VİRAHA (FİNAL)

Konuşma

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

-G. Gerçekten mi?

-Gerçekten. İsterseniz muayene edelim sizi.

-Y. Yok hayır. Ben burada yaşamıyorum. Kocam Kayseri 'de. Onunla beraber,  ilk defa görmek istiyorum.

-Anlıyorum.

Doktorun dediği şeyleri aklıma not ederek taksiye atlayarak eve gittim. Akşamüstü Nesrin anneler geleceklerdi. Bu yüzden hazırlık yapmam gerekiyordu.

Eve geldiğim de yüzümdeki aptal sırıtış ile yemekleri yapmaya koyuldum.

Yengem de yardıma gelmişti. Onun yüzü oğlu evlendiği için gülerken ben de bebeğim için neredeyse havalara uçacaktım.

-Yenge, Barış ağabeylerde gelecekler mi?

-Yok, çağırmayalım. Yarın gelirler.

-Tamam.

Saatler birbirini kovalamış herkes tek tek gelmişti.

Beraber güzel bir akşam yemeği yemiştik. Gitme saatim gelince sabahtan hazırladığım küçük valizimi de alarak herkesle vedalaşarak ağabeyim ile yola koyulmuştuk.

-Ufuk mu almaya gelecek seni?

-Evet ağabey.

Yine yalan söylemiştim. Adam bir haftadır sanki hayatıma hiç girmemiş gibi yapıyordu. Görmezden geliyordu, kalkıp da beni almaya gel diyemezdim.

Ağabeyimle vedalaşıp işlemleri halledip uçağa binmiştim.

Saat ona gelirken uçaktan inmiştik. Havaalanı çıkışına geldiğimde etrafıma bakınmıştım. Belki bir umut Ufuk gelmiştir diye ama yoktu, gelmemişti.

Şaşırmamalıydım.

Dolan gözlerimi silip taksiye binerek evin adresini verdim.

Eve vardığımda kimse yoktu. Şu saat olmuştu kimse yoktu. Aklıma nöbette olabileceği ve bu yüzden beni almaya gelmeye imkanı olmadığı gelince çantamı alarak evden çıktım.

Taksiye binerken çantama baktım. Doktorun verdiği kağıt yanımdaydı. Bunu Ufuk 'a gösterip hamile olduğumu söyleyebilirdim.

Taksiden inerek kartımı çıkarıp nöbet kulübesinde bekleyen askere göstererek hemen içeriye girdim. Ufuk' a haber vermek istediklerinde izin vermemiştim.

Ufuk 'un odasının olduğu kata çıkmıştım. Birkaç dakika sonra hamile olduğumu söyleyecektim.

Tam kapıyı çalacakken kapının aralık olduğunu fark ettim. İçeriye girecekken Ufuk 'un sesini duymuştum.

-Bilmiyorum. Evlilik bana göre değilmiş şu bir hafta da onu anladım. Ben kimsenin sorumluluğunu alamam. Şu bir hafta ilaç gibi geldi. Evde biri var mı derdi olmadan eskisi gibi rahat geçti.

-Ufuk saçmalama. Yeni mi farkına vardın? Evleneceğim diye tuttururken iyiydi. Şimdi mı aklına geldi? Bunu evlenmeden önce düşünecektin. Zaten geçen gün anlattığın şeyden sonra sana kıl oluyorum. Ulan şerefsiz kız sana hep yardımcı olurken böyle söylenir mi?

-Yanlış bir şey söylemedim. Sırf onu mutlu etmek için kendi isteklerimi hep geri plana attım.

-Ulan senin kafan mı güzel? Neyin kafasını yaşıyorsun? Bu kızla evlenip, yuva kuracağım diye tutturan sendin. Şimdi bir sınav yüzünden neler diyorsun. Seneye tekrar girersin. Sınav yüzünden karının kalbini kırmanın ne alemi var.