《Jungkook'un gözleri sadece senin için var."》
Bu sürpriz değildi. Bunu biliyordun. Arkadaşları bunu biliyordu. Arkadaşların bunu biliyordu. Ve gözleri olan hemen hemen herkes bunun bir aşk olduğunu görebiliyordu. Liseden beri bu böyleydi ve şimdi bir yıldır birlikte olduğunuza ve sana sahip olduğuna göre, bu his değişmekten çok uzaktı.
Bununla birlikte, durumun böyle olduğunu bilmeyen bazı insanlar vardı -çoğunlukla yabancılar ya da delicesine aşık olduğu bir kız arkadaşı olmasına aldırmayan sınıf arkadaşları.-
İkincisi, o günkü durumdur.
İkiniz, ortak olarak kaydolduğunuz bir projeye başlamak için kütüphanede buluşma konusunda anlaşmıştınız. Ve kütüphane, üniversite işlerini bitirmeye geldiğinde gitmeyi en sevdiğin yer olmasa da, ikinizin gerçekten odaklanacağı tek yerdi, bu sefer onu teslim etmeniz gerektiği kesindi. 'Ertesi gün' 'daha sonra' ancak ikiniz de diğer sınavlarla ve ödevlerle çok meşgul olduğunuz için bunu düşünemeyecek kadar meşguldünüz, bu yüzden daha yeni başlıyordunuz.
Bu yüzden, son dersin biter bitmez oraya gidip, boş bir masaya oturmuş, sırt çantanı yanındaki sandalyeye bırakıp kimsenin onu alamayacağından emin olmuştun.
Bununla birlikte, sınıflardan birinden tanıdığı bir kız çıkmış, saniyeler içinde yanına gelip oturup oturamayacağını sormuştu. O günkü dersten tam olarak anlamadığı bir şeyde ona yardım etmesini istedi ve daha itiraz bile edemeden yanına oturdu.
Kaba görünmek istemediği için dilini ısırarak, siz oraya varana kadar ona yardım etmeye karar verdi. Zaten o kadar uzun sürmez. Değil mi?
Sadece oldu, çünkü sen olması gerekenden daha uzun süredir ortada yoktun. Ve o kız gizli niyetlerini gizlemeye bile çalışmadı -zaman zaman sohbeti 'şeye' çevirmeye çalışarak- ayrılmayı planladığına dair hiçbir işaret göstermedi. Akademik olmayan biriydi, ancak Jeongguk sadece sınıfla ilgili olduğu sürece sohbeti sürdürdüğünü açıkça belirttiği için buna bağlı kalmak zorundaydı.
"Açıklamakta gerçekten çok iyisin" Kadın parlak bir şekilde gülümsedi, ders kitabından başını kaldırıp koltuğunu ona yaklaştırdı, bu hafifçe sırtını hareket ettirmesine neden oldu. Anlaşılan o ki kız epey ısrarcıydı. "Sınıf hakkında biraz daha konuşabilmek için daha sonra kahve içebilir miyiz?"
"Bir kız arkadaşım var" hemen konuya girerek, iyi bildiği bir gerçek hakkında bildiklerini ona bildirdi.
"Ve şimdi her an burada olabilir, yani..."
Sınıf arkadaşı, oturduğu sandalyeye bakarak sessizce gitmesini söylerken bir ipucu almış gibiydi. Yine de ayağa kalkmadı. "Yine de bu sınıftaki yardımı gerçekten kullanabilirdim..." diye zorladı. "Belki bana numaranı verebilirsin?"
"Oh, eminim ki erkek arkadaşımın numarasına ihtiyacın olmayacak" masanın diğer tarafına iki kahve fincanı koyup kıza bakarken, sesin her iki kafanın da senin yönüne doğru kıvrılmasına neden oldu. O an bildiğin oturulan koltuğun sana ait olduğuydu. “Özellikle ders söz konusu olduğunda öğretmeninize sorabilirsiniz”.
Bu kelimeleri söylerken ve onların önüne otururken olanlar; alaycı gülüşün, kızın ayağa kalkmadan önce bir parıltı göndermesi, oldukça sersemlemiş Jeongguk'a tatlı bir şekilde veda etmesi ve sonra yoluna bile bakmadan kalkmasıydı.
Onun cüretkarlığıyla alay ederek, dizüstü bilgisayarınızı çantanızdan alıp masanın üzerine koymadan önce erkek arkadaşınıza bakmaya bile zahmet etmeden başınızı salladınız.
"Neden bu kadar geciktin?" Sessizce merak etti, hoşnutsuz ifadeniz göz önüne alındığında, söyleyecek doğru kelimeleri bulmaya çalıştığı açıktı.
