Ik was naar bed gegaan uit frustratie, meer dan uit moeheid. Ik had niet de moed gehad om de film op televisie te volgen, wist zelfs niet waarover die ging gezien ik er van in het begin mijn gedachten niet bijgehouden had. Ik zuchtte terwijl ik op mijn rug in bed lag en naar het plafond keek en de manier waarop het licht van de straatlampen buiten door de ramen binnenstroomde en door speling met de gordijnen figuurtjes creëerde op het geverfde wit. Ik kon de slaap echter niet vatten en bleef met mijn gedachten bij die diepgroene ogen hangen. Ik leek vergeten te zijn hoe intens ze waren in de afgelopen maanden. Het was alsof ik hem in een doosje in mijn hart en hoofd opgesloten had voor mijn eigen veiligheid sinds ik hem aan de deur gezet had, en nu, door de simpele confrontatie met een foto van hem leek Pandora's doos geopend en leek alles weer boven te komen.
Het leek alsof ik vergeten was hoe intens die blik in zijn ogen kon zijn. Het leek alsof ik vergeten was hoe die lach om zijn lippen me zo vaak gerustgesteld had, begrip getoond had bij moeilijke zaken, een 'goede morgen' van hem gezelschap gehouden had als ik binnenkwam na hem of hij zelfs voor mij. Ik had mijn gemis in een doosje gestopt, en dat doosje was nu opengekraakt en alle gevoelens die ik ooit voor hem gehad had, leken in hun volle gewicht op mij te vallen en dreigden me te verzwelgen. Ze deden andere dingen met mij.
Ik beet op mijn lip en gaf de strijd op. Ik was niet per se het type dat vaak of graag de hand aan zichzelf legde. Ik vond er persoonlijk weinig aan, of dat was zo geweest. Ik was sinds mijn vijftiende niet meer alleen geweest. Ik had mijn ex-man leren kennen en was tot acht maanden geleden bij hem geweest. Ik had wel enkele kortstondige relatietjes gehad voor hem, maar die hadden weinig betekend en waren nooit verder gegaan dan kussen en onhandig, niet te intiem, bepotelen. Ik had tot acht maanden geleden zelfs nooit met een ander geslapen.
Ik slikte, mijn mond kurkdroog, terwijl ik aan dat moment terugdacht. Ik voelde me schuldig en schaamde me dat een moment dat mijn leven zo veranderd en misschien zelfs geruïneerd had en dat zo veel mensen, waaronder mijn kinderen, pijn gedaan had, me die gevoelens kon geven. Het was echter niet anders. Ik kon het niet helpen. Voor zover ik kon vergelijken, was Eric een geweldige minnaar, voor zover ik mij mocht baseren op tien minuutjes rechtopstaand in een toilethokje.
Mijn ogen vielen dicht het moment dat ik mijn hand voorbij de rek van mijn pyjamabroek duwde en ze tussen mijn benen liet glijden. Ik was al maanden niet meer intiem geweest met iemand, had al maanden amper persoonlijk contact gehad met iemand, laat staan op een seksuele manier. Geconfronteerd worden met het beeld van de man die mijn hart jarenlang sneller had kunnen doen slaan in combinatie met de opgebouwde seksuele frustratie van meer dan een half jaar leek me in deze staat te brengen. Ik wreef mijn vingertoppen heen en weer maar besefte al snel dat da niet genoeg zou zijn om mijn nood te vervullen.
Nog meer gefrustreerd dan ik al was geweest, trok ik mij hand terug, duwde me half rechtop en gooide me op mijn buik zodat ik over de rand van het bed kon hangen. Ik reikte voor de doos die al jaren, grotendeels ongebruikt, onder het bed gestaan had, die altijd gewoon mee afgestoft en teruggeplaatst was zonder veel aandacht aan te besteden. Mijn ex-man en ik hadden doorheen de jaren wel enkele dingetjes verzameld om ons seksleven op te fleuren maar hadden er zelden gebruik gemaakt, waarschijnlijk mede omwille van het feit dat intimiteit zelden voorkwam tussen ons in latere jaren. Ik maakte het dekseltje los en gooide het open zodat ik in de spullen kon snuisteren. Ik was specifiek op zoek naar één item.
Een vlaag van wat ik dacht opluchting te zijn overkwam me terwijl ik het langwerpige voorwerp uit de doos haalde. Ik zou geen glijmiddel nodig hebben en liet de rest van de inhoud eveneens links liggen terwijl ik me weer op mijn rug liet vallen, met mijn vrije hand mijn pyjamabroek van mijn heupen duwde, mijn benen spreidde en de vibrator inschakelde.
![](https://img.wattpad.com/cover/140652320-288-k50039.jpg)
JE LEEST
Zwakte
FanfictionEen klein moment van zwakte was al dat nodig was voor een rollercoaster van emotie die geen van beide had kunnen zien aankomen.