《Kendinizi Tehlikeye Attığınız İçin Size Kızıyorlar》
-Mafya! BTS-
Çocuklar gerçekten korkunç şeylere tanık olmak günlük hayatlarının bir parçası olduğu için önemsiz şeylere kızmıyorlar. Ancak ne zaman kendinizi tehlikeye atsanız, mümkün olduğunca önemsiz de olsa, size gerçekten kızıyorlar.
Eve giderken, bir ağaca sıkışmış bir kedi ve sahibinin onu indirmeye çalıştığını fark ettiniz. Kadın tam anlamıyla bir hanımefendinin tanımıydı çünkü neler olduğunu fark ettiğinizde kollarında başka bir evcil hayvan daha vardı.
Ağaçtaki yavru kedi büyük olanın bebeği olmalıydı ve yükseklikten korktuğu için dalı bırakmaya cesareti yoktu. Küçük yavru kedinin yumuşak miyavlarına kayıtsız kalamayarak yardım etmeye karar verdin. Elinden geldiğince ağaca tırmandın ve yavru kediye uzandın ama bir avuç kadar kısaydın. Bir adım daha attın ve kediyi yakaladığın anda kırılan kuru bir dala yaslandın. Yere düştün ve acı içinde sızlandın ama yavru kedi göğsünün üstünde güvendeydi.
Ambulans sizi röntgen için hastaneye götürdükten sonra bileğinizi burktuğunuzu söylediler. Anlayışla başını salladın.
Başınızı kaldırdığınızda, erkek arkadaşınız kapıda duruyordu, kaşları korkunç bir şekilde çatıktı.
"Sizi yalnız bırakayım," dedi hemşire ve kendi ofisinden çıktı.
*Jin*
Jin sana bıkkın bir şekilde baktı, kollarını geniş göğsünde kavuşturdu. Başının belada olduğunu biliyordun.
"Ne saçmalıyordun Y/N?" sustuğunda sana sordu. Kalbiniz tekledi ve daha hızlı attı.
"Ben... Önemli bir şey değil Jin," onu sakinleştirmeye çalıştın ama o uzun bir konuşma yapacaktı.
"Önemli değil mi? Bu senin için önemli bir şey değil mi?” gölgesi senin üzerinde yükselirken bileğini işaret etti. "Ya diğer tarafa düşseydin? Ya incinen senin omurgan olsaydı? Boynun?" her bir kelimeyi tek tek vurguladı. Aşağı baktın, endişesini anladın ama biraz abarttığını düşünmeden edemedin.
"Ama değil..." diye fısıldadın, "Sadece burkulmuş bir ayak bileği, Jin..."
"Ah, sadece burkulmuş bir ayak bileği," diye alay edercesine başını salladı ve yukarıya bakmaya cesaret ettiğinizde gözlerinin içine baktı.
Jin seni eve götürdü ve sana yiyecek bir şeyler hazırlarken seni masaya oturttu. Tabağı önünüze koydu ama her zamanki coşkusuyla değil. Ne gözlerinin içine baktı ne de gülümsedi. Bunun yerine Jin arada bir hayal kırıklığıyla iç çekiyor ve başını kendi kendine sallıyordu.
Yine de seninle masaya oturdu ama yemek yemek yerine bir fincan kahveyi içmekle meşgul oldu. Yemeğinle oynadın, sana gerçekten kızgın olduğunu bildiğin için bir kaşık alamadın.
"Özür dilerim," diye bir anda özür diledin. Jin sonunda sana baktı. "Bir dahaki sefere daha dikkatli olacağım, söz veriyorum," diye mırıldandın gözlerini ellerine dikerek. Jin içini çekti ve elini yumuşak saçlarından geçirdi. Sandalyenizi kendine çekti ve sizi kucağına aldı. Kollarını boynuna doladın ve tenini öptün.
"Biliyorum, sorun değil, kızgın değilim" dedi Jin bir zamanlar öyle olmasına rağmen ama gözlerindeki üzgün bakış kalbini kırdı. "Sadece senin için endişelendim prenses," dedi saçlarına karşı. Başını salladın ve o seni öptü.
*****
*Namjoon*
Namjoon'un sana baktığını görünce dudağını ısırdın. Sana çok kızgın değildi, o kadarını söyleyebilirdin, ama böyle aptalca bir şey yüzünden kendini tehlikeye attığın için kesinlikle hayal kırıklığına uğramıştı ve bu sana sadece kızmasından bile daha kötü görünüyordu.
