SESSİZLİK

BÖLÜM 27

Karacadan

İdrisin gittiği yöne baktım. Pamuk şekerci yolun diğer tarafında. Trafikte akıp giden arabaları gördüm. Çatık kaşlarım düzeldi hafifçe. Hızlandım.

"İdris dur koşma! İdris! Araba!" Durmadı. Peşinden hızlıca koşup kucağıma aldım. Kenarıya doğru savurdum onu.

İdrisi kurtardım ama..bana zaman kalmadı. Şoför ne kadar frene bassada hızlı gelen arabayla savruldum. Arabanın ön camına vurdum önce. Kırılma sesleri duydum. Zaman..yavaşladı sanki. Az önce gayet normal ilerleyen saat..şimdi durdu. Arabanın önünden yuvarlanıp yere düştüm sertçe.

Birkaç saniyelik bilinç kaybı yaşadım sanırım. O arayı pek hatırlamıyorum çünkü. Parmak uçlarıma kadar hissettim acıyı ama. Kulağımda tiz bir ses yankılandı. Sesler bana az az gelirken vücudumu oynatmaya çalıştım.

Yapamadım..vücudumun her yanı sızlarken nefes almaya çalıştım. Gözlerimi açtım usulca. İdrisi gördüm hemen yanımda. Ağlıyordu.

Gökyüzüne baktım. Az önce aldığım balon.. özgürlüğe doğru gidiyordu. Ya da öyle olduğunu sanıyor. Elimi kaldırmak istedim. Tutmak istedim balonu. Eğer biraz daha giderse..rüzgarla savrulur. Aynı benim Azerden sonra savrulduğum gibi. Tutunacak bir dal kalmamıştı çünkü. Beni hayatta tutacak bir şey yoktu.

Ben de savrulmayı seçmiştim. Nereye olursa..nasıl olursa. Bugün onun bedelini ödeyecektim ama..olmadı.

Bakışlarım İdrise kaydı. Elini yanağıma koydu. "Karaca kalk! Kalk özür dilerim..bir daha yapmam söz kalk hadi. Ablam uf oldu..yardım edin." Gözleri dolu dolu etraftan yardım istedi. Başımdaki ağrıyla gözlerimi kapattım. Birileri toplandı başıma. Gökyüzüne çevirdim gözlerimi. Son olmasın bu lütfen..bir kere daha göreyim Azeri nolur..

İçimdeki çaresizlik beni daha fazla karanlığın içine çekerken gözümden bir damla yaş süzüldü. Babamı gördüm sonra..hemen yanımda. Tebessüm etti bana. Eli saçlarımı sevdi usulca. Elimi ona doğru uzatmak istedim ama canım daha çok yandı. Kalbimde ki sızı artarak büyüdü.

Nefes alamıyorum sanırım. Acıyla kasıldım. Telefonum çalıyor bir yerlerde. Öksürmeye başladım yine.

Ben sonumun ameliyatla olacağını düşünüyordum aslında. Hayat işte. Ne zaman ne olacağı belli olmuyor. Hep sürprizlerle dolu. Bazen iyi bazen kötü..bana da genelde kötüleri denk geliyor zaten.

Yine güldürmedi yüzümü. Bir kez olsun..bakmadı yüzüme. Keşke böyle olmasaydı. Azer demişti aslında..içinde bir sıkıntı olduğunu söylemişti. Olacağı varmış demek ki..

Yaşayacak zamanım kalmadı belkide. Bu dünyadan alacağım nefes bu kadar. Bu yüzden bunlar oldu. Ben ne yaparsam yapayım, ameliyatı ne kadar ertelersem erteleyeyim bak ölüm bir şekilde yine buldu beni. Anlamam gereken buydu işte. Bazı şeylerin benim, bizim elimizde olmadığını anlamam gerekiyordu. Ertelemeseydim..belkide daha önce ölecektim. Bu kaza olmadan..

Ağzımdan akan..boynuma doğru yol alan sıvıyı hissettim. Biri idrisi aldı yanımdan. Gitmek istemedi ama..bir şeyler söyledi başımdaki kadın. Görüşüm bozulmaya başladı.