ELİMİ BIRAKMA (DÜZENLENECEK)

Heyecan

    Bir yandan kızımı durdurmaya çalışıp bir yandan da bavul hazırlamak berbat birşey, öfkeyle arkamda beni izleyen bu süper zeka üçlüye dönerek." Neden izlemek yerine yardım etmeyi düşünmüyorsunuz acaba.

Üçüde aynı anda omuz silkip "nasılsa o bavul son 5 aydır olduğu gibi yine gitmeyip vazgeçiceğin için doldurmaya gerek yok .
Bunu demeleriyle öfkeyle kendimi yatağa bırakıp Masal'ı kucağıma aldım bu arada mükemmel yaramaz ama bir o kadar da çok güzel bir kızım var Masal Betül Korkmaz gerçekten çok güzel bir bebek adı gibi aynı halasına benziyordu güzelliği." Ama bu sefer kesin kararlıyım hemde korkmuyorum da gidicem lütfen artık bana yardım edin.

Andre güldü. " Hmm bi düşünüyüm en son iki ay öncede kararlıydı sanki dimi.
Hepsinin onaylamasıyla yatağın üstündeki yastığı onlara fırlattım." Çok pissiniz ama yaa ölürsünüz dimi yardım etseniz.
Leia pes ettiği için mi yoksa daha fazla bana kıyamadığı için mi gülerek yanıma gelip Masal'ı aldı.

Andre de bavula eşyaları koyarken Henry de bilet işini hallediyordu.
Evet gidip konuşucam kendimi affetdirecem dediğim zamanın üstünden tam tamıma 5 ay geçmişti.
Ama bu tek benim suçum değildi ki hep bir olaylar oldu, tam gidecekken panik atak krizim tuttu tabi o benim suçum da olabilir  yada tamam tamam kabul ediyorum ben korkmuş da olabilirim biraz.
Leia ya dönüp Masal'ı göstererek." Ona baka bilecek misin?

Leia kaşlarını çattı." Gün içinde senden daha çok bende bu yaramaz üstelik tek değilim hayatım bak Andre ve Henry de var lütfen artık sakin ol ve vazgeçme artık bak Masal büyücek ve babasını sormasına şurada toplasan bir senecik bile kalmadı.
Omuzlarımı düşürdüm yine haklıydı işte hemde çok Masal hızla büyüyordu bir an evvel gidip Savaşla yüzleşmeliydim.
Yoksa bu minik canavar ileride benden bunun hesabını fena sorardı.
Hee bi de tabi ki gün geçtikçe Savaş'a bir şeyleri açıklamam daha da zorlaşa bilirdi.

Sonunda öyle veya böyle havaalanına gelmiştim, evet neredeyse yine vazgeçicektim çünkü Masal'sız bir kaç gün benim için çok fazla zor olacaktı.
Uçağa binmiş bir yandan dışarıyı seyrediyor bir yandan da soğuk soğuk terler dökmekteydim.
Off! Dedim bir anda lanet uçak neden kalkmıyor ki çünkü her an vazgeçebilirdim .
Kolumdaki saatime baktığımda daha kalkmasına yarım saat olduğunu görmek benim iyice modumu düşürmüştü...
Yok böyle olmucak diyip biraz telefonum la ilgilenmek için çantamdan telefonumu çıkarmam bile heyecanı mı yenmeme neden olmamıştı.
Sonunda bütün şevkim kırılmış yine gitmekten vazgeçip ayağa kalkmıştım ki karşımdaki adamı görünce büyük bir şok geçirmiştim. Hadi canım bunun burda ne işi var.

İki eliylede omuzlarımdan sertçe itip çatık kaşlarıyla kalktığım yere oturtturdu beni , afallayarak aval aval suratına bakarak.

"He He Henry senin ne işin var burda.
Ağzım açık bir şekilde kekeleyerek konuşamama Henry tebessüm etti.

Eliyle çenemi yukarı kaldırarak." Ağzını kapat deli kız , böyle çok komik duruyorsun. Dur hatta bir fotoğrafını çekeyim de bizimkiler gülsün bu haline.

Gülerek başımı sizden olmaz dercesine salladım." Aşk olsun ama O kadar mı güvenmiyorsunuz bana.
Kollarımı göğsümde bağlayıp sorduğum soruya kafasını hayır dercesine yukarı kaldırdı.
Yani pek de haksız sayılmazlardı çünkü az önce neredeyse vazgeçicektim. Onlar iyiki varlar...

"Siz gerçekten delisiniz biliyorsun dimi.
Bunu sormamla gülüşü büyüdü." Biz normaldik asıl deli olan sendin ve artık bizi de delirttin.
Kahkaha attım." Bence sizin de delilik kanınızda varmış baksana çok kolay delirdiniz.
Birlikte gülmeye başlamıştık sonra durgunlaşıp yüzüne baktığımda." Korkuyorum dedim.