Forced

Chapter 41: Her resting place

Ang mga sumunod na araw ay naging maayos sa kanila pareho, kagaya ng mga ginagawa ni Gneiss dati ay siya pa rin ang naghahanda ng breakfast nila, hanggang dinner, may mga oras rin na tumutulong si Kian at ibinabahagi ang mga natutunan nito sa pagbabasa ng cook book nitong mga nakaraang buwan, yes he's eagerly learning on how to cook, sa pamamagitan ng pagsasagawa nito, he often prepares french dishes, Gneiss was very impressed the first time he tasted one of his specialty, it just felt good for a first timer like him. Tinulungan rin nito ang mapapangasawa niya sa paglilinis ng bahay hanggang sa paglalaba, may mga instances na nagkakabiruan sila at napupunta sa habulan na parang mga bata, parang 'yong mga ginagawa lang rin nila, back then. They were so happy of how they're going this past few days, ayaw nang umasa ni Gneiss na tumagal pa ito, a part of her tell her not to expect, because if you expect there are only two things that will happen next, it's either it'll fell to what is expected or you'll just hurt.

"Sa tingin mo kapag hindi tumalon si Jack, mabubuhay pa rin siya?" tanong ni Gneiss sa kaniya. It's already eleven in the evening, they're watching the movie Titanic, nakaupo sila sa iisang sofa, magkatabi at sa katunayan ay nakahiga si Gneiss sa lap ni Kian habang si Kian naman ay sinusuklay ang buhok ni Gneiss. Para silang masayang mag-asawa, kung titignan.

"No, Jack can't live happily without his love of his life, mabubuhay man siya, mararamdaman niya ring patay siya dahil wala na 'yong isang rason niya  para mabuhay." tugon nito.

Napangiti si Gneiss sa isinagot niyang 'yon.

"Does, undying love really exists?" sunod na tanong ni Gneiss.

"Oo naman, gusto mo iparamdam ko sa'yo?"

Nagtama saglit ang kanilang mga mata, kasing bilis ng paglipas ng mga segundo ang bilis ng tibok ni Gneiss, kaya siya na ang unang umiwas.

Napatawa si Gneiss ng mahina. "Ang ganda ng joke mo, ha?"

"Seryoso nga?" ani Kian.

Katahimikan ang namayani sa kanila pareho, not until a loud and heavy thunder broke that silence. Nagsimula na ring umambon at ayon sa hitsura ng langit ay uulan ng malakas ngayong gabi. Napayakap si Gneiss sa hita ni Kian nang husto dahil sa gulat, ginulo-gulo naman ni Kian ang buhok niya, mahina rin siyang napatawa sa naging reaksyon nito. Dahil sa mahaba naman ang kamay ni Kian ay hindi na siya nahirapan abutin ang remote ng tv sa kaharap nilang lamesa, pinatay niya na 'yon.

"Let's sleep?" pag-aaya ni Gneiss sa kaniya.

"May kailangan ka pa ba? If you want to eat, I'll order foods, now." wika niya. It somehow sounds so conservative, and caring.

"Wala na—

Natigil si Gneiss at napatampal sa noo nang maalalang nakalimutan niya 'yong sinampay niyang ibang mga damit nila sa likod ng kanilang bahay. Tatakbo sana ito para kunin ang mga 'yon pero, pinigilan siya ni Kian.

"Ako na." boluntaryong sagot nito.

Napatango na lang si Gneiss.

Hindi naman nahirapan si Kian na kunin ang mga 'yon, idiniretso niya na lang ang mga ito sa laundry area nila at nangakong bukas ay gigising siya ng maaga para labhan na lang ang mga ito ulit. Iniabot ni Gneiss ang towel sa kaniya, pagkatapos niyon ay sabay na silang umakyat ng hagdan. She couldn't breathe normally when he's around, it looks like he's a great air controller that he can even perfectly control her way of breathing.

"Good night." Ngumiti siya. The same handsome and charming face, that Gneiss misses so much, she's always praying to experience this again, and now it's happening. Ayaw niyang matapos ang gabing 'to, muli siyang natakot na baka bukas ay maglaho na naman ito at mapalitan ng pag-iyak.