Breaking The Rules| Rafe Cameron

The Empty Thoughts

Autor: Ten rozdział jest krótszy niż większość po to abyście się dowiedzieli co stało się dalej, bo widzę waszą ogromną aktywność oraz potrzebę przeczytania rozdziału haha. Obiecuje jutro zrobię dłuższy!

skylar

-Chodź tu.- warknął łapiąc mnie za nadgarstek i ciągnąc obok siebie.

-Zostaw ją Rafe!- krzyknął John B a ja przerażona nie wiedząc co się do cholery dzieje stałam zza chłopkiem który dalej celował w Johna B który próbował pomóc umierającej Peterkin.

-Nie próbuj dupku.- warknął Rafe w stronę bruneta który chciał wezwać pomoc z krótkofalówki szeryfa.

-Rafe! Przestań!- krzyknęłam i zaczęłam niekontrolowanie płakać.

-Oddaj krótkofalówkę John B.- szepnął Ward w stronę chłopaka który mocno zaprzeczał jednak przystawiona broń do jego głowy zmusiła go do tego.

-Nie.- szepnęła płacząca Sarah nad ciałem.

-Rafe, mam ją. Uspokój się.- wyszeptał mężczyzna pokazując na krótkofalówkę.- Rafe, odłóż broń.- powiedział podchodząc do chłopaka.- Mam ją.- szepnął cały czas wskazując na trzymaną rzecz.

-Gdzie się wybierasz?!- krzyknął Rafe widząc jak John B i Sarah chcą odbiec.- Gdzie idziesz?!- krzyknął zły chcąc za nim pobiec lecz ja złapałam za jego broń szarpiąc się z nim.

-Rafe! Nie, proszę!- wypłakałam szarpiąc się z nim jednak on okazał się być silniejszy i zaczął strzelać w kierunku biegnącego przez pole Johna.

-Rafe! Nie! Czekaj!- krzyknął Ward łapiąc syna od tyłu aby nie mógł się ruszyć a ja z Sarah podbiegłyśmy do Peterkin.

-Tak mi przykro.- zapłakała blondynka a ja nie mogłam zapłać prawidłowego oddechu.

-To nie wasza wina.- powiedziała w trudzie.

-Przepraszam.- zapłakała a ja odsuwałam się powoli na ziemi przerażona gdy zobaczyłam mnóstwo krwi.

-Tato, próbowałem...- zaczął Rafe.

-Zamknij się!- krzyknął Ward podchodząc do córki.- Sarah.

-Co?!- krzyknęła wściekła i zapłakana.

-Musisz...

-Nie!

-Wstawaj.- poprosił spokojnie ojciec.

-Ona umiera!- krzyknęła zapłakana.

-Wiem!- krzyknął zły.

-Co jest z tobą nie tak!- spytała nie odchodząc od umierającej kobiety.

Byłam w wielkim szoku. Nie wiedziałam co robić, patrzyłam tylko pusto zapłakana w to co się działo, nie mogłam złapać oddechu. Siedziałam tylko na asfalcie trzymając się za klatkę piersiową. Widziałam tylko jak Rafe co chwile na mnie spogląda gdy ojciec coś do niego mówił.

-Zabierz ją do domu.- nakazał Ward.- Ją też.- dodał wskazując na mnie.

-Nigdzie nie idę!- broniła się dziewczyna a ja nie mogłam nic powiedzieć.

-Słyszałaś!- krzyknął Rafe próbując wziąć do góry siostrę.

-Zostaw mnie!- krzyknęła gdy blondyn podniósł ją ku górze i niósł prosto do auta.- Nie!- krzyczała zaryczana.

-Hej.- szepnął do mnie Ward a ja przerażonym wzrokiem spojrzałam na niego.- Pojedziesz teraz z Rafe'm i Sarah, jasne?- powiedział a ja nerwowo przytaknęłam ruchem głowy.- Świetnie.- szepnął gdy nagle podszedł Rafe.