SESSİZLİK

BÖLÜM 35

Karacadan

Azer yatağın üzerindeki çantayı aldı. Sonra da elimi tuttu. Usulca bir nefes alıp bana döndü. "En ufak bir şey de ara beni. Hiçbir şey, hiçbir plan senden önemli değil tamam mı?" Başımı salladım. Yanağını öptüm. Odadan çıkıp aşağıya indik.

Kapı çaldı o sırada. Azer gidip açınca amcamı gördüm. "Günaydın. Azer sen hala burada mısın?" Başını salladı. Bana baktı göz ucuyla. Sonra tekrar amcama döndü. "Karacayı almanı bekledim çıkacağım bende sizinle."

Amcama elindeki çantayı uzattı. O da alıp bana döndü. Yanına gittim. Başımı öptü o da. Babam da yapardı bunu sürekli..

"Ben arabaya geçiyorum kızım. Gelirsin sende." Tebessüm ettim usulca. Amcam giderken Azere döndüm. "Kendine dikkat et tamam mı? Bir de bir gözün Behzat abi de olsun. Birini de daha kaybetmek istemiyorum." Sarıldım yavaşça. Saçlarımı sevdi. Daha fazla oyalanmamak adına geri çekildim. Birlikte amcamın arabasına ilerledik. Kapımı açtı. Ben binince eğilip amcama baktı. "Sana emanet Salih." Amcam başını salladı. Azer geri gidip kapımı kapattı.

Son kez baktım gözlerine. Tebessüm edip elimi salladım yavaşça. Gözlerim doluyor. Ondan bu kadar ayrı kalmışken yine..gitmek zorunda olmak..

Yolda amcam bana döndü. "İyi gördüm seni Karaca. Azerle birlikte iyileşiyorsun kızım." Gülümsedim. Başımı salladım. "Benim ilacım oydu zaten amca. Geri geldi..geri geldim." Elimi tuttu yavaşça. Bu halimi görmekten mutlu. En kötü halimde yanımdaydı çünkü. Ne olduğunu gördü. Neler yaptığımı da..

Araba evin önünde durunca kapı açıldı. Annem çıktı içerden saadet ablayla birlikte. Onların hemen arkasından da akınla Yasmin. Temkinli indim bende. "Hoşgeldin annecim. Nasılsın iyi misin?" Başımı salladım. Yavaşça anneme sarıldım. "İyiyim anne. İyileşiyorum merak etme." İdrisin sesini duydum. Koşarak çıktı evden. Gülerek yanıma geldi. Yere diz çöktüm bende. Kocaman sarıldım.

Tembihlemişler sanırım. Her hareketi yavaştı. Gülüp başını öptüm. "Canım..canım köftem benim. Nasılsın?" Eliyle saçımı sevdi usulca. Yanağımı öptü sonra da. "Ben iyiyim ama sen hasta mısın hala Karaca?" Dudaklarımı büzüp başımı salladım. İki parmağımla az işareti yapıp konuştum. "Hastayım ama birazcık. Sen beni böyle öpmeye devam edersen hemen iyileşirim ama ona göre." Güldü. İki yanağımı birden öptü bu sefer. Gülerek sarıldım tekrar.

Hepimiz eve girince akın elimdeki çantayı aldı. "Ver odana çıkarayım. Otur sende ayakta kalma fazla." O yukarı giderken koltuğa oturdum bende. Annem de yanıma geldi. Yasmine döndüm. "Büyümüş sanki biraz daha." Gülümseyip başını salladı. Elini karnına koydu. "Dört aylık oldu. Nasip olursa beş ay sonra kavuşuyoruz." Başımı sallayıp amin dedim. Evin kapısı açıldı. Hepimiz oraya dönerken amca girdi içeriye.

Telefonla konuşuyordu yüzü asık halde. Beni görünce kapattı telefonu. Yine sahte gülümsemesini taktı yüzüne. "Hoşgeldin torunum evine. Nasılsın?" Ayağa kalktım zorla. Salih amcam yoktu etrafta kasmadım o yüzden. "İyiyim. Daha da iyi olacağım inşallah evimde. Dedemin, babamın hatıraları iyi geliyor gördükçe. İyiki akıl ettiniz beni davet etmeyi." Yüzü biraz asılırken çaktırmadı. Elini koluma koydu yavaşça. "Olur mu öyle şey kızım burası senin evin davet mi gerek gelmen için." Yapmacık şekilde gülümsedim. Telefonu tekrar çalmaya başlayınca cebinden alıp ekrana baktı.

Bende baktım tabiki. E. Sadece büyük e harfi vardı. Kaşlarım çatıldı usulca. Yine ne işler peşinde acaba?

Göz ucuyla bana baktı. Sonrasında da hemen kapattı telefonu. Saadet ablaya döndü. "Torunumun gelmesinin şerefine bu akşam yemeği bahçe de yiyelim kızım. Ona göre atarlarsınız." Saadet abla başını salladı. Amcanın gözleri etrafı aradı. O sırada merdivenlerden inen akını görünce ona döndü. "Akın gel oğlum benimle işimiz var." Akına baktım. Bir şey demeden başını salladı. Amca giderken akının yanına gittim. Sessizce konuştum. "Dikkat et akın. Bir şeyler dönüyor yine." Başını salladı birazcık. Anlımı öpüp çıktı evden.