VİRAHA (FİNAL)

Özlem

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

2 HAFTA SONRA

Ufuk göreve gideli neredeyse on yedi gün olmuştu. Şu geçen günlerde sadece bir kere konuşmuştum. O da otuz yedi saniye sürmüştü.

Telefonun çekmediğini, iyi olduğunu söylemişti.

İyiydi ya gerisi önemli değildi.

Ağlasam da toparlamıştım kendimi.

Daha sonra Nesrin anneyi arayıp Ufuk ile konuştuğumu söylemiştim.

Taksiden inerek adliyeye girdim. Kayseri' deki ilk davama girecektim.

Boşanma davasıydı. Üzülsem de her iki taraf içinde en doğrusu buydu.

Mubaşirin isimleri okuması ile mahkeme salonuna gitmiştik.

İki avukat olarak müvekkilllerimizin  savunmasını yapmıştık.

-Karar.... Tarafların boşanmasına, çocukların velayetinin anneye verilmesine, babanın da haftasonu çocuklarını görmesine, annenin isteği doğrultusunda nafaka verilmemesine ama çocukların ihtiyacını iki tarafında karşılamasına karar verilmiştir.

Davadan sonra adliyedeki işlerimi halledip büroya geçtim. Dosyaları teslim ederek günlük işlerimi bitirerek eve geçtim.

Duş alarak dün akşam yaptığım tatlıyı paketleyerek evden ayrıldım.

Mervelere gidecektim. Daha doğrusu Ebru ile gidecektim.

Geçtiğimiz günlerde bir kere bizim evde bir kere de Ebrularda üçümüz kalmıştık. Bugün ise Mervelerde kız gecesi yapacaktık.

Ne tuhaf Merve ile hiç anlaşamazken şimdilerde birbirimizin evinde kalıyorduk. Kız gecesi falan yapıyorduk.

Gülümseyerek asansörden indim. Ebru ve Görkem kapıda beni bekliyorlardı.

İleride gördüğüm arabanın arka koltuğuna kurtuldum hemen.

-Selamun aleyküm.

-Aleykum selam tatlum.

-Aleykum selam.

Ebru ile kendi aramızda konuşurken Görkem 'in sesini duymuştum.

-Bize niye gelmiyorsunuz ki?

-Niye ki?

-Yahu sizin kocalarınız yok diye niye beni karımdan ayırıyorsunuz. Adamlar sizi bana emanet etmişken, ben üçünüzü kız başınıza bir evde bırakıyorum.... Şimdi çıkıp gelseler kafama sıkarlar.

-Abart biraz daha Görkem.... Altı üstü bir gün. Merak etme evde öcüler yemezler seni.

-Sen dalga geç ancak.

Onların şakalarıyla yol alıp gitmişti. Poşeti alıp arabadan inerken beş dakika sonra Ebru da gelmişti.

Beraber apartmana girerek kapıyı çalmıştık. Merve 'nin kapıyı açması ile salona geçmiştik.

Ellerimizi yıkayarak hazır masaya geçmiştik. Merve bugün izinli olduğu için döktürmüştü.

-Niye bu kadar zahmet ettin? Zaten iznin birgün. Bir makarna da yeterdi.

-Aman boşver, hem zaman geçmek bilmiyordu, bana de iş oldu.... Eee günümüz nasıl geçti hanımlar?

-Geçen bahsettiğim müvekkilimin bugün davası vardı.