| Kaya |
Kaya
Doğu
Perşembe.
20.28
Yarı uyur yarı uyanık halde beynimi delen sesin kaynağına tutundum. Gözlerimi aralamadan el yordamıyla alarmı susturmaya çalıştım ama ne kadar dokunsam da susmuyordu. Tek gözümü aralayıp telefonu yüzüme yaklaştırdım. Ekranda gördüğüm isimle birlikte homurdanarak sırt üstü döndüm.
"Uyandın mı?"
Yüzümü ovuştururken ne dediğini algılamaya çalıştım. Ama kafamın içi öyle boştu ki içerde top sekiyordu.
"Cevap versene lan."
Yarı boğuk "Uyandım." diye homurdandım. Hala olayı tam algılayabildiğim söylenemezdi.
"İyi."
Uyumadan önce yaptığımız muhabbet usul usul hafızamda yer edinirken yavaşça esnedim. Çıkan sese gülüp "Telefonu yut istersen amına koyayım. O nasıl esnemek?" dedi.
Uyandığımda, özellikle uykumu almadan uyandığımda, sistemimde mutluluğun zerresine rastlanmazdı, ama bu kez onunla birlikte ben de güldüm.
"Oğlum şu an Azrail gelse biraz daha uyumak için al canımı derim."
"Azrail yanına gelse secdeye varıp tövbe çekersin kardeşim, boş yiğitlik yapma şimdi."
"Gerçekçi olacağın zamana sokayım Doğu."
Tekrar kısık kahkahalarla güldü. Karanlığın içinde tavana bakarak sırıtmaya devam ettim.
"İstersen bir iki saat idare edeyim seni?"
"Nasıl yani?"
"Dışardayım zaten. Gidip senin yerine çalışırım bir saat."
"Yapar mısın lan bu iyiliği?"
Bir an sessizlik oldu. Ardından boğuk konuşma sesleri ve bir kızın serzenişleri kulağıma çalındı.
"Tamam ben geçiyorum şimdi mekana, sen de on gibi gelirsin."
"Kız mı vardı yanında?"
"Ne oldu?"
"Oğlum kızla birlikteysen şey yapma, giderim ben. Uyandım zaten."
"Sıkıntı yok ya, sıkıldım zaten bir nevi kaçış yolu oldu bana da."
Ulan ne adamdı ya. Derin bir nefes alıp "İyi madem." diye mırıldandım. "Bu iyiliğini unutmam, yaz deftere ödeşiriz bir ara."
Gelen seslerden sokağa çıktığı ve yürüdüğü anlaşılıyordu.
"Tabi oğlum," Dedi alayla karışık. "Ben babamın oğluna bile para verirken senet imzalatıyorum."
İkimiz de karşılıklı salak salak gülüştük.
"Neyse kapat ben biraz daha uyuyayım, on gibi gelirim mekana."
"Tamam. Hadi görüşürüz."
"Görüşürüz."
Telefonu tekrar yastığımın yanına bırakıp boş boş tavana baktım. Geçen hafta beni sinir krizine sokan adam şimdi yorgunum diye benim yerime işe gidiyordu. Düşününce insanı dumura uğratacak bir mevzuydu, ama şu an bunu sorgulayamayacak kadar paket olmuş durumdaydım. Gözlerimi kapatıp yatakta tekrar yüz üstü döndüm ve uyku pozisyonu aldım.
__
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sınır hattı
Teen FictionVenüs'ün kitabıdır, o dönene kadar bu hesapta geçici olarak bulunmaktadır.