VİRAHA (FİNAL)

Baklava

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

-K. Kız mı?

-Evet annesi. Kızın inadını kırıp yüzünü bize döndü.

Gözümdeki yaşı silip Nesrin anneye döndüm.

-Anne duydun mu? Kızım olacakmış. Bizim kızımız olacakmış.

Nesrin annenin gülümseyip elimden tutması ile tekrar doktora döndüm.

-Bir problem yok değil mi?

-Toparlanıp içeriye gelin öyle konuşalım. Odada bekliyorum.

Doktorun perdeyi çekip çıkması ile Nesrin annenin yardımı ile toparlanıp doktorun karşısına geçip oturmuştuk.

-Öncelikle tebrik ederim.

-Sağolun.

-İki hafta. İki hafta sonraki kontrolünde herhangi bir problem ile karşılaşmazsak herşey yolunda demektir. Kısaca korkmanıza gerek yok. Minik hanım sağlıkla gelecek aramıza.

-Allah'ım şükürler olsun. Çok şükür.

Doktorun yeni diyet listesi vermesi ile bir sonraki randevu da görüşmek üzere ayrılmıştık odadan.

Odadan çıkmamız ile Mustafa babanın soru yağmuruna tutulmuştuk. Nesrin anne sakin sakin her soruya cevap vermişti.

....

Dışarı da yemeğimizi yiyip eve gelmiştik. Havalar yavaş yavaş ısınmaya başladığı için çayları bahçe de içmeye karar vermiştik.

Nesrin anne çay suyu koymaya giderken Mustafa baba ile bahçe de oturmuştuk.

Biraz sonra Nesrin anne de yanımıza gelmişti.

-Kızım hangi odayı bebek odasına çevireceksiniz?

-Oda falan yok. Bizim odaya bir beşik koysak yeterli.

-Olur mu öyle şey kızım? Koca ev.

-Geçen sefer de aylar öncesinden her detayına kadar hazırlamıştık ama değil kullanmak oğlumu kucağıma alamadım... Kızımı sağsağlim kucağıma alayım gerisi önemli değil. Eksikler zamanla hallolur.

Korkularımı en kuytu köşeye atmaya çalışsam da olur olmadık zamanlarda aklıma geliyordu.

Kıyafet mi? Hallolurdu. Bir alışverişe bakardı.

Oda mı? O da hallolurdu.

Herşey kısa sürede toparlanırdı. Ama önceliğin bebeğimdi. Kucağıma alıp kokusunu doya doya içime çektiğimde rahatlayıp diğer detaylarla o zaman ilgilenecektim. Başka bir şey umrumda değildi.

-Nasıl istersen öyle olsun kızım.... Şey Makbule evinde tek başına mı kalıyor? Tek kalıyorsa buraya gelsin.

-Yok anne. Onun da kız kardeşi geldi.

-Onun doğumuna ne kadar kaldı?

-Yanlış hatırlamıyorsam iki ay kaldı.  Ama tam emin değilim.

-Anladım. Hayırlısı.

Gözümün önüne gelen baklava ile düşüncelerimi kenara attım.

-Anne... Şey mi yapsak. Baklava. Bol fıstıklı.

-Canın mı çekti. Mustafa alıp gelsin hemen.

-Hayır. Yani canım çekti ama senin yaptığından istiyorum. Kimse senin gibi güzel yapamıyor. Sen baklava yapar mısın? Ben de sana yardım ederim.