"𝐖𝐲𝐭𝐫𝐰𝐚ć 𝐰 𝐛𝐨𝐠𝐚𝐜𝐭𝐰𝐢𝐞"

🥀~Rozdział 73~🥀

🥀~ Nie przespana noc~🥀

Perspektywa Latina

Otworzyłem oczy i od razu zobaczyłem pochylającego się nade mną tatę i moich przyjaciół.

- Miałem dziwny sen, że Tori walczyła o życie, a kiedy przyszedł lekarz powiedział, że nie udało się. - westchnąłem i lekko się uśmiechnąłem, mając nadzieję, że zaraz przyjdzie do mnie moją kruszynka.

- Synu... - zaczął tata,a ja nagle zrozumiałem, że to nie jest sen.

- Błagam nie. - wyszeptałem i od razu poczułem jak łzy zaczynają mi się gromadzić w kącikach oczu.

- Zanim zemdlałeś, mój przyjaciel powiedział, że operacja była ciężka. Tori miała naprawdę wykończony organizm, niby my ją trochę pod ratowali, ale trzeba większego leczenia. Trzeba zadbać, żeby jadła regularnie i nawadniać organizm. Jednak wszystko stopniowo. Jest jeszcze jedna rzecz, ale Tori powinna Ci sama o tym powiedzieć. - wyznał, a do mnie dotarło, że moja kruszynka, mój cały świat żył.

- Mogę do niej wejść? - zapytałem, mając nadzieję.

- Razem z twoim tatą i Maxem już byliśmy, dopiero nie dawno udało jej się usunąć. Pytała o Ciebie. - powiedziała moja przyjaciółka. - Ale chyba możesz wejść.

Na te słowa spojrzałem błagalnie na tatę, ten tylko kiwnął głową, a ja od razu wstałem z łóżka i pognałem do sali, gdzie była brunetka.

Wszedłem ostrożnie do sali i od razu spojrzałem na moje kochanie. Leżała na łóżku obok ściany.
Ruszyłem w jej stronę i kiedy byłem już przy moim szczęściu. Miała na głowie opaskę oraz bandaże na rękach.

Złapałem ją za rękę i pocałowałem. Ile bym dał, żeby odebrać od niej te rany i cierpienie.

Gdy głaskałem ją po głowie, zauważyłem ruch powiek, nachyliłem się nad nią.
Po kilku minutach kruszynka zaczęła otwierać oczy.

- Moje małe, kochanie. - wyszeptałem i uśmiechnąłem się szeroko.

- L-latin. - wyszeptała.

- Jestem przy Tobie, skarbie. Nigdy Cię już nie zostawię. - powiedziałem i pocałowałem ją czule w czoło.

- Co się stało..., masz siniaka. - wyznała i spojrzała na mnie z troską.

- To nic. - machnąłem ręką i usiadłem obok niej. - Najważniejsze, że jesteś przy mnie, a tych co Ci to zrobili już się z nimi policzę.

- Nie trzeba. - po tych słowach ścisknęła moją dłoń.

- Trzeba, kochanie. Już nie dam Cię skrzywdzisz. Będę teraz przy Tobie. - wyszeptałem i pocałowałem ją w czoło.

- Cieszę się, że mam Ciebie. - powiedziała i lekko się uśmiechnęła.

Już nic nie miało dla mnie znaczenia, moja kochana kruszynka, żyła i była ze mną cała. Od razu jak tylko wyjdzie ze szpitala, porządnie się nią zajmę. Przywrócę, żeby była bezpieczna i nauczę ją bronić.

- Połóż się, kochanie. Będę cały czas z tobą. - wyznałem i ścisnąłem ją ze dłoń.

Mój mały cały świat....

*******
Witajcie kochani
Kolejny rozdział dla was. Mam nadzieję, że wam się spodoba. Przepraszam za błędy. Bardzo bardzo dziękuje za czytanie i dawanie gwiazdek. ❤️