VİRAHA (FİNAL)

Şükür

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

Camiden çıkmıştık. Seda buradan işe gideceği için direkt otobüse geçmişti. Eylem ve eşi de kendi arabaları ile gitmişlerdi.

Ağabeyim ve Barış ağabey de beraber gitmişlerdi. Her ne kadar ağabeyim gitmek istemese de Barış ağabeyin zoruyla gitmişti.

Seda 'dan duyduğuma göre yengem evden çıkmadan önce bu konu da uyarmıştı. Herkes arabalarına binip giderken biz de Ufuk ile onun arabasına binmiştik.

Sessizlik hakimdi arabada. Nereye gittiğimizi de bilmiyordum. Aslında aklımda onu annem ve babamın yanına gitmemizi istemek vardı ama nasıl karşılayacağını bilmediğim için sormamıştım bile.

Elimden tutması ile düşüncelerimden sıyrıldım. Sanırım kalbim bu ani hareketlere alışmak da bayağı zorlanacaktı.

-Hı?

-Daldın gittin güzelim.

-Farkında değilim.

-Kocaya yalan söylenmez. Ne oldu?

-K. Koca...

-Evet, koca. Yaklaşık yirmi dakika önce Allah katında evlendiğin kocan. Şanslısın vesselam sarışın ve teğmen bir kocan var.

-Var dimi.

Kahkaha atmasıyla elimi elinden çekerek önüme döndüm. İlk dakikadan kendimi rezil etmiştim. Aferin Ahu sana.

Elimi tekrar tutup kendine çekerek dudaklarına yaklaştırıp öpmüştü. Kocaman olmuş gözlerimle ona döndüm.

-Karım ne güzel utanıyor böyle. Yanakları ne de güzel kızarıyor.

-Yaa, uğraşma benimle.

Elimi çekip omzuna vurdum. İnlemesiyle ona döndüm.

-Canını yaktım. Çok özür dilerim. Aslında hafif vurdum.

Tekrar gülmesi ile sinirlerim bozuldu. O sırada aklıma gelen şey ile durdum.

-Arabayı durdur.

-Ne?

-Arabayı durdur.

-Güzelim sustum. Gitme.

-Ne gitmesi durdur arabayı.

Arabayı sağa çekmesi ile emniyet kemerini çıkarıp ona yöneldim. Onun kemerini de çıkarıp üstündeki gömleğin düğmeleri açmaya başladım.

-G. Güzelim, ne yapıyorsun?

-Saçmalamayı kes. Yaran var değil mi? O yüzden öyle bağırdın. Yaralandın ve bana söylemedin.

-Yara falan yok.

-Kes sesini.

Gömleğin birkaç düğmesini açıp hemen omzuna baktım. Dediği gibi yara falan yoktu. Önceden kalma birkaç dikiş izi vardı.

Şu an ki pozisyonumuzu düşününce başımı kaldırıp Ufuk 'a baktım. Yine mi rezil olmuştum?

O kocaman açtığı gözleri ile bana bakarken kızardığına yemin bile edeceğim yüzüm ile ona bakmaya devam ettim.

Aslında beynim uzaklaş komutu vermesine rağmen kıpırdayamıyordum.

-B. Ben, ş. Şey yan. Yanlış oldu. Yanlış anl. Anladım sen öyle. Ba. bağırınca.