Can't Be With You [COMPLETED]

Chapter 08

GWEN

Tsk. Kaya pala hindi kami magkatagpo-tagpong lima dahil ako mismo ang ayaw silang makita. The truth is, I'm not really happy seeing them all together in one place. Tinanggap ko na ang katotohanang hindi ako ang pinili niya. But seeing her with my brother really hurts me, still.

"Hey, Gwen, okay ka lang?"

My thoughts suddenly stopped. Napalingon ako sa gilid ko. It's Jean. We're heading now to the company. Almost fifteen minutes palang kaming bumabyahe. And I think, another fifteen minutes pa bago kami makarating.

"Yes. Mukha bang hindi ako maayos?" I said to prolonged the conversation. Mahina siyang natawa sa sinabi ko. "Why laughing, Jean?"

"Well, you looks good. But not the way you sit."

"What's wrong with it, Jean?" Nakaupo naman ako nang maayos, ah.

Kita kong napangiti siya sa akin. She slow the pace of the car, and then she turned to me. "Huwag mong tapakan 'yang upuan. Mukha kang hindi babae kung umupo, eh."

I smile widely at her after removing my seatbelt. Pero bigla nalang akong tumilapon papunta sa harapan at sumubsob sa salamin. Mabilis kong inayos ang sarili ko at sinamaan siya ng tingin.

"Damn you, Malinday!" Bigla ba namang ihinto ang kotse.

Napabuga ako sa hangin. The words I used to say with Leah. Psh! Namura ko pa tuloy ang inosenteng ito. I was about to say my sorry but I almost choked when I saw her smiling happily.

"Natuwa ka pa talaga, ah." Inikutan ko siya ng mata. Natawa naman siya nang mahina pero rinig na rinig ko pa rin.

"Well, Gwen, ganyan ang napapala ng taong hindi nagsu-suot ng seatbelt." Tumango-tango pa siya at tinapik ng marahan ang ulo ko.

Lumabi naman ako sa harapan niya matapos niyang gawin iyon. "Para ka namang ate ko kung makapagsabi."

Napangiwi siya sa sinabi ko. "Ayos na ako kung parang nanay ko ang sinabi mo, eh. Mas matatanggap ko pa kasi mukha talagang malabo." Tumingin siya sa unahan at handa na muling paandarin ang makina. But before that, she turn to look at me again. "But forget it, I'm planning to be more than being ate to you naman."

No, Jean. I should stop you from now.

Nginuso niya ang seatbelt na parang sinasabi na isuot ko iyon muli. But I didn't even move a little.

"I don't want to hurt you, Jean." Maigi kong pinagmasdan ang mukha niya, hinihintay ang magiging reaksyon nito mula sa sinabi ko. "Sorry, but let just stay as friends."

Unti-unting parang nawalan ng sigla ang mga mata nito. Ako ang mas nasasaktan para sa kanya. She's hurting all because of me. Well, sino bang hindi masasaktan kung b-in-usted ka agad matapos mong umamin kahapon. I really feel bad for her.

"G-Gwen, bakit naman?" Halos hindi ako makahinga nang makita siyang naluluha. She sigh deeply as she continue, "Is it about Leah?"

Sasabihin ko bang, yes, it's about her. But it's more about Leah had said to me from yesterday. Tungkol sa taong masasaktan ko habang hindi pa ako totally nakakausad. Because I am still in the process of accepting and healing, that I keep on resisting to admit.

"No. It's me."

"Hindi ko maintindihan, Gwen," she truthfully said. Tinanggal niya ang seatbelt na nakasuot sa kanya bago umurong paharap sa akin. "Enlighten me, please."

"Sorry, but I don't like you," I unhesitatingly announced.

"Bakit, Gwen? Explain it to me."

"Jean..." mahinang sambit ko sa pangalan nito. "You doesn't have to know the reason. It just simply complicated."