VİRAHA (FİNAL)

Cinsiyet

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

Sabah gözlerimi karnıma ellerini koyan Ufuk ile açmıştım.

Hem yakın gibiydi hem de zarar vermekten korktuğu için uzaktaydı. Hâline gülümseyerek ellerimi saçlarının arasına koydum.

Göreve gidip geldiğinde karısını karnı burnunda görmüştü. Sanırım biraz daha zorlasa doğumdan sonra bebeğimizden haberi olacaktı. Gülümsedim. Böyle olabilir miydi acaba?

Ufuk biraz daha aşağıya kaymıştı. Burnu karnıma değiyordu. Dün gece bir ara kalkarak tişörtü göğsümün üstüne kadar sıyırmıştı. Hâline dakikalarca gülmüştüm.

Şimdi ise Ufuk yüzünde gülümseme ile uyuyordu. Birkaç saatte bebeğimize alışmıştı.

Günlerce Ufuk geldiğinde nasıl olacağız, bir daha birbirimizin yüzüne nasıl bakarız diye düşünüyordum ama dün onu görünce unutmuştum. Ne düşündüğü umrumda değildi. Gerçi Ufuk pişman olmuştu.

Göreve gitmesi belki de ikimiz için daha iyi olmustu. Birbirimizin kıymetini anlamıştık belki de.

Ufuk göreve gitmeseydi ya aramız daha kötü olsaydı. Belki de dönüşü olmayan yollara girecektik.

Belki de bebeğimizi o an ki ruh haliyle istemeyecekti. Belki boşanacaktık.

Aklıma ihtimaller gelince nefes alamamıştım bir an.

-U. Ufuk kalk.

Ses vermeyip yine sarılınca bu sefer ittim.

-Uful.

-Ne oldu? İyi misin? Niye ağlıyorsun? Canını mı yaktım? Karnına mı vurdum?

-H. Hayır.

Yerimden kalkarak lavaboya giderek kapıyı üstüme kilitledim. Düşüncesi bile kötüydü. Ya gerçek olsaydı ben ne yapardım? Yaşayamazdım.

-Ahu, ses ver? Ne oluyor? Ahu!!! Aç şu s... kapısını.

Elimi yüzümü yıkayarak banyonun kapısını açarak çıktım.

-Ahu...

Hemen sarıldım.

-Bir şey söyleme. Sorma. Sadece sarılmak istiyorum.

Belimdeki ellerle iyice ağlamaya başlamıştım.

-Şhhh. Ben buradayım. Yanındayım.

-Y. Ya her. Herşey daha kö. Kötü olsaydı.

-Bak bana yanyanayız. Hiçbir şey kötü olmadı. Bak karnına küçüğümüzü üzeceksin. Elimizi yüzümüzü yıkayalım. Sonra ben bebeğimize ve annesine kendi ellerimle kahvaltı hazırlayayım. Olur mu?

-Olur.

Beraber tekrar banyoya geçerek elimi yüzümü yıkamama yardımcı olmuştu. O mutfağa geçerken ben de geri yatak odasına giderek üstümdeki tişörtü çıkarak başka bir tane giyindim.

Yatağı toplayarak camı açarak odadan çıktım.

Mutfağa girdiğim de Ufuk çay suyu koymuş, domates doğruyordu.

-Ne yapıyorsun?

-Menemen. Eğer canın başka bir şey çekiyorsa onu da yapabilirim?

-Krep de yapalım mı?

-Yapalım değil. Sen oturuyorsun, ben yapıyorum.

-Ama...

-Ahu. Oturuyorsun hadi güzelim.