VİRAHA (FİNAL)

Komşu

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

Erkekler son kolileri de araca yüklediklerinde araba Kayseri'ye doğru yola çıkmıştı.

Odam da birkaç parça kıyafetim dışında bir şeyim kalmamıştı. Düğüne kadar onlarla idare edecektim.

-Hadi Ahu.

-Geldim.

Meliha ablanın seslenmesiyle odadan çıktım. Meliha abla, Beyza abla, Seda,  bizimkiler ve sarışının ailesi buradaydı. Çeyizden sonra yengem kimseyi göndermemiş, yemeğe kalmalarını söylemişti.

Meliha abla ile alt kata indik. İkimizde mutfağa geçerek hazırlıklara yardıma gittik.

Yengem ve Nesrin anne birlikte mutfağa gitmişlerdi. Ben salona erkeklere masa hazırlarken, Buket de diğer odaya bizlere yer sofrası hazırlamıştı.

Evin yeni gelinleri de yemekleri doldurup bize veriyorlardı.

Herşey hazır olunca herkes yerine geçmişti. Erkeklerin masasının diğer ihtiyaçları ile ağabeyim ve Barış ağabey ilgilenecekti.

-Kaçta uçağınız?

-Öğleden önce on da.

Nesrin annenin sorusuyla Eylem cevap vermişti. Yarın gidecektik. Üç gün kalıp gelecektik. Eylem, Seda, Buket ile gidecektik. Zaten Ebru ve Merve de yardıma geleceklerdi.

Hatta bu üç gün boyunca Mervelerde kalacaktık. Geçen sefer yengemle gittiğimizde kalmamıştık ama bu sefer kesinlikle itiraz istemediğini söylemişti.

Zaten Buket de olduğu için kabul etmiştim. Tahmini iki gün de düzenlerdik evi. Kalan bir günü de gezerek geçirirdik.

Gerçi Ali bey Kayseri' de bir hukuk bürosu ile görüşme ayarlamıştı. Oraya gidip iş hakkında konuşacaktım.

Güzel geçen gecenin ardından Nesrin anneleri yolcu etmiştik. Sıra müstakbel yengelerimize gelince ağabeyim onlarla ben, Barış ağabey onlarla da Buket' in gitmesine karar verilmişti.

Barış ağabey onlar çıkarken ben de Beyza abla ile vedalaşmıştım. Onların da işleri yoğun olduğu için neredeyse kına gününe kadar görüşemeyecektim.

Bizim arabaya geçmiştik. Meliha ablanın ısrarı ile ön koltuğa oturmuştum. Öne oturmaya utanırmış falan filan.

Genel olarak yol boyunca önümüzdeki üç gün hakkında konuşmuştuk.

Ara ara ağabeyimin Meliha ablaya alttan alta baktığını görüyordum. Gülümseyerek dışarıya baktım, biraz sessiz kalıp Meliha ablanın utanmasını istemiyordum.

Kendimden biliyordum. Ufuk ne zaman İstanbul' a gelse onunla her buluşmamız da yanımızda illa ki biri oluyordu. Ufuk aynı hareketleri yaptığında yanımızda kim olursa olsun beni utandırıyordu. Kırmızı renk kartelası olarak dolaşıyordum resmen.

-Görüşürüz Ahu.

Meliha ablanın sesi ile düşüncelerimden sıyrılarak araçtan inen ikilinin arkasından hemen indim.

Meliha ablaya sarılarak geri çekildim.

-Bugün için çok teşekkür ederim. İzin günün de gelip o kadar yardım ettin. Allah razı olsun.

-Amin cümlemizden. Hem ne yaptım ki. Siz zaten herşeyi ayarlamıştınız. Bize bir kapıya kadar taşımak düştü.

-Olsun,  geldin ya o yeterliydi.