VİRAHA (FİNAL)

Baba

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

-Allah'ım ne olur bir şey olmamış olsun.

Elimdeki bibloyu yere atarak titreyen ellerimle ışığı açtım.

Korka korka yerde yüz üstü yatan adama dokundum. Hareket etmiyordu.

Duvardan destek alarak yerimden kalktım. Etrafımda telefonu bulmaya çalıştım. Bir an önce ambulansı aramalıydım.

Telefonu bulamayınca yatağın kenarındaki hırkayı üstüme geçirip, bulduğum eşarbı başıma takarak hemen evden çıktım.

Karşı dairenin bir yandan diline basıp, bir yandan da kapıya vuruyordum.

-GELDİM. BU SAATTE NE ALACAKLI GİBİ?

Demet ablanın kocası kapıyı açmıştı.

-Ağ. Ağabey yardım et. Kanıyor. Yer. Yerde.

-Ne oluyor Ahu?

-B. Ben hırsızın ba. Başına vurdum. Ambulansı arayın ne olur.

Demet ablanın eşinin bizim daireye geçmesiyle biz de arkasından geçmiştik.

-Nerede?

-....

-Ahu, nerede?

-Yatak odasında, yerde yatıyor. Öldü. Öldü değil mi? Katil oldum değil mi?

-Ahu güzelim sakin ol.

Demet ablanın kolundan çıkarak yatak odasına girdim. Demet ablanın eşi hırsızı ters çevirmişti. Hırsızın yüzü görüş açıma gitmişti.

-U. Ufuk.

-Ahu kardeşim sakin ol. Bak uyanıyor.

-Kan kan var. Ben yaptım. Ben vurdum. Hırsız sandım.

-Demet, su getirip içir. Elini yüzünü yıkayın, kız kendine gelsin.

-Hadi kızım gel. Bak duydun uyanıyormuş.

-A. Abla ben vurdum.

Demet ablanın yardımıyla yerimden kalkarak banyoya gitmiştik. Elimi yüzümü yıkamaya yardım edip bir bardak su getirmişti.

Birkaç yudum su içerek odaya geri döndüm. Hâlâ yerdeydiler.

-Amb. Ambulansı arayalım. Çok kan var... Ufuk aç gözlerini yalvaririm.

Ufuk az da olsa gözlerini açmıştı. Demet abla ve kocası koluna girerek salondaki koltuğa taşımışlardı.

Gözlerini ara ara açıyordu.

-Hastaneye gidelim. Ya beyin sarsıntısı geçiriyorsa?

-Yahu , az sakinleş. Ben de doktorum bir şeyi yok. Birazdan uyanır.

Neredeyse beş dakika geçmişti. Ufuk kendine gelmeye başlamıştı.

-Ne oldu bana?

-Karın seni hırsız sanmış evlat. Başında bibloyu patlatmış.

-A. Ahu...

-Şuraya bakın konuşamıyor bile. Kesin kalıcı bir hasar kaldı. Hastaneye gidelim.

-Adam iyi. Sen bir sakinleş kızım.

-U. Ufuk...

-İyiyim.

-Yemin et.

-Yemin ederim.