MY LAWYER STEP-BROTHER ✅

Chapter Forty-One

Ipinasok niya ang sinasakyan naming kotse sa itim na gate. Namangha ako nang masilayan ko na ang bahay na nakatago sa likod ng gate na iyon. 2 storey house, black and caramel white ang theme ng bahay. Idiniretso niya ang kotse sa malaking garahe na nang magsimulang pumasok ang kotse ay isa-isang nagbukas ang ilaw sa loob noon.

"T-This is yours?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya. Just woah, dinaig pa niya ang pamilyadong tao.

"Hmm-mm."

"Wow, ang ganda." I admired his place again. Lumabas siya at pinagbuksan ako ng pinto.

Habang nagmamasid pa rin sa paligid ay nakasunod lang ako sa kanya. Ang dalawang kamay niya ay nasa bulsa niya. Nang tumapat kami sa wooden door niya ay biglang lumabas ang green  screen na parang ini-scan niya.

"Kaizer Stanley was detected. You may enter." Ang mahinang boses ng lalaki ay narinig ko. Napatingin ako sa green screen sa harap ko, siguro ay doon 'yon nanggaling.

"A lady stranger is detected. I'll shoot her once she enter the house." Nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi ng boses na iyon. Wala mang pangalan na nabanggit ay alam na alam kong ako ang pinapatungkol doon.

"Chill, love. I got you." Natatawang sabi niya sa akin kaya sinamaan ko siya ng tingin. Hindi ko naman alam na heavily guarded itong bahay niya.

Pumasok siya sa bahay at may kinalikot sa likod ng pinto.

"Celine Stanley was detected. She may enter. Welcome to the house!" Nagulat ako hindi lang dahil sa kung gaano kadali niyang naayos ang system, gulat ako dahil sa idinugsong na last name ko.

"Hey, pasok na, Celine Stanley." Nakangisi niyang sabi sa akin.

"Tigil-tigilan mo nga ako, Kaizer. Tumitirik pa ang araw e pinakikilig mo na ako." Iiling-iling na sabi ko.

"Why? Dapat ba sa gabi lang kita pakiligin?" He wiggled his brow to tease me more.

"Hindi nemen se genen pero gago, nanghahampas ako kapag kinikilig ako." I laughed and he did the same.

"Willing naman akong magpahampas basta ba ako lang kakikiligan mo."

"Sus, baka angalan mo lang ako."

"What? I think, I misheard you. Did you say 'ungulan'? As in moan?" He smirked while I'm turning red.

"Hey! I said 'angalan' not 'u-ungol', ang dumi ng utak mo!" Kahit namumula na ang pisngi ay pilit kong pinagtanggol ang sarili. Pinalo ko pa ang braso niya.

"Okay, sorry, sorry." Natatawa niyang sabi.

"Magpahinga ka na muna roon. Ako na ang bahala sa mga damit mo."

"Magpahinga? Hindi naman ako napagod e. Tsaka damit ko? Bibili ka?" Takang tanong ko.

"Yeah. I saw a mall nearby, I'll go there."

"Sasama na lang ako."

"Lights on." He uttered and in just one second, the whole house lighten up. Namangha na naman ako.

"You're going with me? Baka mapagod ka, magbasa ka na lang dito."

"Good idea but how 'bout my size?"

"Of course, I know your size. Dadalhin ko dito yung food na binili natin kanina so you have your snack as you read a novel."

"Sige, madali ka lang ba?"

"I'm not sure but I'll try to go back as fast as I can do."

"Okay lang kahit magtagal ka...basta walang babae." I said the last phrase in a very low voice.