ZAMAN ZAMAN İÇİNDE (BOYXBOY)( TAMAMLANDI)

BİZ OLMAK

      İnsan çift olarak yaratılır derler. Herkes ister istemez kendi diğer yarısını arayarak geçirir ömrünü. Eğer şanslıysa o kişi ile yaşar ömrünü ama şansı yoksa sonsuz arayışını boş limanlarda harcar. Ben önceki yaşamımda aradığımı bulamamış olsam da reisle kendimi hep tamamlanmış hissettim. O benim diğer yarım ailem, sevdam, yol arkadaşımdı farklı görüşlere sahip olsakta. Ancak bu boş kadehlerin süslediği masada bizi sorgulamak ne kadar acı verse de gerekli geliyordu bana. Ben hapishanede tanıdığı aciz , korkak , cahil Kerim değildim. Her zaman biliyordu böyle olduğumu ve beni bu şekilde sevdiğini de ben biliyordum.  Ama yine de söylediği söz beni istemsizce üzmüştü. Mücella ile sessizce içip vakit hayli geçtiğinde izin isteyerek ayaklandım. Hesabı istemek için garsonu çağırdığımda " ödendi" sözü üzerine Mücella'ya baktığımda bana tek kaşını kaldırıp omuz silkti.  O sırada görüş alanıma giren Sami yüzbaşı ile gülümseyerek bir baş selamı verdim. Mücella ayaklandığım sırada:

" Eve gideceksen bırakalım" dediğinde başımı sağa sola salladım.

" İnat etme Kerim sorun ne bilmiyorum ama kaçmak hiç senlik değil."

" Kaçmıyorum Mücella sadece biraz kafamı toplamak için bize zaman tanıyorum. Siz gidin yüzbaşı da sen de benim yüzümden bu saate kadar perişan oldunuz." dedikten sonra Mücella ile vedalaşıp meyhaneden çıktım. 1977 yılının son günlerine girerken artan gerginlikle birlikte hareketlenen sokaklar iki yıl sürecek kanlı olayların ilk güvensiz duraklarıydı. İki koca yıl ve yüzlerce can bu gerginliğin haklı haksız kurbanları olarak isimli isimsiz tarihte yerlerini alacaktı. Bunu bilmek bile benim yüreğime ağırlık çökmesine neden olurken reisi bu olayların dışında tutmaya çalışmak ve bunu yaparken de onunla ters düşmek daha da zor ve sıkıntılıydı. Keşke kendimi ona anlatabilseydim, keşke yaşananları bildiğimi söyleyip işleri kolaylaştırabilseydim. Ama ne ben söyleyebilirdim ne de o inanabilirdi. Bu arada amaçsızca yürüdüğüm sokaktan duyduğum ses ile durdum.

" Hey süt kuzusu ne işin var bu saatte sokakta. Yolunu mu kaybettin?"

  Alaycı tonların hakim olduğu sese dönüp şaşkınca baktıktan sonra etrafıma bakınıp işaret parmağımla kendimi gösterdiğimde pis bir kahkaha kulağıma dolmakla kalmadı sesin sahipleri de karanlık sokaktan tek tek ışığa çıktılar. Çıkmaz olsalardı keşke. İnsan olamayacak kadar meymenetsiz bu suratlar içlerindeki pisliği yüzlerine kadar çıkarmış bir gurup serseriydi.

" He sana diyoruz kuzu. Sana güzel bir teklifimiz var. Hem sen eğlenirsin hem de biz."

 Kaşlarımı çatıp karşımdaki dört sıfatsıza bakarken işte her devirde olan şerefsizler diye geçirdim içimden.  Bu zamanın değiştiremediği manzaralardan biriydi. Yüzsüzce pis suratını kaşırken bana doğru yaklaşan bu serserilere karşı hiç bir hamlede bulunmadım. Bu zaman geldiğimden beri boş durmamış her yaşadığım olayla baş etmenin yolunu bulurken kendimi de savunmayı bir hakkın öğrenmiştim. Zaten temel prensiplerini bildiğim dövüş tekniklerini geliştirmekte bu erkek bedeninde daha da kolaydı. Yanıma yanaşan herif elini yüzüme uzattığında ifademi bozmadan elini tutup bileğini ters çevirerek geriye adımlamasını sağlarken dizine attığım tekmeyle yere sırt üstü düşmesini sağladım. Bu hamlemle karşımdaki diğer üçü bir an dursalar da bu çok uzun sürmedi. İçlerinden daha kısa olan biri yumruğunu sıkıp üzerime geldiğinde geriye çekilip savurduğu yumruğu boşa çıkardığımda dengesini kaybedince ben de sol yumruğumu bel oyuntusuna geçirdim. Kavga başlamıştı ve karşımdakiler kudurmuş köpek gibi saldırmaya başlamıştı. Bu sırada duyduğum gür sese yöneldiğimde suratıma aldığım yumruk ile geriye sendeledim.

" Bırakın lan Kerim'i " diyerek hızla gelen karaltı reisten başkası değildi. Beni yere seren herife seri halde geçirdiği yumruklarla suratını dağıtan reise serserilerin dikkati yöneldiğinde bende kavgada onun yanındaki yerimi aldım. Ama kavga uzun sürmedi insan görünümlü bu çakallar karşılarında yaman bir düşman bulunca kuyruklarını da alıp kaçmaya başladığında reis kısa bir süre arkalarından küfür ettikten sonra yanıma koştu. Yüzümü avuçlarının içine alarak gözlerime hüzünle bakan reis: