en een Instagramaccount aanmaakte. Het proces wees zichzelf uit en op minder dan een minuut had ik een account aangemaakt en een profielfoto toegevoegd. Er was blijkbaar nog geen 'brigittebroeckx' bekend, wat een geluk was want ik had geen inspiratie voor iets anders. De profielfoto die ik koos toonde me met mijn lange donkere haren los en half over een schouder. Mijn man had die foto twee jaar geleden genomen op een late avond toen we op reis waren in Lissabon met ons twee.

Ik maakte gebruik van de zoekfunctie om mijn oudste dochter op te zoeken en haar te volgen. De applicatie liet me toe om mijn Facebookvrienden te zoeken, maar aangezien ik één van de weinigen was die nooit een Facebookaccount aangemaakt had, kon ik dat niet. Omdat ik niet maar één persoon wilde volgen, begon ik al snel een aantal favoriete acteurs en actrices en artiesten toe te voegen. En toen overnam mijn eigen nieuwsgierigheid me.

Met mijn mok thee in de ene hand, rustend tegen mijn gebogen benen, en mijn gsm in de andere, zocht ik mijn vroegere collega's op. Om een of andere reden doorkruiste het mijn gedachten niet om mijn huidige op te zoeken, alleen die die ik niet meer bijna dagelijks zag. Ik voegde al snel Femke, Floor en Robin toe aan mijn lijstje, en Lotte en Koen. Tinneke, Tom, Benoit, Ines... leek ik niet meteen te kunnen vinden. Het was een soort van verontschuldiging voor de keren dat ze me gevraagd hadden hoe het met me was en of ik wou afspreken waarop ik nogal bot gereageerd had. Het was een uitgestrokken hand. Ze hadden me al een tijdje niet meer gevraagd. Als ze me alsnog vroegen, moest ik er misschien maar eens op ingaan.

Ik was een beetje terughoudend geweest om Eric op te zoeken tot dan maar besloot zijn naam toch in te tikken. Ik ging ervan uit dat hij wel geen Instagramaccount zou hebben, maar bleek aardig verrast. Ik herkende zijn profielfoto meteen als eentje die ik genomen had op de laatste nieuwjaarsreceptie. Een vreemd gevoel overnam mijn ingewanden toen ik met de foto geconfronteerd werd na acht maanden geen woord meer van elkaar gehoord te hebben. Ik slikte terwijl ik dacht aan de laatste keer dat ik hem gezien had, de laatste keer dat hij me vastgehouden had, in dezelfde zetel. Hij was uit mijn leven gestapt zoals ik hem geboden had.

Ik vroeg me stil af of mijn leven nu zo veel beter was zonder hem en moest mijn vraag ontkennend beantwoorden in mijn hoofd. Ik had hem vaak gemist voor de grappige momenten die we zo vaak gedeeld hadden, het onfeilbare samenwerken dat ik met Anthony niet had en dat soms wrong. Ik besloot het niet te overdenken en volgde hem. Geen verplichtingen van zijn kant. Toen vergrendelde ik mijn telefoon en legde hem weg op de salontafel om de film op televisie te volgen... maar mijn gedachten dwaalden voortdurend af.