Zwakte

Zwakte - Deel XLVIII

Als ik het daarvoor nog niet geweten had, wist ik het op het moment dat ik me tegen Erics borst liet zakken. Ik wilde de rest van mijn leven delen met hem en niemand anders, en ik wou alles met hem.

We hadden de dag ervoor een jongeman op één knie zien gaan in het midden van de marktplaats. Ik had ze amper twintig geschat. Zijn verloofde was hem dolgelukkig in de armen gevallen en had haar antwoord veelvuldig en luidkeels herhaald. 'Ja! Ja! Ja! Ja!'.

Sindsdien had een huwelijk weer door mijn hoofd gespookt. Ik was dubbel zo oud maar kon me niet voorstellen dat ik anders zou gereageerd hebben als het Eric geweest was die voor mij op één knie gegaan was, ongeacht het feit dat ik al eens getrouwd geweest was.

Een zucht van gelukzaligheid verliet mijn lippen. Ik had deze dagen zonder zorgen echt nodig gehad, en ik genoot er met volle teugen van terwijl ik tussen Erics benen zat en tegen zijn borstkas leunde. De wind woelde door mijn losse vlecht en de plukken haar die reeds losgekomen waren. Ik voelde het warme zand onder mijn voetzolen terwijl ik samen met de man van mijn leven uitkeek op de Middellandse Zee. We hadden samen naar de zonsondergang gekeken, maar hoewel de zon nu een tweetal uur onder was, waren we blijven zitten, blijven genieten van de pracht en van elkaar.

Er waren wel meerdere koppels geweest die van de zonsondergang komen genieten waren, maar het strand was nu grotendeels verlaten en er heerste een geruste stilte.

Ik voelde hoe Eric zijn neus langs de zijkant van mijn nek streelde, liefdevol, en ik kneep even in zijn knie zodat hij wist dat ik het gevoeld had en zijn kleine gestes apprecieerde. Ik kon me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst nog zo zorgeloos had kunnen genieten, laat staan voor er sprake geweest was van een Eric en mij, een ons.

"Wete wa ik altijd al eens heb willen doen?"

Ik keek half over mijn schouder naar hem maar kon zijn expressie niet lezen in het duister. "Watte?" vroeg ik.

"Ik heb nog nooit in mijne blote in de zee gezwommen. Veel mensen hebben da op hun verlanglijstje staan van dingen die ze ooit willen doen," zei hij. "Ik heb nie echt een verlanglijstje, ma ik zou het wel ooit eens willen doen, en ik denk nie da er ooit in mijn leven een geschikter moment ga komen, zo mee u."

Ik kon het niet laten van in lachen uit te barsten. "Zijde gij zot?"

"Misschien."

Ik draaide me iets meer in zijn armen zodat ik hem eindelijk kon aankijken en schudde mijn hoofd, al zag ik in zijn ondeugende blik dat ik reeds verloren had. "Eric, da kunnen we toch nie maken!"

Hij haalde zijn schouders op terwijl hij een hand naast zich plaatste om zich recht te duwen. Mijn blik volgde hem. Ik keek toe hoe hij zijn t-shirt over zijn hoofd trok en naast zich in het zand liet vallen. "Waarom nie? Ge zijt nooit te oud om fun te hebben," zei hij, en daarmee had hij meteen mijn grootste argument beantwoord.

Ik keek rond me. Er was in de verste verte geen mens te bespeuren. Ik voelde mijn protest in elkaar zakken als een pudding. Nog steeds mijn hoofd schuddend, vol van ongeloof dat ik me tot zoiets kon laten overhalen, plantte ik mijn eigen hand in het zand om me recht te duwen. Ik gaf Eric een blik terwijl hij zijn hand uitstak om me te helpen maar aanvaardde zijn hulp toch.

De rest van zijn kleren en al die van mij belandden al snel bij zijn t-shirt. Alsof we het honderden keren daarvoor gedaan hadden grepen we elkaars hand eens we beide naakt waren en begonnen te rennen als gekken naar het water toe en erin. Een gil verliet mijn mond terwijl ik het koude water over mijn verhitte huid voelde stromen. We hielden elkaar recht terwijl we bleven lopen tot de stroming te sterk werd en het water ons in zich opnam.

En op dat moment waren we niet 'te oud' of 'te volwassen'. We hadden geen grenzen, geen verantwoordelijkheden. We hadden elkaar en we hadden de hele wereld aan onze voeten. Mijn geluk lag voor het grijpen en ik hield het met al mijn macht vast.

einde