《Lupus'unuz Var》
Beraberinde halsizlik, yorgunluk, güçsüzlük, ateş ve bunlar gibi rahatsızlıkları getiren hastalık.
*Jin*
Vücudun yorulduğunda Jin'e yük olmamak için elinden gelenin en iyisini yaptın, ama saklamaya yönelik en iyi girişimlerine rağmen, ne zaman mücadele ettiğini biliyordu. "Yorgunsan, neden uyumaya gitmiyorsun jagi? Uykun geldiyse sorun değil."
Başını salladın, başını onun omzuna yasladın. "Dürüst olmak gerekirse çok kötü değilim, sadece biraz yorgunum, biraz daha ayakta kalabilirim."
"Jagi, yanımda iyiymiş gibi davranmana gerek yok, sana daha önce söylemiştim."
"Hadi bu bölümün sonunu izleyelim ve sonra nasıl hissettiğimi görelim," diye önerdin, kolunun omuzlarını sıkıca sardığını hissederek.
Uyumamak için elinden geleni yaptın ama bu çok zordu, Jin'in üzerinde dinlenmek seni her zaman daha da uyuturdu, "Gözlerimi açık tutmak zorlaşıyor."
"O zaman şimdi yukarı çıkalım, bölüm yarın bitirmek için hala burada olacak," diye gülümsedi ve seni kanepeden kaldırdı.
"Sen en iyisisin, teşekkür ederim."
**********************************************
*Yoongi*
Aynada kendinizi gördüğünüzde, ellerinizi hafifçe yüzünüze sürmeden edemediniz. Yoongi, kendine ne yaptığını fark eder etmez iç çekti. "Güzel görünüyorsun, tam olarak ne yaptığını biliyorum."
Kollarının sana sarıldığını hissederek içini çektin. “Bugün son birkaç güne göre çok daha kötü görünüyorum, bunun sebebinin ne olduğunu bilmiyorum.”
"Bazı günlerin diğerlerinden daha iyi, hepsi bu, bunun için kendini aşağılama."
"Yoongi bak, yanaklarımda bu kadar şiddetli kızarıklık olmazdı ve şimdi çok fena alevlendi," diye içini çektin, göğsüne yaslanarak.
Dudaklarını başının üstüne bastırdı, "ve yarın muhtemelen daha iyi görünecek, sadece endişelenme, hala harika görünüyorsun."
"Öğle yemeğini yarına ertelememizin bir sakıncası var mı? Bugün dışarı çıkmak içimden gelmiyor,” diye rica ettin.
"Elbette yapabiliriz."
**********************************************
*Hoseok*
Alevlenmeleriniz kötü olduğunda, fazla bir şey yapmak istemezdiniz, ancak Hobi egzersizin sizin için ne kadar faydalı olduğunu biliyordu ve daha iyi hissetmeniz için genellikle sizi yürüyüşe çıkarmaya çalışıyordu. "Uzağa gitmemize gerek yok ama senin için ne kadar iyi olacağını düşün."
Seni kanepeden kaldırırken iç çektin ve sana bir çift ayakkabı verdi. "Gerçekten yorgun hissediyorum Hobi, yürüyüşe çıkmak ister miyim bilmiyorum."
"Bilmiyorsun biliyorum, ama sadece on dakika sonra biraz yukarıda uzanabiliriz."
"Söz verdiğin sürece." Gülümseyerek başını salladı. "Sence Mickey de gelmek ister mi? Onu biraz parka götürelim.”
Hobi ayakkabılarını giyerken bir kez daha başını salladı. "Bir süre dışarıda olmak isteyecek, o kadar uzun süre dışarıda kalmak istediğinden emin misin?"
Mickey'nin oyuncaklarından bazılarını alarak, "Ben sadece banka falan oturabilirim," dedin, "İyi olacağım, söz veriyorum ve olmazsam sana söyleyeceğim."
