ELİMİ BIRAKMA (DÜZENLENECEK)

Savaş

5 ay sonra;
Karşımdaki psikoloğun çoğu dediğini anlamıyordum . Yine konuşup konuşup duruyor beni anladığı zırvalığını yalanını atıp atıp duruyordu, ben size öylece
Karşımdaki duvarda asılı tabloda ki kız portresi nede çok Serra benziyordu öyle. Aynı onun gibi karamel saçları ışıl ışıl parlak ela gözleri evet sanki karşımda ki tabloda o varmış gibiydi.

Derin derin nefesler alıp dışarı verdim.
5 ay geçmişti onun gidişiyle tam tamına 5 ay geçmişti...
Sahi neler olmuştu öyle önce ufak bir kaza geçirip bir kaç gün hastanede kalmış daha sonraları geçirdiğim krizlerden ötürü iki ay ruh ve sinir hastalıkları hastanesinde yatmıştım. Ailemi özellikle babamı o kadar korkutmuştum ki şuan pişmanlığı iliklerime kadar yaşıyordum. Herkez herseyi öğrenmişti Serra nın gidişini bebeği aldırışını herşeyi öğrenmişti... perişan olmuşlardı.
Acaba bizi getirdiği bu halden haberi varmaydıki .
Doktorun adımı tekrarlamasıyla bakışlarımı ona çevirdim.
"Beni duyuyor musunuz Savaş bey.
Başımı evet dercesine sallayınca konuşmaya devam etti.
"Son zamanlarda sizi baya baya toparlanmış gördüm.. öfkenizi kontrol ediyor olmanız çok iyi bir gelişme. Artık eskisi kadar nefret ve kininiz de kalmamış gibi.
Alayla güldüm, öfkemi kontrol mü ne saçmalıyordu ki bu doktor bedenimi ilaç kontrol ediyor artık beynimi bile kullanamaz hale gelmişken bana neyden bahsetiyor ki.

"Savaş bey karınız yani eski karınıza karşı neler hissediyorsunuz yani hala nefret ve öfke var mı?
Bunu demesiyle başımı yavaşca ona çevirdim sessiz bir dille" özlem "dedim ona karşı şuan sadece içimde yoğun bir özlem var bunu dememle doktor anlıyorum der gibi başını sallayınca konuşamaya devam ettim.

" Beni anlamıyorsunuz anlayamazsınız da sadece siz değil kimse anlamıyor beni .
Bak doktor benden ne bekliyorsun bilmiyorum ama ben çok kayıp verdim bu hayatta ve artık bırak gülmeyi konuşmaya bile halim yok.
Doktor üzgünce yüzüme baktı.

"Herkezin kayıpları üzüntüleri vardır bu hayatta Savaş bey , öncelikle bunu bilin ve acıları tek çeken siz değilsiniz .. bir çok insanın bir çok acıları mevcut bu hayatta önemli olan savaşıp toparlanmak istemek.
Sizin de bunun yapmanız lazım eski eşinizin gelmesini beklemeye bir son vermeli ve hayata bir yerden tutunmalısınız. Hayat kayıplara rahmen devam ediyor bunu kabullenmelisiniz.

Onu beklemiyordum ki biliyorum beklesemde gelmezdi gelemezdi onun inadı benim gururum oldukça bizim artık yan yana gelmemiz hayal bile edilemezdi. "Ben dedim doktor ben çoğu kişiyi beklemeyi bırakalı çok oldu o yüzden kimsenin gelmesini beklemiyorum. Ben sadece unutmak istiyorum onu, yaşadıklarımı, kayıplarımı artık unutmak istiyorum.

Sonunda seans bitmiş serin havayı içime çeke çeke sahile doğru yürümeye başlamıştım.
Telefonumun çalmasıyla sessiz bir küfür savurdum arayan yine Kerem di bi düşmemişti yakamdan , öfkeyle açtım telefonu.
"Ne var ula yine niye arıyorsun.
Dememle kıkırdadı.
"Bende seni çok özledim kardeşim çıktıysan doktordan alayım seni .

Yüzümü buruşturdum. "Söylesene peşimi bırakman için kaç para istiyorsun hatta bırak parayı direk babamın varisi yapabilirim seni ama yeter ki bırak peşimi.

Kahkaha attı."varis fikri fena değilmiş düşüncem ama önce sen biraz daha toparlan biraderim .
Büyük bir off çektim.
"Oğlum ben iyiyim git biraz karınla evlen aptal herif kız en sonunda terk edicek seni.

Zevzek zevzek güldü."iyi ya biz de birlikte dul dul takılırız işte. Bunu der demez
Sert bir küfür savurdum bu çocuğa laf yetiştiremiyordum.
"Bak kardeşim iyiyim az yalnız kalıp sahilde oturacam o yüzden sonra görüşürüz diyip daha o cevap vermeden telefonu kapatmıştım.
Bıkkınlıkla of ladım sırf babam yüzünden bu kadar üstüme düştüğünün farkındaydım evet ama ben artık eski Savaş değildim ki birine yada kendime zarar vereyim.
Boş bir bank bulup oturduğumda karşımdaki manzaraya hayran hayran bakıyordum .
O İstanbul'u çok severdi hafta da bir kaç gün gelir bu bankta oturup manzarayı seyre dalardı ,
Tabi bende onu seyrederdim.. ama uzaktan korkardım çünkü yanına gitmeye yada korkmak değil de gurur denilen illet yüzündendi , terk etmiştim çünkü onu beş sene neler çektirmiştim ona , sonra da o bana diyip
Gözlerimin dolmasını engellemek için gökyüzüne baktım. Neredeydi şimdi ne yapıyordu o da özlüyor muydu ? Pişman olmuş mudurki...

Kendime öfkeyle kızdım."aptalsın Savaş o gitti ve üstelik seni yarım yamalak bırakıp gitti.

Kulağıma gelen seslerle başımı sağa çevirdim. İlerde gitarla şarkı çalan bir grup genci görünce yönümü iyice onlara dönmüştüm.. çok güzel çalıyorlar dı tam bizi anlatıyordu çaldıkları şarkı usulca yanlarına gittiğimde ilk gitar çalan çocuk farketmişti beni öyle baktı ki bana hüzünlü hüzünlü kendi halimi onun gözüyle görmeye çekinmiştim.

Sonrasında çocuk biraz toparlanıp eliyle otur diye işaret edince yanlarına oturmuş şarkıya kendimi bırakmıştım öylece derin bir boşluğa baka kalmıştım. Bir anda şarkıyı söylemeye başlamamla herkes susmuş bana odaklanmıştı

Senin küçük bir elvedan
Böyle büyük bir aşkı bitirebilir mi?
Ne sanıyorsun?
Bazen bi' kaldırım taşı, bazen bi' sokak çalgıcısı
Yani sen İstanbulsun

Evet onu anlatmak istesem bu şarkıyla olurdu ancak o İstanbul du o İstanbul'un en güzel haliydi , şimdi o gitti iStanbul öksüz yetim kalmıştı sanki.
Önüme bırakılan bira şişesini hızlıca tepeme dikip unutmak için kafayı bulmaya başlamıştım bile en iyisi buydu işte içip içip unutmak...