21. yüzyılın dahi kadın girişimcisi olan Kerime hayatının yaşadığı ihanetle son bulduğunu düşünürken kendini kuzgun karası 70 lerde Sağmalcılarda üstelik cinsiyeti bile kendine tezat bir bedende bulur. Peki ya sonrası?.....
Başlangıç Tarihi: 17 Şub...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GÖRSELİ KERİM OLARAK DÜŞÜNDÜM.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BU DA BANA REİSİ HATIRLATTI.
Herkesin kendince bir öyküsü vardır yaşadığı hayatta. Babam her zaman insanların öyküleri bazen filmleri bile geride bırakabilir derdi ama ben bunu ancak bu yaşamımda anlayabildim. Gün içinde Tayfur ve Safiye ablalarla olan diyalog dışında bir olay olmadan geçen günün ardından düzenlemek için defterleri de alıp Himmet abinin bana tahsis ettiği eve çıktım. İçeri girdiğimde hissettiğim boşluk hissi garipti. Koğuşun curcunasına alıştığım için olsa gerek yalnız hissettiren bu duyguya alışmam gerekiyordu. İçeri girdiğimde sobanın çıtırtısı ile yüzüme vuran sıcaklık ev sahiplerimin ne kadar iyi insanlar olduğunu ve ne kadar şanslı olduğumu daha iyi anlamama neden oldu. Kapıyı kapatıp elimdeki defterleri masaya koyduktan sonra yatak odasına geçtim. Odaya girdiğimde daha önce fark etmediğim bir ayrıntı ile bir müddet boş boş baktım. Odadaki yatak çift kişilikti, oysa Osman abilerin evinde aralık kapıdan gördüğüm yatak odasındaki yatak tek kişilikti. Meraklı kişiliğim beni rahat bırakmıyordu yine. Benim için Himmet abinin ayırdığı dolaba eşyalarımı dizdikten sonra yanda duran gardorabı açıp inceledim. İki farklı kişiye ait eşya vardı, biri Himmet abinin ölçülerinde iken biri daha kısa birine aitti. Ben düşünürken çalan kapı ile dolabı kapatıp kapıya yöneldim. Kapıyı açtığımda Himmet abi elinde bir tepsi ile bana bakıyordu.
" Abi ne zahmet ettin. Eğer sıkıntı olmazsa gel içeri." dediğimde biraz utangaç bir ifade ile içeri adımladı. Elindeki tepsiyi alıp masaya koyduktan sonra yemek yerken sohbete koyulduk. Daha doğrusu ben yemek yerken Himmet abi hem çayı koyuyor hem de hapishane ile daha doğrusu Osman abi ile ilgili üstü kapalı sorular soruyordu. Yemek faslı bitip tepsiyle sonra ilgilenmek için mutfağa bırakıp Himmet abinin yanına oturdum:
" Abi bir şey sorabilir miyim?"
" Sor bakalım evlat."
En doğru nasıl soracağımı bir müddet aklımda tarttıktan sonra:
" Osman abi ve sen..."
" Ne dediğini anlamadım Kerim."
" Abi zekama hakaret etme rica ederim. Bu daire iki kişilik, alt kat ise tek kişilik ve terliklerden tut evdeki eşyaların kalanına kadar farklı iki kişiye ait. Eğer anlatmak istemezsen anlarım ama lütfen bana aptal muamelesi yapma."
