ELİMİ BIRAKMA (DÜZENLENECEK)

Hüzün

Yere düşen tabağın kırılma sesine aldırmadan gözümü karşımdaki kişiden ayıramıyordum. Uzun boyuna en guzel giden siyah takım elbisesinin içinde adeta ben buradayım edasındaydı.
Siyah saçları asice alnına düşmüş, köşeli çenesinde hafif kirli sakalıyla her kızın aklını başından alacak bir yakışıklılığa sahipti.
Çatık kaşlarıyla bana bakarak alaycı bir ses tonuyla ayağım altından çekilmeyi düşünüyor musun? Dedi.
Afallayarak ne nasıl dedim. Ne oluyor bana böyle bu adamın her hareketi nefret kokarken benim bu halim ne dedim içimden.
Heyy sana diyorum duyuyor musun beni daha ne kadar beni seyir etmeye devam ediceksin yolum üstünden çekil kızım sabah sabah uğraştırma beni çık şu kapının önünden dedi itercesine.
Gözlerim doldu kenara çekildim sert yürüyüşüyle geçti yanımdan, kapıyı suratıma çarparak kapattı bu adamdan nefret ediyorum bir insan nasıl böyle kalpsiz, acımasız olabiliyor anlamıyorum.
Gözümdeki yaşları elimin tersi ile silerek yerden kırılan parçaları toparladım hızlı bir şekilde mutfak bölümüne girdiğimde beni ilk farkeden Murat abi oldu. Hızla yanıma gelip Serra kızım ne oldu elin kesilmiş bi bakayım dediğinde o ana kadar elimi kestiğimin farkına bile varamamıştım.
Bişey yok abicigim ufak bir kesik sadece dedim titreyen sesimle.Murat abi aynı Turan baba gibi benim her zaman yanımda olmuş her sıkıntıma koşmuş biri.
Hüzünle bana baktı o yüzden mi böyle gözlerin dolu dolu be kızım dedi yok be abi dedim Savaş dedim titreyen sesle yine aşağılayıcı tavırlar sergiledi canım sıkıldı biraz.
Eh be kızım biliyorsun sende Savaş'ı Aslında on numara hayat dolu bir çocuktu ne olduysa Betül kızımın ölümünden sonra oldu. O çocuk gitti yerine bambaşka bir Savaş geldi sanki düzelir zamanla hayata ve insanlara olan öfkesi elbet bir gün bitecek sen aldırmak dedi kolumu sıvazlayarak.
Hüzünle baktım Murat şefe haklıydı aslında Betül varken Savaş böyle değildi birlikte o kadar güzel anılarımız olduki şimdi birbirimize nefretle bakar olduk derin bir nefes alarak iç çektim Betül'le birlikte güzel anılarımıza gömmüştük kara toprağa, gözümden bir damla yaş düşerken elimin tersiyle sildim yaşlarımı onu çok özlemiştim Betül benim ikinci kaybımdı bu hayatta ve gidişiyle bütün kapılarımı kapattım hayata dahil.
Sonrasında genç adam içeri girdiğinde sert adımlarla babasının karşısına oturdu. Bakışlarıyla her şeyi söylüyordu sanki babasına, yine çağırmıştı bu lanet restorana ne istiyordu ki bi düşmedi yakasından, öfke ile babasına bakarak yine ne istiyorsun benden dedi.
Turan bey oğlunun bu tavırlarından bıkmış olmalı ki burnundan bir nefes verdi ve oğluna dönerek Savaş artık kendine gel toparlanman gerektikçe iyice yoldan çıktın amacın ne, ne yapmaya çalışıyorsun he dedi bağırarak.
Savaş kibirle babasına bakarak yakamdan düşmeni istiyorum beni rahat bırakmanı istiyorum bıktım artık diyorum anladın mı hee bıktım dedi babasının bağırışına karşılık vererek.
Turan bey oğluna hüzünle baktı kızının ölümünden onu suçlaması artık ağrına gidiyordu bilmiyordu ki o sadece kızını degil aynı zamanda biricik oğlunuda kaybetmişti ve artık bu Turan beye çok ağır geliyordu.