VİRAHA (FİNAL)

Minâ

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

-Yirmi üç.

-Yirmi dört.

-Ben yoruldum. Sen devam et. Ya da sen de dinlen.

Ufuk' un bacaklarının üstüne oturmuştum, o da mekik çekiyordu. Beyimiz her doğruluğunda dudaklarımdan öpüp yerdeki mata geri uzanıyordu. Sanki hiç bacaklarının üstünde oturmamışım gibiydi.

Ufuk' un yardımı ile ayaklanıp koltuğa geçmiştim.

-Ben duşa gireyim, sonra yürüyüşe çıkarız.

-Yürümesek?

-Olmaz. Doktoru duydun, son aydayız. Ne kadar hareket edersen o kadar kolay doğum olurmuş.

Normal doğum istiyordum ama önceden sezeryan olduğum için doktor riskli diyordu.

Doktoruma hak veriyordum ama doğum anında uyanık olmak istiyordum. O gün ne olursa olsun uyanık kalmak istiyordum ve bu sefer bebeğimi kucağıma alıp kokusunu doya doya içime çekmek istiyordum.

Korkularımı ve isteğimi doktora söylediğimde epidural anestezi hakkında bilgi vermiş ve onda karar kılmıştık.

Tabi bol yürüyüş ve hareket etmemi tavsiye etmişti. İlk aylarımı oturarak geçirdiğim için kısa bir yürüyüş de bile yoruluyordum.

-Yoruluyorum ama. Sonra yürüsek?

-Duşa giriyorum. Çıkana kadar hazırlanmış ol.

Cevap vermeme fırsat vermeden yanımdan ayrılıp üst kata çıkmıştı.

Söylene söylene üst kata çıkmıştım. Hızlıca kıyafetlerimi giyinmiştim. Banyodan hâlâ su sesi geldiği için yatağın köşesine oturdum.

Yatağın hemen yanına koyduğumuz kızımın beşiğine dokundum. Beşik, bez, bakım ürünleri ve birkaç parca kıyafet dışında başka bir şey almamıştık. Almak istememiştim.

-Az kaldı birtanem. Sen bi gel aramıza, herşeyin en güzelini alacağız sana.

-Güzelim.

Elindeki havluyu yatağın kenarına bırakıp yanıma oturmuştu.

-İyi misin?

-Hı hım. Kızım ile konuşuyordum.

-Ne konuşuyordunuz bakalım?

-Hiç... Hem bana diyorsun ama sen saçını kurutmuyorsun.

Kenara bıraktığı havluyu alıp saçlarını kurutmaya başladım.

Kolaylık olsun diye biraz daha eğilmişti. Birkaç dakika sonra kuruduğundan emin olunca havluyu bırakmıştım.

-Yürüyüşten sonra Makbulelere gidelim mi? Cem 'i görürüz.